Η χρυσή εποχή ήταν κάπου στο 2004. Λίγο πριν, λίγο μετά. Τότε που το Κιλκίς αχολογούσε από την κατασκευαστική φρενίτιδα περίπου 60 εργολάβων που «σήκωναν» οικοδομές. Ήταν τόση η φρενίτιδα ώστε μαζί με τους ημέτερους κατασκευαστές «κατέπλευσαν» και Θεσσαλονικείς εργολάβοι για να επωφεληθούν. Το Κιλκίς ζούσε στο ρυθμό των δεκάδων γιαπιών, όπου κυρίως εργάζονταν μετανάστες εργάτες στα μπετά και στην τοιχοποιία, μέχρι να έρθει η ώρα υδραυλικών, ηλεκτρολόγων, και συναφών ειδικοτήτων κυρίως Ελλήνων επαγγελματιών.
Τα πρώτα μηνύματα της κάμψης ήρθαν με το πάγωμα των δανείων στους ομογενείς από την κυβέρνηση Καραμανλή. Ήταν μεγάλος ο αριθμός των προς διάθεση διαμερισμάτων λόγω και των πολλών οικοδομών που ανεγέρθηκαν για να επωφεληθούν (οικοπεδούχοι και εργολάβοι) από την αλλαγή στον τρόπο φορολόγησης (δυσκόλεψε η αντιπαροχή) το 2005. Το πάγωμα των δανείων σε ομογενείς ήταν σοβαρό πλήγμα καθώς η ομάδα αυτή συντήρησε από τις αρχές του αιώνα τον κλάδο της οικοδομής στο Κιλκίς.
Μέχρι που κατέφθασε η κρίση και όλα ανατράπηκαν. Σταδιακά είναι αλήθεια, αλλά η τελευταία διετία θυμίζει κρανίου τόπο. Ένα γεγονός αρκεί για να καταδείξει του λόγου το αληθές. Αυτή τη στιγμή μόνο μια οικοδομή ξεκίνησε στο Κιλκίς. Ένα γιαπί δηλαδή και προσθέστε και μερικά ακόμα που ξεκίνησαν όμως από τη διετία 2007 0 2008 και προχωράνε με ρυθμούς χελώνας. Ένας ακόμα εργολάβος σκέπτεται(!) να στήσει γιαπί, ενώ το εφιαλτικό τοπίο συμπληρώνουν απλά και τέσσερις πέντε ιδιώτες που ανεγείρουν μόνοι τους τα σπίτια τους.
Στην ίδια πόλη που πριν έξι εφτά χρόνια σηκώνονταν ογδόντα οικοδομές ταυτόχρονα!
Η κρίση και η αποχή από την αγορά κατοικιών οδήγησε, όπως αναμενόταν, σε μείωση των τιμών. Σήμερα με 859 ευρώ/τ.μ. αγοράζεις καινούργιο διαμέρισμα. Βέβαια ανάλογα με τη θέση και την ποιότητα η τιμή μπορεί να φτάσει και τα 1150 ευρώ, αλλά στην περίοδο της ακμής οι τιμές κυμαίνονταν από 1000-1300 ευρώ/τ.μ. Μείωση δηλαδή της τάξης του 20-25%.
Η κατώτερη τιμή των 850 ευρώ, όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές, δεν καλύπτει καν το κόστος αν συνυπολογιστεί και η αντιπαροχή. Κυρίως Θεσσαλονικείς εργολάβοι είναι που ρίχνουν τις τιμές για να ρευστοποιήσουν όπως όπως και να φύγουν από την αγορά της πόλης. Η πτώση των τιμών συμπαρέσυρε και την μείωση του ποσοστού της αντιπαροχής. Στις μέρες μας κυμαίνεται περί το 25% όταν στις μέρες της δόξας του κλάδου ξεπερνούσε ακόμα και το 35%.
Νέκρωση της οικοδομής σημαίνει κυρίως ανεργία και φτώχεια σε δεκάδες επαγγέλματα. Κάποτε δεν έβρισκες συνεργείο και σήμερα οι άνεργοι εργάτες ικετεύουν καθ’ εκάστην τους παλιούς εργοδότες τους για λίγα ένσημα. Όχι τόσο για να συντηρηθούν από τα λίγα ημερομίσθια, αλλά για να εξασφαλίσουν τον αριθμό των ενσήμων ώστε να δικαιούνται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καθημερινά γίνεται παρέλαση εργατών και επαγγελματιών από τα γραφεία μηχανικών και εργολάβων. Αλλά η εικόνα της οικοδομικής δραστηριότητας είναι όπως την περιγράψαμε εξαρχής: Εφιαλτική.
Βεβαίως διαμερίσματα εξακολουθούν να πωλούνται. Μάλιστα λόγω της κρίσης παρατηρήθηκε τους τελευταίους μήνες μια ανάκαμψη της ζήτησης! Φαντάζει παράλογο, αλλά δεν είναι. Κάμποσοι νοικοκύρηδες που έχουν χρήματα σε τράπεζα φροντίζουν ύστερα από όσα ακούνε, να τοποθετούν τα χρήματά τους σε ακίνητα.
Μόνο που τόσο αυτοί όσο και τα νέα ζευγάρια κι όσοι αναζητούν μεγαλύτερες κατοικίες απορροφούν κατοικίες αδιάθετες από τις εκατοντάδες που υπήρχαν τα τελευταία 3-4 χρόνια. Σταδιακά ο αριθμός των αδιάθετων υποχώρησε και σήμερα υπολογίζεται πως τα αδιάθετα διαμερίσματα είναι λιγότερα από 400.
Κι είναι η κρίση μαζί με τα αδιάθετα διαμερίσματα που αποτρέπουν εργολάβους – κατασκευαστές να μπουν σε νέες περιπέτειες. Και μαζί εκατοντάδες οικογένειες εργαζομένων και επαγγελματιών να υποφέρουν από την ανεργία και τις αναδουλιές.
