Στην «αντεπίθεση» πέρασε η βιομηχανία ΕΛΒΙΕΞ, που εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Πολυκάστρου, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη λειτουργία της, με τον χημικό εμποτισμό ξύλινων στύλων, που χρησιμοποιούνται κυρίως από τη ΔΕΗ.
Για την παρουσία του εργοστασίου υπήρξαν αντιδράσεις από φορείς και πολίτες. Μέσα από πολύχρονες διαμαρτυρίες πολιτών η βιομηχανία, προφανώς αισθανόμενη πλέον ισχυρή, προχώρησε σε μηνύσεις πολιτών που είχαν αντιδράσει στην εγκατάστασή της, ζητώντας από τον καθένα το ποσό των 120.000 δρχ. γιατί την κατασυκοφάντησαν!
Στην υπόθεση αυτή, η βιομηχανία δεν πρέπει να βρει απέναντί της τους λίγους πολίτες, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αντιδράσεων. Πρέπει η κοινωνία του Πολυκάστρου και ο ίδιος ο δήμος Πολυκάστρου να υπερασπισθούν τα δικά τους παιδιά, τους δικούς τους ανθρώπους, που έπραξαν το αυτονόητο, αυτό που όφειλαν να κάνουν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
Στο ίδιο μετερίζι πρέπει να βρεθεί και ο νομάρχης Κιλκίς. Καλές οι ημερίδες, αλλά η μάχη δίνεται αλλού. Το περιβάλλον δεν χρειάζεται θεωρίες, αλλά πράξεις και αγώνες.

Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, όποια ώρα κι ανοίξεις τηλεόραση το μενού ίδιο. Η Ζαχοπουλιάδα καλά κρατεί και τα κανάλια συναγωνίζονται ποιο θα ενημερώσει για την λεπτομέρεια της λεπτομέρειας.
Για να φθείρουν την κυβέρνηση, ισχυρίζονται οι γαλάζιοι. Για να αποπροσανατολίσουν το λαό, ισχυρίζεται η Αριστερά.
Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση φθείρεται μεν, αλλά περισσότερο φθείρεται το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο σε λίγο θα κατηφορίσει σε επίπεδα της Ενωμένης Αριστεράς, εκεί κατά το ’80.
Κι αυτά συμβαίνουν, όταν τους πολίτες άλλα τους απασχολούν. Η υγεία τους, οι σπουδές των παιδιών τους, το χαμηλό τους εισόδημα, η ακρίβεια στην αγορά που πήρε διαστάσεις επιδημίας, η ανεργία και η ανασφάλεια στον χώρο της εργασίας….
Αλλά για αυτά ακούνε από τα μεγάλα κόμματα ευχολόγια. Στρογγυλεμένα πράματα, ίσα για να ξεφύγουν από την υποχρέωση. Κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί απαξιώνονται στη συνείδηση της κοινής γνώμης…

Να και μια επιλογή στον πολύπαθο χώρο του Πολιτισμού που αξίζει χειροκρότημα.
Ανάγκη να επιβραβεύσουμε το αυτονόητο διότι «μαύρισε το μάτι μας» με την τοποθέτηση «φίλων» με επιτυχίες όπως «Ο Σεξοκυνηγός» κ.ο.κ.
Επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου λοιπόν τοποθετήθηκε ο καταξιωμένος συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, πολυδιαβασμένος στην Ελλάδα και με αμέτρητες μεταφράσεις έργων του ανά τον κόσμο.
Κι αν αισθανθήκαμε την ανάγκη να γράψουμε το «εύγε» είναι διότι στον Πέτρο Μάρκαρη ανήκει το γιγάντιο έργο της μετάφρασης στη γλώσσα μας ενός εκ των έργων σταθμών - του παγκόσμιου πνεύματος,  του «Φάουστ» του Γκαίτε.
Συναντήσαμε ξένους με μέση παιδεία, όχι κατ’ ανάγκην διανοούμενους, να παίρνουν όρκο πως «πριν κλείσουν τα μάτια» θα διαβάσουν τον Όμηρο.
Τέτοιους όρκους να παίρνουμε κι εμείς. Μην φύγουμε από τον κόσμο χωρίς να απολαύσουμε, έστω σε μετάφραση, συγγραφείς όπως ο Γκαίτε και έργα όπως ο «Φάουστ».

Την Κυριακή είναι η σειρά του Κ. Κιλτίδη να ρίξει τις μπηχτές του και να απαντήσει έμμεσα  στον Σ. Τσιτουρίδη και  στις  αιχμές του τελευταίου εναντίον του υφυπουργού και των ανθρώπων του.
Αλλά με την ευκαιρία, μήπως είναι καιρός να καταπιαστούν σοβαρά με τα μεγάλα θέματα του νομού; Ο Υφυπουργός θα μιλήσει την Κυριακή. Ευκαιρία λοιπόν να ενημερώσει που βρίσκεται το θέμα για την παραχώρηση του οικοπέδου της VI Μεραρχίας (Καραγιαννόπουλου). Ακούμε επί χρόνια πως το Υπουργείο Άμυνας θα το παραχωρήσει στο δήμο. Ε, γιατί δεν το παραχωρεί; Υποτίθεται πως θα ήταν ταχύτερη λύση για το Δικαστικό  αφού οι καπναποθήκες κόλλησαν στην τροποποίηση του Γ.Π.Σ.  Πόσα χρόνια χρειάζεται  το Υπουργείο για  να βάλει την τζίφρα του;
Περιμένουμε απάντηση από τον κ. Κιλτίδη.

Δεν διακριθήκαμε ποτέ στην υπεράσπιση του Νομάρχη Ευάγγελου Μπαλάσκα. Τουναντίον.. Αλλά στην τελευταία συνεδρίαση υπήρξε απολύτως λανθασμένη η στάση της μειοψηφίας να ενοχοποιήσει διαφορετική, της δικής της, θέσης του Νομάρχη επί του θέματος της χωροθέτησης λατομείου στη Σάντα.
Θέλει πολιτικό θάρρος να σταθείς απέναντι στη γνώμη των πολλών και να δηλώσεις δημόσια ότι προτείνεις τη λειτουργία νομαρχιακού ( ή δημοτικού η ιδιωτικού κ.ο.κ) λατομείου.
Το έπραξε ο Νομάρχης προ διετίας στη Σάντα και δικαίωμα του καθενός να κρίνει τη στάση εκείνη.
Γιατί πρέπει όμως να ενοχοποιείται η θέση αυτή και να συνδυάζεται με την επιδίωξη της εταιρείας συμφερόντων Μπόμπολα να εγκριθεί η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων; Όταν μάλιστα εξαρχής ήταν γνωστή η αρνητική θέση της πλειοψηφίας και του Νομάρχη;
Περιμένουμε από τους αιρετούς περισσότερη τόλμη. Και τόλμη επιδεικνύεις όταν κυρίως υπερασπίζεσαι θέσεις που δεν είναι πάντα δημοφιλείς.

Πολλή φασαρία στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Κιλκίς  για το λατομείο της «Καμήλας» και καθολική επίδειξη ευαισθησίας για το περιβάλλον από την σφόδρα πιθανολογούμενη λειτουργία του. «Σκοτώθηκαν» μεν, αλλά η απόφαση ήταν ομόφωνα αρνητική.

Άκλιτη είναι η λέξη καρτέλ, αλλά τους τελευταίους μήνες «κλίνεται» σε όλες τις πτώσεις και όλους τους αριθμούς. Ξαφνικά οι πολιτικοί μας - και στο Κιλκίς- ανακάλυψαν το καρτέλ στο γάλα. Δηλαδή το ανακάλυψαν όταν βγήκε στην επιφάνεια η αστυνομική του πτυχή. Από το 1992 ήταν στημένο το καρτέλ. Τα οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του βοούσαν. Και περισσότερο βοούσαν οι  κατατρεγμένοι κτηνοτρόφοι.

Όταν η γάγγραινα της διαφθοράς πνίγει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής θα ήταν ανακόλουθο να επικρίνουμε αποφάσεις που προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον, έστω κι αν αυτές θίγουν αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η πρόσφατη του Ελεγκτικού Συνεδρίου για «μη σύννομες δαπάνες» στο δήμο Κιλκίς κατά το 2000.

Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια. Η καταγγελία ενός εργαζόμενου που έχασε τη δουλειά του χωρίς να γνωρίζει επίσημα το λόγο, δεν είναι θέμα που μπορεί να περάσει στο ντούκου. Και ο Δήμαρχος Κιλκίς οφείλει να πει δημόσια γιατί από τόσους συμβασιούχους, των οποίων ανανέωσε τις συμβάσεις, επέλεξε δια του αντιδημάρχου του, να μην ανανεώσει και ουσιαστικά να εκδιώξει από τη δουλειά τον νηπιαγωγό Κ. Πιπερίδη.

«Ξεπούλησε» την Κυριακή και επανακυκλοφόρησε η εφημερίδα το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έσπευσαν να πάρουν την εφημερίδα, μεταξύ των οποίων και πολλοί αυτοαποκαλούμενοι «δημοκράτες» και «προοδευτικοί». Γιατί; Μήπως, γιατί είχε κάποιο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου; Μήπως, γιατί φιλοξενούσε αφιερώματα για την σκληρή καθημερινότητα που βιώνουμε;