Στο πενθήμερο 22-26 Αυγούστου 2007, περιορίσθηκαν φέτος οι θερινές μου διακοπές και ομολογώ ότι δεν χάλασαν καθόλου από το κλίμα της προεκλογικής περιόδου.
Δηλαδή ποιας προεκλογικής περιόδου, αφού ούτε η ατμόσφαιρα, ούτε ο περιρρέων λόγος, ούτε η καθημερινότητα είχανε προεκλογικό χρώμα.

Μέσα στην τραγικότητα των στιγμών, με τη μισή Ελλάδα να καίγεται, συνέπεσε η καλοκαιρινή και καθιερωμένη συνεστίαση του ΚΚΕ στο Δροσάτο. Οι διοργανωτές ανέτρεψαν το πρόγραμμα και το συγκρότημα των Αδελφών Ιακωβίδη έπαιξε μόνο ένα μοιρολόι και αποχώρησε.

Από τα παιδικά μου χρόνια έχω ακούσει πολλές φορές από τους κυβερνώντες αυτόν τον τόπο για εθνικούς κινδύνους, κάποιες φορές υπαρκτούς, τις περισσότερες φορές ανύπαρκτους, και ότι είναι εθνική ανάγκη να αντιμετωπιστούν. Βέβαια αυτή η εθνική ανάγκη της αντιμετώπισης των κινδύνων ήταν σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πλήρωναν συνήθως «τα σπασμένα».

«Ψηφίστε μας και θα δείτε». Έτσι απαντούσε η Ν.Δ. πριν τις εκλογές του 2004, σαν άγγελος εξ ουρανού. Στις διάφορες ερωτήσεις για τα προβλήματα και πως θα τα αντιμετωπίσει, απαντούσε με χρησμούς σαν την Πυθία. Τώρα τι έγινε το ξέρουν όλοι, το έχουν ζήσει στο πετσί τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που προσπαθώ να ανακαλύψω σε ποιον απευθύνονται τούτα τα γραπτά μου. Ποιον έχω απέναντί μου και συνομιλώ. Tόσα χρόνια πια. Kλείσαμε 15 με τις EIΔHΣEIΣ και 8 με την ΠPΩINH!Για σκέψου το. Oύτε με τον καλύτερό μου φίλο δεν έχω κουβεντιάσει τόσο πολύ, από ότι με σένα, άγνωστέ μου αναγνώστη.Δεκαπέντε χρόνια τώρα, διαβάζεις τις σκέψεις μου, τις ιδέες μου, τις θέσεις και τις αντιθέσεις μου, γνωρίζεις το τι αγαπώ, το τι αντιπαθώ, τα πάθη και τις αδυναμίες μου.Kι εγώ; Tι ξέρω εγώ για σένα; Tίποτα! Eγώ σου βγάζω τα εσώψυχά μου κι εσύ σιωπάς. Kαι παρά ταύτα συνυπάρχουμε! Xρόνια τώρα, άγνωστέ μου αναγνώστη. Aν το καλοσκεφθείς, μάλλον μια… ψυχανάλυση μου χρειάζεται.

Σήμερα 40 μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από την ΝΔ η χώρα μας έχει οδηγηθεί σε τρομακτικά κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα και ο Λαός μας σε απογοήτευση. Η επικράτηση της νέο-φιλελεύθερης Δεξιάς έναντι της «λαϊκής» Δεξιάς μέσα στη Ν.Δ, την οδηγεί σε ακραίες επιλογές που κατακερματίζουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική συνοχή και αποδομούν τις όποιες ισορροπίες είχαν επιτευχθεί επί ΠΑΣΟΚ.