Όσο δύσκολο είναι να ακούς τις πονεμένες ιστορίες δύο ξένων οικογενειών που συναντήθηκαν σε ένα σπίτι, άλλο τόσο δύσκολο είναι να τις γράψεις. Εκείνο το σπίτι για την μια οικογένεια ήταν το κάστρο εκτός πατρίδος. Για την άλλη όμως οικογένεια ήτανε το κάστρο της νέας πατρίδος. Ο μάρτυς εκείνης της μεγάλης συνάντησης, αφηγούμενος τα όσα έζησε σε κείνο το σπίτι, ο άντρας εκείνος που γεννήθηκα σε κείνο το σπίτι, ο παλιός ιδιοκτήτης του σπιτιού, ήτανε συγκινημένος σαν μια γυναικούλα.

Η  μικρή ιστορία  είναι φανταστική, σαν παραμύθι. Μια φορά  κι έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριό  μια γυναίκα. Αυτή η γυναίκα γνώριζε μουσική κι έτσι την κάλεσε μια μέρα ο Δήμαρχος, γιατί ήθελε να ιδρύσει φιλαρμονική. Να παίζουν στις παρελάσεις στα πανηγύρια  και στις γιορτές.

Η απομόνωση της Ελλάδας από την Αναγέννηση του Ευρωπαϊκού πνεύματος,
που ξεκίνησε τον αιώνα της υποδούλωσής μας, είχε σαν θλιβερό αποτέλεσμα η σημερινή Ελλάδα να υπολείπεται σε πολιτισμικό επίπεδο από την υπόλοιπη Ευρώπη,
Αυτό είναι γνωστό σ’ όλους μας και το διαπιστώνουμε σε όλες τις μορφές του πολιτισμού, καλές τέχνες (το μόνο Ευρωπαϊκό Κράτος χωρίς κτίριο όπερας), δομή πόλεων, εκπαίδευσης, δημόσιες υπηρεσίες και πλήθος άλλων τομέων, που πανθομολογουμένως υπολείπονται κατά πολύ από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Κατ’ αρχήν το άρθρο μου δεν έγινε ούτε γιατί πανικοβλήθηκαμε επειδή «δικαιώνονται οι θέσεις σας», ούτε γιατί σας «παρουσιάζουν ανεβασμένους» τα γκάλοπ, ούτε γιατί θα ερχόταν ο Πρόεδρός σας στο Κιλκίς. Έγινε γιατί υπήρχαν συγκεκριμένες, επανειλημμένες καταγγελίες από τους εργαζόμενους. Στα 16 χρόνια που είμαι στο Κιλκίς τα προσωπικά, επώνυμα άρθρα, σχόλια, παρεμβάσεις, σε όλες τις εφημερίδες (ξέχωρα από τις ανακοινώσεις του ΚΚΕ), ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες. Πολλά από αυτά αφορούν κριτική για την πολιτική τους στα κυβερνητικά κόμματα, στα άλλα κόμματα (πράγματι ο ΣΥΝ έχει την μερίδα του λέοντος), στην Αυτοδιοίκηση, πάντα όμως με πολιτικό λόγο, πολλές φορές σκληρό, αλλά πάντως πολιτικό λόγο κάτι που αναγνωρίζουν όλοι.

Τι μορφή θα έχει η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; «Όμορφη, Χαρούμενη, Αισιόδοξη, Πολύχρωμη, Καινοτόμα, τολμηρή» Έτσι απάντησε ο Αλέκος Αλαβάνος στη συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» σε σχετική ερώτηση του συντάκτη της εφημερίδας. Πως λένε: «Να πιαστούμε χέρι-χέρι και να τρέξουμε χαρούμενοι στην ακρογιαλιά» ή «Χαρούμενα παιδιά, χαρά γεμάτα».

Μερικοί θέλουν να κάνουν καριέρα για να αναδειχθούν στην πολιτική σκακιέρα καταφερόμενοι εναντίον άλλων.
Το φαινόμενο δεν είναι σπάνιο στη νεοελληνική κοινωνία.
Το τελευταίο κρούσμα μας έρχεται από τον δήμο Πικρολίμνης.

Δεν φθάνει που οι εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων στις διάφορες Κοινωνικές Υπηρεσίες βρίσκονται στον αέρα, αλλά πιέζονται kai ekbi;azontai και από τους εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως συμβαίνει και στο Δήμο Κιλκίς.
Πληθαίνουν, καθημερινά, οι καταγγελίες για την πολιτική και την τακτική του «Τσάρου» των τομέων Πολιτισμού και Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Κιλκίς, του κ. Σπίγκου, απέναντι στους εργαζόμενους, στις διάφορες Υπηρεσίες Κοινωνικής Πολιτικής σύμφωνα με καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων και συγκεκριμένα:

Η ενασχόληση των νέων με τα κοινά στις μέρες αποτελεί μεγάλο θέμα καθώς είναι η πεμπτουσία της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας. Πολλοί νέοι ασχολούνται με τον εθελοντισμό, προσφέρουν στην κοινωνία, ευαισθητοποιούνται πάνω σε σημαντικά θέματα και προβλήματα όπως το περιβάλλον, η ανεργία κ.α., έχουν άποψη και λόγο στην διαμόρφωση των συνθηκών ζωής στον δήμο τους και γενικότερα.

Σε τι πολιτικό τοπίο ζούμε, μαμά; Tι αθλιότητα είναι αυτή; Tι μπόχα αναδύεται από το χώρο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας; Tι να γράψεις και ποιοι θα σε πιστέψουν; Πολίτες βιντεοσκοπούν πολιτικούς και τους εκβιάζουν για ένα διορισμό. Δημοσιογράφοι πλασάρουν τα βίντεο στους πολιτικούς, προσδοκώντας χρήμα και εξουσία.

Πέρασαν πέντε χρόνια από την προηγούμενη δημοσιοποίηση μέσα από τα μάτια του Άρη ενεργειών των ανθρώπων στην ευρύτερη περιοχή του αεροδρομίου. Η εικόνα μιας πόλης περιμετρικά και έξω από αυτήν δείχνει τον βαθμό ευαισθησίας για το περιβάλλον των κατοίκων της. Με προσβάλει η εικόνα του σκουπιδότοπου και του μπαζότοπου σε ένα χώρο που τον επισκέπτεται μεγάλος αριθμός περιπατητών.