Ένας παράξενος δυισμός ταλανίζει το γένος χωρίζοντάς το σε δίπολα, από την πολιτική ως το ποδόσφαιρο. Από τη μια ο διεθνιστής κι από την άλλη ο εθνικιστής. Ο εκσυγχρονιστής και ο αριστεριστής. Ο πατριώτης και ο προδότης, ο πιστός και ο άπιστος. Ο δεξιός και ο αριστερός, Οι 53 και οι 1013!
Κι ύστερα ήρθε και το «παρών» που ισοδυναμεί σχεδόν με το «νίπτω τας χείρας μου». Που είναι αποδυναμωμένο και από το «Ναι» και από το «Όχι», καθώς «γκριζάρει» τα όρια της πολιτικής, όπως γκρίζαρε ο Σημίτης άλλοτε το Αιγαίο….
Μαζί με τους εξαφανισμένους, πάνοπλους Μακεδονομάχους, μαζί με τις ασπίδες, τις σάρισες και τις περικεφαλαίες, που έχουν καταποντιστεί στα απόνερα της ιστορίας, έχει μειωθεί ως κι εξαφανιστεί η επήρεια σε κάποια από τα νησιά μας, μετά από τη συμφωνία που συνήψε η Ελλάδα με την Αίγυπτο.
Μια δράκα πολιτικών χαρίζει θαλάσσιο τμήμα της πατρίδας μας, ερήμην του λαού της, που ζει «μέσα στις σκοτεινές, θαλασσινές σπηλιές», με αποτέλεσμα να πάθει ό,τι και τα ψάρια του βυθού: να χάσει το φως της ενημέρωσής του, από το βαθύ σκοτάδι του βυθού.
Ζούμε ιστορικά σε δύο Ελλάδες: Στην Ελλάδα του Λεωνίδα, και στην Ελλάδα του Εφιάλτη. Στην Ελλάδα του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Γκούρα , στην Ελλάδα του Καραϊσκάκη και του Πήλιου Γούση.
Είμαστε η Ελλάδα των ηρώων του 1821 αλλά και η Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων. Είμαστε η Ελλάδα των ταγματασφαλιτών της Κατοχής αλλά κι η Ελλάδα της Αντίστασης. Η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου μετά τη γερμανική Κατοχή, η κυβερνητική εξουσία πέρασε στα χέρια των συνεργατών τους. Παντού αλλού στην Ευρώπη οι συνεργάτες των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν τιμωρηθεί. Εδώ όμως, όχι μόνο πήραν την κυβερνητική εξουσία, αλλά έστειλαν στην εξορία και τους Αντιστασιακούς!
Είμαστε ένας λαός διχασμένος στα δυο, από την εποχή του Τρωικού, ως του Πελοποννησιακού και του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949. Είμαστε ένα κράτος με νικητές τους σκευωρούς και θύματα τους σωστούς και τους συνειδητοποιημένους, απ' όταν το Κράτος και η Βία αλυσόδεσαν τον Προμηθέα στον Καύκασο, απ’ όταν φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη στο Ιτς Καλέ κι απ' όταν εξόρισαν τους πατριώτες στα ξερονήσια ως τα τώρα!
Του χρόνου, το 2021, θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης από τους Τούρκους. Για το λόγο αυτό συστάθηκε κι αρμόδια επιτροπή. Αναρωτιέμαι, όμως, αν κάποιοι από τους διοργανωτές της εκδήλωσης αυτής ζούσαν, πριν διακόσια χρόνια, με ποιανών την πλευρά θα ήσαν τότε;
Θα ήσαν με τα ατσαρούχωτα παλικάρια της Ελλάδας ή θα ήσαν με τους κοτσαμπάσηδες, που ζούσαν μια χαρά, εισπράττοντας για λογαριασμό των Τούρκων τους φόρους και κερδίζοντας τα ανάλογα ποσοστά;
Θα ήσαν με τους αγωνιζόμενους Έλληνες ή με τους καραβοκύρηδες που έσπαγαν το εμπάργκο και γέμιζαν τις στέρνες τους με λίρες; Θα ήσαν με εκείνους που θυσιάστηκαν για μια ελεύθερη Ελλάδα ή θα ήσαν με εκείνους που είχαν τα πιο ζηλευτά αρχοντικά, σε όλη την Ευρώπη;
Από τα δύο δάνεια που πήρε η Ελλάδα από την Αγγλία, το 1823 και το 1825, συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών, μόνο το 1.094.00 μπήκε στα κρατικά ταμεία, από το οποίο ένα σημαντικό μέρος χρησιμοποιήθηκε για τον Εμφύλιο, μεσούσης της επανάστασης του ’21, ενώ το υπόλοιπο 1.700.000 το πήραν οι δανειστές σε τόκους. Τα ίδια ακριβώς έγιναν και τα τελευταία χρόνια. Από τη μεταπολίτευση και μετά χάθηκαν 360 δισεκατομμύρια, από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Και, που, ξέχωρα από αυτό, χρωστούν και τα κομματικά τους δάνεια, πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή μισή φρεγάτα για να υπερασπιστεί το Αιγαίο!
Στην Ελλάδα για να γίνει κανείς πλούσιος, ο πιο εύκολος τρόπος είναι να συναλλάσσεται με το κράτος. Να έχει πελάτη του το ίδιο το κράτος, όπως με τα 16 εκατομμύρια εμβόλια και με τις μάσκες του κοροναϊού τώρα!
Σε τούτη την πατρίδα διαχρονικά επιβραβεύεται το άδικο, ενώ το δίκαιο τιμωρείται. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρείται ούτε η δικαστική εξουσία. Τους καλούς δικαστές τους τιμωρούν κι αυτούς, γιατί «χαλάνε την πιάτσα», όπως συνέβη και τώρα με την Τουλουπάκη, την εισαγγελέα διαφθοράς! Που, ενώ της διέρρηξαν την κατοικία, καμία δήλωση στήριξης δεν έγινε από την κυβέρνηση!
«Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω με μισθοφόρους και πραιτοριανούς», έγραψε άλλοτε ο Μάνος Ελευθερίου, για το Νίκο Πλουμπίδη. Πράγματι σε τούτη την πατρίδα η ζωή για τους δίκαιους, για τους πολλούς, για τους φτωχούς είναι πικρή. Και γλυκιά για όσους κλέβουν και ζουν πάνω από το νόμο!
