«Το ήθος της πόλης ταυτίζεται με το ήθος των πολιτικών που την κυβερνούν» λέει στον «Πανηγυρικό» του ο Ισοκράτης. Την Ελλάδα την κυβερνάει τώρα ένα χρεοκοπημένο κόμμα, με πρωθυπουργό έναν κακοπληρωτή, που την φεσώνει με τριάντα περίπου εκατομμύρια το χρόνο και που χρεώνει στον φορολογούμενο πολίτη νέα χρέη επί των παλιών. Όπως ο παρίας της Ινδίας πεθαίνει από πείνα χωρίς να «πειράξει» την αγελάδα, έτσι κι ο πένης της Ελλάδας συντηρεί τα μεγάλα τζάκια, την ώρα που φυτοζωεί ο ίδιος.
Πώς είναι δυνατόν το κόμμα που δεν μπορεί να βάλει σε τάξη τα οικονομικά του, να βάλει σε τάξη την οικονομία της χώρας; Στην Αριστερά μπορεί κανείς να προσάψει πολλά. Κλέφτη όμως δεν μπορεί να την πει! Η μεγαλύτερη πολιτική απάτη είναι να σου υπόσχονται ότι θα σε σώσουν αυτοί που τα δάνειά τους στο κράτος ξεπερνούν τα 343.000.000 ευρώ! Είναι τραγικό να σε κυβερνούν ως λαό οι χρεώστες σου!
Αν ο τόπος αυτός έγινε αποικία χρέους, αν απώλεσε την εθνική του κυριαρχία, την ευθύνη την έχουν εκείνοι που τον χρεοκόπησαν. Τα κόμματα που ανέβασαν το εξωτερικό χρέος στα ύψη φορτώνοντας τη χώρα με δάνεια δισεκατομμυρίων και φεσώνοντας τον λαό της. Το να χρωστάς ως πολιτικός στο Δημόσιο κι αυτό να μην παρακρατεί ένα ποσοστό από την αμοιβή σου, όπως συμβαίνει με τον κάθε πολίτη, είναι και αντισυνταγματικό και άδικο.
Για πρώτη φορά στην Ιστορία της ελληνικής βουλής έκλεισε ο πρόεδρός της το μικρόφωνο στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το θέμα δεν είναι απλά διαδικαστικό, αλλά ουσιαστικό σε όλο του το εύρος. Ζούμε στιγμές ενός ιδιότυπου κοινοβουλευτικού αυταρχισμού. Η ΝΔ δεν δικαιούται πλέον να σιωπά για τα χρέη της. Είναι χρήματα από την ιδρώτα του ελληνικού λαού και πρέπει να απολογηθεί. Να απαντήσει στη βουλή πότε θα τα επιστρέψει. Κάθε κυβέρνηση οφείλει να προστατεύει το κράτος κι όχι να το μετατρέπει σε πλιάτσικο.
Η «Πολιτεία» του Πλάτωνα στηριζόταν στο ήθος των πολιτών παρά στην ισχύ των νόμων. «Ο πολίτης πρέπει να είναι πάνω από όλα αμέριμνος». Να μην νοιάζεται για τη μνα (χρήμα), λέει ο Αριστοτέλης. Ένας λόγος παραπάνω για τον πολιτικό. Όσοι μπαίνουν στην πολιτική να σκορπούν τα χρήματα του δημοσίου, δεν κάνουν για τη χώρα.
Η σιωπή εκτός από χρυσός είναι και ενοχή, όπου η αδιαφορία ανθεί και η αδικία γιγαντώνεται. Όπου η ατιμωρησία των υπουργών είναι πάνω από το νόμο, η κοινωνία παίρνει εκεί από ψηλά τον κατήφορο. Η σιωπή εκτός από χρυσός είναι και φόβος, και μάλιστα καθολικός, όπου ο λαός φοβάται να εκφράσει τη γνώμη του. «Δεν με τρομάζει η κακία των ολίγων αλλά η σιωπή των πολλών», έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η "σιωπή των αμνών" είναι αυτή που αφήνει ανυπεράσπιστη τη δημοκρατία.
Ο πρόεδρος της βουλής εκτελώντας κομματικές εντολές, ενεργώντας αυταρχικά κι όχι θεσμικά, έκλεισε το μικρόφωνο στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαπράττοντας κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. "Εκτέλεσε" τη δημοκρατία μέσα στον ναό της. Το ολίσθημα του κ. Τασούλα είναι ένα από τα μελανότερα στην Ιστορία της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας. Ύστερα από το πραγματικό αυτό γεγονός η άρση εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ στο πρόσωπό του, πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ.
Για όσα ζούμε ως έθνος την ευθύνη την έχουμε όλοι μας. Όλοι εμείς που δεχόμαστε τα πάντα χωρίς να αντιστεκόμαστε. Πάθαμε ότι και ο τυφλός Φινέας, που οι Άρπυιες του άρπαζαν το φαγητό από μπροστά του, κι εκείνος χαμπάρι δεν έπαιρνε. Αν δεν στηρίξουμε τη δημοκρατία, θα έχουμε κι εμείς τη μοίρα του Φινέα. Ποιος ξέρει; Ίσως την επόμενη φορά κλείσει και την ίδια τη βουλή, ο κ. Τασούλας! Όλα σε τούτον τον τόπο είναι πιθανά. Άλλωστε δεν πέρασαν πολλά χρόνια απ' όταν είχαμε δικτατορία!
