Στην τάξη του Μπόμπου βάζει ερώτημα η δασκάλα, ποιοι έκτισαν τον Παρθενώνα. Ένα  παιδί γράφει ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, άλλο ο Φειδίας και ο Καλλικράτης… Γράφει και ο Μπόμπος: Το κτήνος ο Καλλικράτης! Ως γνωστόν ο Καλλικράτης ήταν αρχιτέκτονας στην αρχαία Αθήνα και η ακμή του συμπίπτει με την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου. Μεγάλα έργα συνδέονται με το όνομά του μεταξύ των οποίων, τα Μακρά τείχη, η κατασκευή του Παρθενώνα σε συνεργασία με τον Ικτίνο, και η κατασκευή του ναού της Αθηνάς-Νίκης στην Ακρόπολη.
Το όνομα του Καλλικράτη λοιπόν, αποφάσισε να δώσει η κυβέρνηση στην νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης που, όπως ισχυρίζεται, θα αποτελέσει το «θεσμικό κλειδί» για την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας προσανατολίζοντας τις κρατικές δομές και λειτουργίες στις ανάγκες «της πράσινης ανάπτυξης»…
Στην ουσία είναι ένα ακόμη εργαλείο ώστε μέσω της Τοπικής Διοίκησης, να προωθηθεί άμεσα η στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, οι «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι με τη νέα δομή η μεταφορά αρμοδιοτήτων του κράτους στις περιφέρειες και τους Δήμους και η υλοποίησή τους θα επιβαρύνουν παραπέρα το λαό, στη βάση της λογικής της ανταποδοτικότητας ή της επιχειρηματικότητας, ενώ διαλύεται κάθε έννοια ενιαίου χαρακτήρα που πρέπει να έχουν τομείς όπως η Υγεία – Πρόνοια και η Παιδεία.
Ας αναλογισθούμε τι ακριβώς επιτεύχθηκε και τι ακριβώς βελτιώθηκε με την προηγούμενη διοικητική μεταρρύθμιση, τον «Καποδίστρια».
Βελτιώθηκε η εξυπηρέτηση του πολίτη; Μειώθηκαν τα τέλη; έπαψαν να αυξάνονται οι δημοτικοί πόροι; Μήπως καλυτέρευσαν οι κοινωνικές υπηρεσίες ή μειώθηκαν, ακρίβυναν και  ιδιωτικοποιήθηκαν;
Μήπως λύθηκαν προβλήματα υποδομής κ.λ.π. ή παραπέμπονται συνέχεια στις καλένδες;
Έπαψε η ερήμωση της υπαίθρου, αμβλύνθηκε η ανισομετρία, βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής στα αστικά κέντρα;
Τα ταμεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι ανθηρά και μπορούν  να παρέχουν στους δημότες ή οι Δήμοι είναι καταχρεωμένοι και καταφεύγουν στον δανεισμό και σε φοροεισπράξεις σε βάρος των πολιτών;
Αποτέλεσαν οι νέοι μεγαλύτεροι Δήμοι που προήλθαν από τον Καποδίστρια στήριγμα στα προβλήματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων ή οι εκλεγμένοι μπήκαν στην λογική του συμβιβασμού, της υποτέλειας και αποτέλεσαν το μακρύ χέρι του κράτους για την εφαρμογή αντιλαϊκών επιλογών;
Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Έχουν απαντηθεί στη ζωή και δείχνουν σε ποια κατεύθυνση θα είναι και η νέα αρχιτεκτονική της Τοπικής Διοίκησης.
Να το πούμε καθαρά: ότι είναι το κράτος (από ταξική άποψη, δηλαδή από άποψη των συμφερόντων που εξυπηρετεί) αυτό αποτυπώνεται και στις επιμέρους δομές του, όποιο σχήμα κι αν πάρουν ( με λιγότερους ή περισσότερους δήμους, με λίγες ή πολλές περιφέρειες).
Γίνεται ήδη προσπάθεια η συζήτηση να επικεντρωθεί γύρω από το ζήτημα των ορίων των νέων Δήμων, ποιες θα είναι οι νέες τους έδρες, ποιοι Δήμοι θα καταργηθούν κ.λ.π. Δεν είναι το κύριο αυτό.
Το σχέδιο «Καλλικράτης»  πρέπει να απορριφθεί γιατί έχει αντεργατικούς και αντιλαϊκούς στόχους. Καμιά αντιλαϊκή μεταρρύθμιση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, εφόσον υπάρχει η εξουσία των μονοπωλίων, η στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Η αντίληψή μας για τις δομές διοίκησης και διεύθυνσης σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο έχει θεμέλιό της την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής με κίνητρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στηρίζεται στη λαϊκή συμμετοχή και στον  έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, που διαρθρώνεται πρώτα απ’ όλα σε επίπεδο παραγωγικής μονάδας και κοινωνικής υπηρεσίας.
Αυτά προς το παρόν και θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα το επόμενο διάστημα.