Στις 19-4-2013 ήρθε από την Σαμψούντα στη Θεσσαλονίκη μια ομάδα 17 Τούρκων, ηλικίας από 20 έως 27 ετών. Όλα αυτά τα παιδιά ήταν γόνοι επιχειρηματιών της περιοχής και ο σκοπός του ταξιδιού τους ήταν διττός.Αφενός να επισκεφθούν τα αξιοθέατα της πόλης και αφετέρου να διερευνήσουν τις δυνατότητες εμπορικής – επιχειρησιακής συνεργασίας με ανθρώπους της Ελληνικής Αγοράς.
Στις προτεραιότητες του πρώτου στόχου, ήταν η προσκυνηματική επίσκεψη στο σπίτι – που φέρεται – να γεννήθηκε ο Κεμάλ και η περιήγηση στα γνωστά οσμανικά μνημεία της πόλης. Η επίσκεψη στο σπίτι του Κεμάλ, αναμφισβήτητα υπήρξε σύμφωνη προς το πνεύμα θεοποίησης του, με το οποίο ανατράφηκαν οι τρεις τουλάχιστον τελευταίες γενιές των Τούρκων πολιτών (Αν και η Τουρκία του Erdogan βήμα βήμα αποδομεί την εικόνα του «Μεγάλου Ηγέτη»
Όσον όμως αφορά την επίσκεψη των Οσμανικών Μνημείων (Αλατζά Ιμαρέτ, Τζαμί Χαμζά Μπέη, παλιός λιμένας, διάφορα χαμάμ κ.λπ,) αν και οι νεαροί εξεδήλωναν την περηφάνεια τους για την Οσμανική κληρονομιά, ουδείς εξ αυτών τελούσε σε συνείδηση ότι η Οσμανική ιστορία και κουλτούρα τελούσαν σε ευθεία αντίθεση με τον Τουρκισμό ο οποίος και τελικά τις κατήργησε.
Είναι άλλως τε γνωστό η δήλωση του μουσικοσυνθέτη και πολιτικού Ζουλφού Λιβανελί ο οποίος απευθυνόμενος σε Έλληνες επί λέξει είπε: «μην παραπονείσθε σεις οι Έλληνες, γιατί εμείς οι Τούρκοι τραβήξαμε από τους Οσμανούς πιο πολλά από σας».
Από την άλλη μεριά είναι οι Οσμανοί Σουλτάνοι που δήλωναν απερίφραστα για του Τούρκους «Etrak-i bi idrak” δηλ. οι ανόητοι Τούρκοι.
Όλα αυτά φαίνεται να τα αγνοούσαν οι νεαροί βλαστοί της Σαμψούντιας επιχειρηματικής ελίτ, γιατί προφανώς ποτέ δεν τα διδάχτηκαν. Όπως δεν φάνηκε να γνωρίζουν τίποτε για κάποιον Σουλτάνο Abdulhamit ο οποίος εξορίσθηκε από τους Νεότουρκους το 1909 στη Θεσσαλονίκη και παρέμεινε έγκλειστος στη Βίλα Αλατίνη μέχρι την έναρξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.
Αφού οι νεαροί επισκέπτες τελείωσαν τις περιηγήσεις τους, επισκέφθηκαν τον Εμπορικό Ακόλουθο του Τούρκικου Προξενείου, σε μια συνάντηση που ήταν, ως φάνηκε, προκαθορισμένη.
Ένας των νεαρών της ομάδος, ήταν γιός πολύ φίλου μου Σαμψούντιου επιχειρηματία, ο οποίος με παρακάλεσε να συναντηθώ στη Σαλονίκη με τον γιο του και να του προσφέρω τυχόν βοήθεια.
Έτσι μπήκα στην ομάδα των νεαρών και αφού ξεναγηθήκαμε στην πόλη (μ’ ένα μικρό πουλμανάκι) πήρα άθελα μου κι εγώ μέρος στη συνάντηση των νεαρών με τον Εμπορικό Ακόλουθο.
Ο αξιότιμος Ακόλουθος, καλωσόρισε έναν – έναν τους νεαρούς ρωτώντας τα ονόματα και το είδος της επιχείρησης τους. Όταν έφτασε σε μένα, ομόφωνα οι επισκέπτες, του είπαν ότι εγώ είμαι Έλληνας. Πάντως απ’ ότι αποδείχθηκε δεν αντιλήφθηκε, ούτε υποψιάστηκε ο «ατυχής» ότι εγώ θα υπήρχε το ενδεχόμενο να γνωρίζω τούρκικα. Αφού προσφέρθηκε το καθιερωμένο τσάϊ, αμέσως μετά παίρνοντας το λόγο, ένας των νεαρών που «προήδρευσε»  των υπολοίπων, με περισσό θάρρος δήλωσε στον Ακόλουθο ότι οι παρόντες νέοι, σε 5 – 10 χρόνια θα αποτελούν την επιχειρηματική ελίτ της περιοχής τους. Ζήτησε δε να ενημερώσει τους παρόντες για την Αγορά της πόλης και τις ευκαιρίες οικονομικής – εμπορικής συνεργασίας των αρμόδιων κύκλων.
Επειδή η ουσία του παρόντος κειμένου επικεντρώνεται στα όσα είπε ο κύριος Ακόλουθος στα νεαρά παιδιά θα επιχειρήσω παρακάτω να περιγράψω, όσο πιο πιστά μπορώ, εν μέρει το γράμμα και περισσότερο το πνεύμα των δηλώσεων του.
Στην αρχή τόνισε στους νεαρούς βλαστούς της Κεμαλικής Τουρκίας οι τώρα πια (εννοώντας την τελευταία περίοδο)  αισθάνεται περήφανος που είναι Τούρκος και μπορεί να κοιτάζει ευθέως στα μάτια κάθε Ευρωπαίο συνομιλητή του. Φανερώνοντας δεν την υπεροψία του, τόνισε ότι παρότι πρόσφατα ήρθε από τις ΗΠΑ και γνωρίζει πολύ καλά την Αγγλική Γλώσσα, στις συνομιλίες του με Έλληνες επιχειρηματίες και φορείς (ΕΒΕΘ κ.λπ.) μιλάει μόνο τούρκικα και χρησιμοποιεί διερμηνέα.
Παραπέρα τόνισε ότι Ελληνικός Λαός είναι πλούσιος (κάθε βράδυ οι ταβέρνες είναι γεμάτες) πλην όμως φτωχό είναι το ελληνικό κράτος. Παρότρυνε τους νεαρούς να ανοίξουν δουλειές στην Ελλάδα, γιατί υπάρχουν γι’ αυτούς επωφελείς ορίζοντες.
Και σιγά σιγά μπήκε στο ψητό. Διαμαρτυρήθηκε και κατηγόρησε έντονα το ελληνικό κράτος και την εκκλησία για κακή συμπεριφορά έναντι των Τούρκων. Φώναξε μάλιστα ένα μειονοτικό μουσουλμάνο από την Θράκη, ο οποίος υπηρετεί στο Τμήμα του, για να πει στους νεαρούς τι τράβηξαν και τι τραβούν οι Τούρκοι στη Θράκη μας με συνεχείς διώξεις, εξαιρέσεις και ανισότητες σε σχέση με τους Έλληνες πολίτες (μη χορήγηση οικοδομικών αδειών, αδειών θήρας, ταξί κ.λπ.).
Όταν οι νεαροί έδειξαν να εκπλήσσονται για τα όσα άρχισε να λέει σε βάρος της εκκλησίας, εκείνος απερίφραστα και επί λέξει τούς δήλωσε:
-    «Μα τι λέτε; Δεν υπάρχει πιο θρησκευόμενο κράτος από την Ελλάδα. Την ορθοδοξία την διασφαλίζει το άρθρο 1 του Συντάγματος τους. Δεν υπάρχει κτήριο (σπίτι ή επιχείρηση) είπε που για να πρωτολειτούργησε  θα πρέπει να  δώσει την άδειά της η εκκλησία. Η εκκλησία τους μάλιστα είναι και εναντίον των γυναικών. Φαντασθείτε ότι σε ολόκληρη χερσόνησο, στο Άγιο Όρος όπου ζουν μοναχοί σε μοναστήρια, απαγορεύεται να πατήσει πόδι γυναίκας»
Είπε και άλλα φαιδρά ο Τραπεζούντιος αυτός «Τούρκος» για να αφήσει στο τέλος στη συνείδηση των νεαρών βλαστών της Τουρκίας, το κατακάθι ότι η Ελλάδα βασανίζει την τουρκική μειονότητα της Θράκης, ότι ελληνικό κράτος διακρίνεται για θρησκευτικό φανατισμό ότι η Ελλάδα κυβερνάται από τους παπάδες και ότι γενικά η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται απέναντι στην Τουρκία και όχι πίσω ή έστω πλάι της.
Στην ουσία δεν είπε ψέματα ο κ. Ακόλουθος. Απλά είπε την μισή αλήθεια ή την στρέβλωσε τελείως.
Και βέβαια στα θεμέλια ενός κτηρίου παρίσταται ένας παπάς, αλλά όχι για να εγκρίνει τη θεμελίωση ή για να δώσει κάποια άδεια. Απλά για να διαβάσει μια ευχή για την ευδοκίμηση της επιχείρησης ή του κτηρίου. Αν βέβαια το ζητήσει ο ιδιοκτήτης του κτηρίου.
Η απαγόρευση εισόδου γυναικών στο Άγιο Όρος δεν οφείλεται στον «μισογυνισμό» της ορθοδοξίας, αλλά στην παράδοση πολλών αιώνων που θέλει τους μοναχούς αφιερωμένους μόνο στη θρησκευτική  λατρεία. Αυτήν την ιδιαιτερότητα άλλως τε την αναγνωρίζουν πολιτικοί, δόγματα και θρησκείες,  της Ε.Ε. μη εξαιρουμένης.
Και βέβαια έγιναν αδικίες σε βάρος των μειονοτικών Μουσουλμάνων της Θράκης. Ιδίως κατά την περίοδο της χούντας. Λησμόνησαν όμως ο Ακόλουθος και ο Υπάλληλος του να πουν ότι από χρόνια άρθηκαν οι αστυνομικές και διοικητικές απαγορεύσεις.
Τελικά ο ανεκδιήγητος αυτός Υπάλληλος του βαθέως κράτους της Τουρκίας, αντί να πει δυο θετικά λόγια για την ανάπτυξη των σχέσεων Ειρήνης, Φιλίας και Συνεργασίας των  δύο Λαών μας, εκστόμισε τα παραπάνω συκοφαντικά σε βάρος της χώρας μας, εξυπηρετώντας, προφανώς συγκεκριμένη πολιτική.
Από ευγένεια και σεβασμό στα πρόσωπα, δεν άνοιξα το στόμα μου. Όταν όμως τελείωσε τον μονόλογο του ο κ. Ακόλουθος και αποχαιρέτησε έναν έναν τους επισκέπτες του, αφού μείναμε μόνοι,  του είπα επί λέξει:
- «Λυπάμαι κύριε Ακόλουθε για τα όσα ακούστηκαν από το στόμα σας. Θα περίμενα να ενημερώσετε τα παιδιά σε πνεύμα Ειρήνης – Φιλίας και Συνεργασίας των Λαών μας.  Αντ’ αυτών τους μιλήσατε για την Ορθόδοξο θρησκευτικό φανατισμό των Ελλήνων, για τον μισογυνισμό της θρησκείας τους, για τις αδικίες σε βάρος των μειονοτήτων της Θράκης κ.λπ.
Δεν τους είπατε όμως τίποτε για τις διώξεις των Ελλήνων από τους Τούρκους. Το 1923 κατά την υπογραφή της Σύμβασης  Ανταλλαγής των ελληνο-τουρκικών πληθυσμών, ζούσαν 280.000 Έλληνες μόνο στην Κωνσταντινούπολη. Τι απέγιναν αυτοί οι Άνθρωποι; Ποιος τους έδιωξε, ποιος τους εξόντωσε;
Και ενώ βρισκόμουν σε ροή λόγου να διαψεύσω τους συκοφαντικούς ισχυρισμούς του, έξαλλος ο κύριος Ακόλουθος (γνήσιος Τραπεζούντιος) με διέκοψε, επιχειρηματολογώντας.
- «Αφήστε τώρα αυτά. Περάσανε…»
- «Μα εσείς, συνέχισα, δεν μιλάτε για εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων από τους Τούρκους και μιλάτε για την άρνηση της Ελληνικής κυβέρνησης να δώσει άδεια θήρας σε ομόθρησκο σας».
- «Και σεις τι μας κάνατε στη Σμύρνη; Υπακούοντας στους Άγγλους, εισβάλετε στη χώρα μας και σκοτώσατε ένα σωρό ανθρώπους» άλλαξε τη συζήτηση ο Ακόλουθος.
Επιχείρησα να φέρω τη συζήτηση, στην ορθή της βάση, αλλά ο Τραπεζούντιος ούρλιαζε – «Διώξτε τον από εδώ. Μην τον ξαναφέρετε μαζί σας. Σήκω χάσου από δω…»
Ενεός ο γιος του φίλου μου, με συνεχάρη για την ψυχραιμία μου και με παρακάλεσε να απομακρυνθούμε. Οι υπόλοιποι της ομάδος, ήδη βρίσκονταν στο ισόγειο του κτηρίου και δεν αντιλήφθηκαν τίποτε.
Έτσι ακούσια και συμπτωματικά, έγινα μάρτυρας μιας τακτικής που δεν βοηθάει καθόλου στην ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Ακόλουθος ακολουθεί αυτήν την πολιτική αυτοκέφαλα ή διατεταγμένα. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι πάνω από 20 χρόνια εγώ και οι φίλοι μου χτίζουμε τα θεμέλια της Ειρήνης, Φιλίας και συνεργασίας των δύο Λαών μας, σε πλήρη ανταπόκριση από την άλλη μεριά. Η διπλωματία των Λαών που ακολουθούμε, φέρνει καθημερινά τα αποτελέσματα της. Κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος αν έρθει μαζί μας στον Εύξεινο Πόντο.
Γνωρίζουμε τις αντιρρήσεις σημαντικής μερίδος Ελληνοποντίων, στους ωστόσο  ξεκαθαρίζουμε τα εξής: Για μας άλλο πράγμα είναι οι φίλοι μας Τούρκοι (ως πρόσωπα) και άλλο πράγμα είναι το τούρκικο κράτος. Επί πλέον αφήνουμε πάντα σε εκκρεμότητα το ανεξόφλητο γραμμάτιο της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Αυτό το αφήνουμε να ωριμάσει στην ώρα του.  Ή θα μας πείσουν ή θα τους πείσουμε. Με δικές τους μάλιστα αποδείξεις και στοιχεία.
Για την ώρα πιστεύουμε στην αναγκαιότητα της ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ δύο γειτόνων. Πράγμα που ως φαίνεται δεν συμμερίζεται ο αξιότιμος Εμπορικός Ακόλουθος του εν Θεσσαλονίκη Γενικού Προξενείου της Τουρκίας. Ιδιαίτερα όταν απευθύνεται σε νέους ομοεθνείς του, την ψυχή των οποίων προτιμά να δηλητηριάσει.