. Έπεισε τους Σπαρτιάτες και του ανάθεσαν την αρχηγία του στόλου στην εκστρατεία, που θα έκαναν για την ανάκτηση των κατεχόμενων από τους Πέρσες νησιών, στα στενά του Ελλησπόντου.

Όταν ο Παυσανίας κατέλαβε τις πόλεις της Θράκης εντυπωσιάστηκε από τα αμύθητα πλούτη των Βαρβάρων αρχηγών και από την χλιδάτη ζωή τους. Και από πρώην λιτοδίαιτος Σπαρτιάτης, με σκληρή ανατροφή και στερήσεις, άρχισε να ντύνεται πλούσια και να ζει πολυτελώς.

Η νέα του ζωή δεν άρεσε στους Σπαρτιάτες, γι’ αυτό και του αφαίρεσαν την αρχηγία του στόλου και την ανέθεσαν στον Αριστείδη και τον Κίμωνα. Ο Παυσανίας κατηγορήθηκε ακόμη ότι προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους Πέρσες, για να τους παραδώσει την Ελλάδα, με αντάλλαγμα να τον κάνουν σατράπη τους.

Μετά από την καταδίκη του σε θάνατο, ο άλλοτε νικητής των Πλαταιών, κατέληξε ικέτης στο ιερό ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Μη μπορώντας οι συμπατριώτες του να τον συλλάβουν, καθότι ο ναός είναι χώρος ασύλου, σφράγισαν την πόρτα του, και τον άφησαν να πεθάνει μέσα, από το κρύο και την πείνα.

Λέγεται, μάλιστα, ότι η μητέρα του Θεανώ έφθασε νωρίς στο ναό και έβαλε την πρώτη πέτρα στην είσοδό του, γιατί δεν ήθελε να έχει γιο προδότη.  Στην Θεανώ καταλογίζεται η αρχαία ρήση: «Φιλώ τέκνα, αλλά εμήν πατρίδα μάλλον φιλώ» (Αγαπώ τα παιδιά μου, αλλά περισσότερο από τα παιδιά μου, αγαπώ την πατρίδα μου)

Στην εποχή μας, χάρη στην βουλευτική ασυλία και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών οι συνήθεις «Παυσανίες» μένουν στο απυρόβλητο. Κι αν βρεθούν στο λογαριασμό τους εκατομμύρια, από «άγνωστη πηγή», η δικαιοσύνη θεωρεί τα ποσά αυτά αδιευκρίνιστα. Και την Ελλάδα να χρεοκοπήσουν και τον όρκο τους να πατήσουν, θα ζουν πάντα  στο ατιμώρητο.

Τη μνήμη του θανάτου, από το έγκλημα των Τεμπών, όσο στοργικά και να την πλησιάσεις,  όσο συμπονετικά και να την προσεγγίσεις, για τους γονείς, η πληγή της απώλειας των παιδιών τους, θα είναι παντοτινή και ποτέ δεν  θα κλείσει.

Για τους πολιτικούς υπεύθυνους του θανάτου των παιδιών, στα Τέμπη, για αυτούς που δεν τοποθέτησαν ένα σύστημα ογδόντα χιλιάδων ευρώ, για την ασφάλεια των τρένων, αλλά είχαν εκατομμύρια ευρώ γα τα ΜΜΕ, χάριν της προβολής τους, δεν βρέθηκε ούτε ένας  να τους κλείσει την πόρτα της ασυλίας.

Από τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους (1830), και μετέπειτα, η χώρα έχει υποταχθεί κυριολεκτικά στη Δύση, γεγονός που επιβεβαιώνεται, κατά τρόπο αναμφίβολο και αναντίρρητο, από το πάλαι ποτέ  λεχθέν, «ανήκουμε στη Δύση». Στη Δύση του προτεσταντισμού και του καθολικισμού. Στη Δύση αυτών που μας «πούλησαν» στους πιο μεγάλους πολέμους. Τα λεγόμενα γενικώς περί Ορθοδοξίας και περί της ίδιας θρησκείας, με ομόδοξους λαούς, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.  

Είναι γεγονός, πως στις μέρες μας το βάρος της Ορθοδοξίας το κουβαλά μόνη στις πλάτες της η Ρωσία.  Επίσημα η ελληνική κυβέρνηση είναι με την Ουκρανία. Με την Ουκρανία που έχει κλείσει τα ελληνικά σχολεία, για να μην διδάσκεται η ελληνική γλώσσα και να μην καλλιεργείται ο ελληνικός πολιτισμός.

Η δημοκρατία ως έμπρακτη  έννοια αφορά μόνο στις ισχυρές χώρες. Οι μικρές απλά υπακούν στις ισχυρές, ακόμη κι αν τα μέτρα που παίρνουν καταστρέφουν τις δικές τους χώρες, όπως συμβαίνει σήμερα.

Αν θες να γίνεις ηγέτης σε μια μικρή χώρα, πρέπει προηγουμένως να ξέρεις ότι  κινδυνεύεις να γίνεις υπηρέτης σε ισχυρότερη χώρα. Ζούμε σε ένα καθεστώς, όπου ως και ένας  υψηλόβαθμος πολιτικός, βρίσκεται σε θέση εξάρτησης, από τον αρχηγό του κόμματος, ο οποίος τον έχει τοποθετήσει στη θέση που έχει.  Και το ερώτημα που τίθεται είναι:  Μπορεί ποτέ ένας εξαρτημένος  από τον αρχηγό του πολιτικός, να πάρει μέτρα εναντίον του;