Είχαν επεξεργαστεί στο ΠΑΣΟΚ , ενόσω εξουσία είχε ο Καραμανλής, σε γενικές γραμμές την πολιτική τους μόλις θα αναλάμβαναν. Στην Ελλάδα εξάλλου η εξειδίκευση είναι ίδιον των λογιστών και των λοιπών καταφρονητέων ειδών. Πήραν λοιπόν την εξουσία με γενικές αρχές και ούτε οι πρώτες 100 μέρες άρκεσαν για να επεξεργαστούν τη λογιστική απεικόνιση της θλίψης που παρέλαβαν και της πολιτικής εξόδου την οποία οφείλουν να χαράξουν.
Τώρα πια ενώπιον της αγριεμένης Κομισιόν και Ευρώπης, που έχουν μισό δίκιο να εξεγείρονται και μισή υποκρισία να υποκρύψουν, είναι υποχρεωμένη η νέα διοίκηση να πείσει όχι πως είναι «γάτα» αλλά τον τρόπο με τον οποίο θα  «πιάνει ποντίκια»  .
Έγιναν πολλά,  καλά και στραβά, αλλά σε τούτες τις 100 πρώτες ημέρες και ορισμένες αλήθειες έχουν αποσαφηνιστεί τόσο καθαρά, ώστε αξίζει να τις αναδείξουμε.
Πρώτη αλήθεια: Η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής περιόδου. Τόση ανευθυνότητα δεν είχε επιδειχθεί ποτέ, τόση κατάρρευση δεν είχε γνωρίσει η ελληνική οικονομία ποτέ, ούτε στις χειρότερες στιγμές της ακυβερνησίας με τις διαδοχικές εκλογές του 1989 και του κενού εξουσίας από την ασθένεια Παπανδρέου.
Δεν καταλογίζουμε κακές προθέσεις σε κανένα, εξάλλου ο Κ. Καραμανλής είναι άνθρωπος έξω καρδιά. Αλλά είναι γνωστό εδώ και μερικούς αιώνες ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.
Και τούτο είναι αναγκαίο να το θυμούνται και οι σημερινοί καλοπροαίρετοι.
Δεύτερη αλήθεια: Η γενική πορεία που χάραξε ο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ είναι ορθή. Ίσως μάλιστα η μόνη ορθή. Αλλά δεν φτάνει. Χάθηκε κάμποσος χρόνος και τα περιθώρια της καταρρέουσας οικονομίας δεν είναι πολλά. Ιδιαίτερα αν συνεκτιμηθούν οι αιτίες της εγχώριας κρίσης.
Τρίτη αλήθεια: Όσο αλήθεια είναι πως κι άλλες χώρες της Ευρώπης και της ευρωζώνης έχουν κι εκείνες ελλείμματα - έστω μικρότερα- τόσο εθελοτυφλούν όσοι τα επικαλούνται όταν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι τα ελλείμματα των λοιπών Ευρωπαίων δημιουργήθηκαν επειδή οι χώρες αυτές ενίσχυσαν με δημόσιο χρήμα την πραγματική τους οικονομία, ως συνταγή αντιμετώπισης της διεθνούς οικονομικής κρίσης, από την οποία επηρεάστηκαν περισσότερο από την χώρα μας.
Αντιθέτως εμείς αντιμετωπίζουμε το δίλημμα ή αν θέλετε τον γόρδιο δεσμό: Και πρέπει να ρίξουμε χρήμα στην αγορά για να τονώσουμε την κατανάλωση, να ενισχύσουμε τους κοινωνικά ενδεείς, αλλά ταυτόχρονα οφείλουμε να αυξήσουμε τα έσοδα, να μειώσουμε τα έλλειμμα.
Ανήκουμε και σε ένα οικονομικό οργανισμό που έχει κοινό νόμισμα και επομένως κοινούς κανόνες. Κανείς δεν μας επέβαλε τη συμμετοχή.
Τέταρτη αλήθεια: Στην κυβέρνηση οφείλουν να αντιληφθούν πως καλές είναι οι διαβουλεύσεις, καλύτερες και οι διαφορετικές απόψεις, αλλά για να κυβερνάς ενίοτε οφείλεις και να αποφασίζεις. Και συνήθως είναι καλό να σκέφτεσαι πριν αποφασίσεις. Αλλιώς ενδέχεται να επιβάλλεις τέλη κυκλοφορίας μεγαλύτερα από την αξία των αυτοκινήτων.
Πέμπτη αλήθεια: Θα ήταν χρήσιμο ο Γιώργος Παπανδρέου να ορίσει χώρο συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου και το Μέγαρο Μουσικής. Και εκεί να παραλάβουν άπαντες μαθήματα από τον αρχιμουσικό της Συμφωνικής Ορχήστρας πως καμιά 100 νοματαίοι οφείλουν να υπακούνε  στον μαέστρο.  Διότι άλλως το μουσικό αποτέλεσμα θα είναι ανάλογο του ρηθέντος υπό των Ποντίων «Ησαϊα χόρευεν κι ο ποπάς ελάγκευεν».
Έκτη αλήθεια:  Στην κυβέρνηση οφείλουν να αντιληφθούν πως δεν υφίστανται δημοφιλείς τρόποι εξόδου από την κρίση. Θα ματώσει και η κυβέρνηση για να ορθοποδήσουν τα δημοσιονομικά. Γι’ αυτό και τα αλληλομαχαιρώματα αποτελούν, πέραν του επικοινωνιακού αλαλούμ, άσκοπη σπατάλη δυνάμεων.
Έβδομη αλήθεια: Οι Ευρωπαίοι και λοιπές εξωτερικές δυνάμεις της αγοράς μπορεί ενίοτε να υπερβάλλουν αλλά διαπιστώνουν όσα ακριβώς βλέπουν χωρίς να ωραιοποιούν ή να αποκρύπτουν την αλήθεια.   Επομένως η νέα εθνικοφροσύνη που αναπτύσσεται και θεωρεί εχθρούς της Ελλάδας τους φυσικούς της συμμάχους και εταίρους,  είναι απολύτως επικίνδυνη για τα συμφέροντα του τόπου.
Όγδοη αλήθεια: Είναι θετικό ότι όλο και περισσότεροι Συνέλληνες συνειδητοποιούν οσημέραι πως ο μεγάλος εθνικός κίνδυνος δεν ακούει στο όνομα της Τουρκίας, αλλά της φοροδιαφυγής (35%). Η περιστολή της στα επίπεδα των λοιπών Ευρωπαίων (περί το 10%) θα αρκούσε, χωρίς πρόσθετους φόρους ή αύξηση των υφισταμένων για να εξέλθει η χώρα από την κρίση σε μερικά χρόνια και να δανείζει τη …Γερμανία σε προοπτική δεκαετίας.
Ένατη αλήθεια:  όποιος νομίζει πως φοροδιαφεύγουν ο Κόκκαλης, με τον Βαρδινογιάννη και τον Αγγελόπουλο μόνο είναι βαθιά νυχτωμένος ή απλώς στρουθοκάμηλος. Οι εν λόγω πληρώνουν ή δεν πληρώνουν πολλά ή λίγα ανάλογα με την πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων. Αλλά φοροδιαφυγή διαπράττουν και ευρύτατα τμήματα πληθυσμού, τα οποία πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορεί να διεκδικούν δωρεάν παιδεία, υγεία, ανθρώπινες συντάξεις, κοινωνικές παροχές κ.ο.κ και οι ίδιοι να απουσιάζουν από την ταμιείον του κράτους.
Δέκατη και καταληκτική αλήθεια: Εθνικόφρων είναι σήμερα όποιος πληρώνει φόρους. Η Πολιτεία λοιπόν οφειλει να  αντιμετωπίσει τους φοροφυγάδες με το μόνο δίκαιο τρόπο. Να τους αφαιρέσει την ιθαγένεια, να τους απελάσει από την χώρα και ως  ανιθαγενείς ας περιηγούνται τον κόσμο για να χαίρονται τα κλεμμένα τους.