Οι μήνες πέρασαν, τα χρόνια παρήλθαν και τον περασμένο Σεπτέμβριο η Ν.Δ. ύστερα από 3,5 χρόνια εξουσίας όπου το μόνο σοβαρό επίτευγμα ήταν πως έβγαλε την χώρα από το καθεστώς οικονομικής επιτήρησης, στο οποίο όμως οικειοθελώς μπήκε, ενώ στα χειρότερα περιλαμβάνονται οι τραγωδίες με τα ομόλογα, οι υποκλοπές και η απίστευτη τραγωδία των πυρκαϊών, ξανακέρδισε τις εκλογές με τέσσερις μονάδες διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρότι στην αντιπολίτευση έχασε δύναμη..
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέδωσε την ήττα στην διακυβέρνηση Σημίτη – ήταν ανελλιπώς υπουργός στις κυβερνήσεις του, αλλά ως γνωστόν ως γόνος Παπανδρέου ποτέ δεν έχει ευθύνες- και ζήτησε ανανέωση της δημοκρατικής εντολής.
Ο κακοκέφαλος Βενιζέλος έκανε το λάθος το ίδιο βράδυ που ο λαός του ΠΑΣΟΚ έκλαιγε τη μοίρα του να σηκώσει ανάστημα και να πει Εδώ είμαι. Υπάρχει ελπίς.
Και ως του θαύματος. Το «καλό παιδί» συγκέντρωσε πάνω του την συμπάθεια του απλού και «αριστερού» λαού. Πάει ο «κρύος» Βενιζέλος να φάει το κόμμα του Παπανδρέου; Μαύρο στον Βενιζέλο. Ποιος θυμόταν πως ετούτος ο «κρύος» Βενιζέλος προσήλθε στο ΠΑΣΟΚ ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση του Ανδρέα, όταν το 1989, ο ιδρυτής της παράταξης αντιμετώπιζε το Ειδικό Δικαστήριο, ο κόσμος έφευγε από το ΠΑΣΟΚ και κάποιοι δικοί του «αριστεροί» θυμήθηκαν να πάνε στην Αμερική για μεταπτυχιακές στα 40 τους!
Τότε, πριν τα 35 του, ο Βενιζέλος ήταν ήδη καθηγητής στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου και το ρίσκο ήταν όλο δικό του.
Τέλος πάντων, έγιναν οι εσωκομματικές εκλογές, ο Γεώργιος Παπανδρέου ανακάλυψε ύστερα από καμιά 20αριά χρόνια υπουργικής θητείας – πριν συμπληρώσει τα 30 του ήταν ήδη μέλος της κυβέρνησης του πατέρα του!- την αυτονομία της πολιτικής, όλο το κομματικό ιερατείο που συναπαρτίζει την κομματική εξουσία της Χαριλάου Τρικούπη συντάχθηκε με τον Παπανδρέου και ο Βενιζέλος έχασε, αφού τον επέλεξε μόνο το 38% των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ.
Πριν την εσωκομματική κάλπη επώνυμα και πάλι υπέγραψα άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Δεύτερη ευκαιρία στον Γιωργάκη ή τρίτη τετραετία στον Κωστάκη;»
Δυστυχώς «πριν αλέκτορα λαλήσαι τρις» τα μαντάτα των δημοσκοπήσεων ηχούν εκκωφαντικά. Χάνει η Ν.Δ. λόγω της πολιτικής της στην οικονομία, το ασφαλιστικό, κλπ, αλλά χάνει, ίσως και περισσότερο, το ΠΑΣΟΚ που πλησιάζει ήδη επικίνδυνα το ψυχολογικό φράγμα του 30% και – εδώ είμαστε να κάνουμε την αυτοκριτική μας- είναι θέμα λίγων μηνών να πέσει και από το 30%.
Εν τω μεταξύ στη Χαριλάου Τρικούπη ο μετεκλογικός σχεδιασμός θριαμβεύει. Και ο αντιπολιτευτικός λόγος κινείται σε ύψη δυσθεώρητα. Ύστερα από δυο μήνες ανακοινώθηκαν επιτροπές και συμβούλια, όπου το κυρίαρχο στοιχείο είναι η πολιτική μικρότητα. Οι νικητές των εκλογών διαμοιράζουν την …λεία τους. Πρωτοστάτης της νέας πολιτικής ηθικής ο Πάγκαλος.
Βενιζέλος, Φλωρίδης, Κουκουλόπουλος, Λοβέρδος – αυτόν τον αξιοποίησαν, του ανέθεσαν την επιτροπή αποκατάστασης των πυροπλήκτων!- αίφνης απαξιώθηκαν. Και εξαφανίστηκαν από τα όργανα.
Τα αποτελέσματα αποτυπώθηκαν ήδη στις πρώτες δημοσκοπήσεις, τις οποίες έσπευσε να αμφισβητήσει ο εξ απορρήτων του προέδρου Φίλιππος Πετσάλνικος. Ενδεχομένως μάλιστα ένα από τα προσεχή πολιτικά συνθήματα θα είναι η αυτονομία των κομμάτων από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων.
Το επόμενο βήμα των απίθανων αυτών ηγετών της Χαριλάου Τρικούπη είναι να αποδώσουν την ευθύνη της πτώσης ξανά στους ανθρώπους του Σημίτη.
Πριν τον Σεπτέμβριο ευθύνονταν διότι μιλούσαν και είτε προκαλούσαν σύγχυση στην κοινή γνώμη είτε την ερέθιζαν.
Μετά το Νοέμβριο ευθύνονται διότι δεν μιλούν επίτηδες - και προφανώς επιτρέπουν στην κοινή γνώμη να ακούει μόνο τους «αριστερούς» της Χαριλάου Τρικούπη.
Εν τέλει με τούτα και με τα άλλα οι ηγήτορες του Κινήματος πριν την αυτονομία της πολιτικής από τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε. πέτυχαν την αυτονόμηση της πολιτικής από την κοινή λογική!