Η Ηριάννα Β.Λ. είναι  μια γυναίκα 29 ετών. Το όνομα της δεν γνωρίζουμε εάν είναι αληθές, το δε επίθετό της αποκρύπτεται επιμελώς. Καταδικάστηκε την 18/1/2017 σε 13 χρόνια κάθειρξη (χωρίς ελαφρυντικά) για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία  των Πυρήνων της  Φωτιάς, και οδηγήθηκε στις φυλακές Θηβών για να εκτίσει την ποινή της.  Άσκησε έφεση (όπως είχε το δικαίωμα) και ζήτησε από την δικαιοσύνη να παραμείνει ελεύθερη, περιμένοντας να δικαστεί σε 2ο βαθμό. (Λέγεται αίτηση αναστολής . Σε αυτήν την διαδικασία δεν εξετάζεται η ενοχή ή η αθωότητα του κατηγορουμένου αλλά η παραμονή του ή όχι στην φυλακή, εν αναμονή της επόμενης δίκης). Στις 17/7/17  το δικαστήριο, ερμηνεύοντας τον νόμο, απεφάνθη ότι η καταδικασθείσα πρέπει να  παραμείνει φυλακισμένη. Στην συνέχεια η Β.Λ. υπέβαλε και δεύτερη αίτηση για προσωρινή αποφυλάκιση, όμως  και πάλι το δικαστήριο εξέδωσε, στις 16/10/17, την ίδια απόφαση, δηλαδή ότι θα πρέπει  η γυναίκα να  παραμείνει στην φυλακή μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή της στο εφετείο.
  http://www.athensvoice.gr/politiki/ypothesi-irianna-giati-na-asholithoyme-mazi-tis
    Το θέμα έλαβε  πολιτικές διαστάσεις  όταν στις 9/6/17 δεκαπέντε βουλευτές του Σύριζα με μια επιστολή σε εφημερίδα, αφού πρώτα  κατέρριψαν το κατηγορητήριο, εξέδωσαν την δική τους αθωωτική απόφαση και κήρυξαν τον πόλεμο στους δικαστές. "Πρόκειται για μια περίπτωση ποινικοποίησης των προσωπικών της σχέσεων και των κοινωνικών της συναναστροφών που δε συνάδουν με το κράτος δικαίου. Πέραν τούτου, η καταδίκη αυτή θα αποτελέσει συντριπτικό χτύπημα στο δικαίωμά της στη μόρφωση και στην επιστημονική εξέλιξη αλλά και ένα άνευ προηγουμένου δεδικασμένο για την δικαιοσύνη και την ίδια τη δημοκρατία. Καλούμε τους ….( αναφέρει φορείς και συλλόγους )…. και κάθε φορέα της κοινωνίας των πολιτών και δημοκρατικό πολίτη να παρέμβουν υπέρ της Ηριάννας. Η πολιτική και κοινωνική μας εγρήγορση σε αυτό το ζήτημα είναι αίτημα που μπορεί να ενώσει. Είναι υποχρέωση μας στο δίκαιο και στην υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων. Καλούμε την δικαιοσύνη να λάβει όλα τα επείγοντα και κατάλληλα μέτρα για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων για μια δίκαιη δίκη". Ακολουθούν οι υπογραφές των 15 βουλευτών : Γκιόλας Ιωάννης, Θελερίτη Μαρία, Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, Θηβαίος Νικόλαος, Ιγγλέζη Αικατερίνη, Καββαδία Αννέτα, Καραγιαννίδης Χρήστος, Κυρίτσης Γεώργιος, Μπαλαούρας Γεράσιμος, Πάλλης Γεώργιος, Παπαδόπουλος Χριστόφορος, Σταματάκη Ελένη, Σταμπουλή Αφροδίτη, Φίλης Νικόλαος και Ψυχογιός Γεώργιος
http://www.avgi.gr/article/10842/8221219/koine-delose-bouleuton-syriza-gia-ten-katadike-tes-eriannas-b-l-
   Η προαναφερόμενη παρέμβαση των βουλευτών ήταν αδικαιολόγητη, προκλητική και επικίνδυνη.
 Ήταν αδικαιολόγητη, διότι στην χώρα μας υπάρχουν τα  δικονομικά μέσα που  το κράτος δικαίου εξασφαλίζει σε κάθε κατηγορούμενο για να έχει μια δίκαιη δίκη. Οι εν λόγω βουλευτές συμπεριφέρθηκαν σαν να ζούσαν σε άλλη χώρα, όπου τα δικαιώματα των κατηγορουμένων συστηματικά καταπατώνται (όπως στην  προσφιλή τους Κούβα).
Ήταν προκλητική, διότι στο όνομα της προασπίσεως της δημοκρατίας (της οποίας βασικός πυλώνας είναι η –ανεξάρτητη -δικαιοσύνη) κατάργησαν  και υποκατέστησαν την δικαιοσύνη απροκάλυπτα, προσπαθώντας να γίνουν οι ίδιοι  δικαστές στην θέση των δικαστών.
 Ήταν επικίνδυνη διότι η κοινή γνώμη μόνο μέσα από το κείμενο των βουλευτών μπορούσε να ενημερωθεί για  την συγκεκριμένη υπόθεση. Είναι γνωστό ότι ποτέ  κανένα δικαστήριο  δεν  υπερασπίζεται  τις αποφάσεις του μέσω των εφημερίδων. Έτσι η κοινή γνώμη υιοθέτησε ανεπεξέργαστα  και  αναπαρήγαγε  ανεύθυνα τα επιχειρήματα των βουλευτών,  συντελώντας στην δημιουργία ενός  (κατευθυνόμενου) κοινού περί δικαίου αισθήματος υπέρ της κατηγορουμένης και εις βάρος της δικαιοσύνης. Τελικά η  κοινή γνώμη, με μόνο εφόδιο την ανάγνωση του κειμένου των βουλευτών, έπαιξε  και αυτή με την σειρά της τον ρόλο του δικαστή, τον οποίο επίσης  υποκατέστησε βγάζοντας ως λαϊκό δικαστήριο την δική της ετυμηγορία: αθώα η κατηγορουμένη.
Όμως  η παρέμβαση των βουλευτών ήταν και παράλογη, διότι μετέτρεψε  μια συνήθη δικαστική διαδικασία σε μείζον πολιτικό ζήτημα  καταπατήσεως των δικαιωμάτων ενός κατηγορούμενου. Πού; στην σύγχρονη Ελλάδα! όπου με τον νόμο Παρασκευόπουλου μερικές εκατοντάδες  εγκληματιών εγκατέλειψαν πρόωρα τις φυλακές και κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα μας, έτοιμοι να ξαναρχίσουν τα εγκλήματα ! (Σε 10000 ανέβασε τον αριθμό των αποφυλακισθέντων  ο ίδιος ο Παρασκευόπουλος μιλώντας με περηφάνια για το έργο του, στον ΑΝΤΕΝΑ την 7/11/2017!!!).   
       Ακόμη πιο εντυπωσιακές υπήρξαν οι αντιδράσεις μετά από τις  δυο αποφάσεις του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών  για παραμονή της κατηγορουμένης στην φυλακή, μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση στο εφετείο.  
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Τζανακόπουλος (που εκφράζει τον πρωθυπουργό)  δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό ''στο Κόκκινο'. ' ότι «είναι μια κακή εξέλιξη'' και πως «η απόφαση καταγράφεται στο μαύρο βιβλίο της ελληνικής Δικαιοσύνης». Η δήλωση μεταφραζόμενη   σημαίνει ότι η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η κατηγορουμένη είναι αθώα και ως εκ τούτου η Β.Λ. παραμένει στην φυλακή από λανθασμένη κρίση των δικαστών.      
http://www.tanea.gr/news/greece/article/5460182/katestrepsan-katasthmata-sthn-ermoy-gia-thn-hrianna/
 Τα σχόλια του υπουργού  της δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή  ήταν εξ’ ίσου προκλητικά.  
«Αποτέλεσε για μας μια δυσάρεστη έκπληξη. Και τούτο διότι, πρώτον η στάση της αιτούσας, αυτής της κοπέλας η οποία έχει καταδικαστεί σε πολυετή κάθειρξη, καθ' όλον τον χρόνο της υποδικίας της, ήταν απολύτως υποδειγματική, αφού τήρησε όλα εκείνα τα καταναγκαστικά δικονομικά μέτρα, τα οποία της είχαν επιβληθεί. Δεύτερον, η ίδια σεβόμενη το δικαιικό σύστημα, αξιοποίησε τα δικονομικά εργαλεία που της παρέχει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας για την άρση συγκεκριμένων περιοριστικών όρων που εμπόδιζαν την επιστημονική της εξέλιξη, κυρίως την άρση απαγόρευσης της δυνατότητας που είχε να ταξιδεύει στο εξωτερικό. Και τρίτον, οι πολίτες ζητούν και απαιτούν από τη δικαιοσύνη ίσα μέτρα και ίσα σταθμά για όλους. Είναι τουλάχιστον περίεργο πως ορισμένοι που έχουν καταδικαστεί σε πολυετείς ποινές κάθειρξης για εμπόριο ναρκωτικών μπορούν να έχουν το ευεργέτημα της αναστολής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης και άλλες περιπτώσεις, όπως η συγκεκριμένη, τέτοιο ευεργέτημα δεν μπόρεσε να πάρει, ούτε από το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, ούτε από το δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε σήμερα» είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης και τελείωσε λέγοντας ''  .... .και οι δικαστές είναι άνθρωποι και ως άνθρωποι κάνουν λάθη.... Προβλέπεται υποβολή νέας αίτησης και εξέτασή της από το ίδιο δικαστήριο, πιθανώς με νέα σύνθεση''.
http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/2772177/metopo-tis-kivernisis-kata-ton-dikaston-gia-tin-irianna .  
    Είναι γνωστό ότι τα κόμματα  (διαχρονικά ) προσπαθούν να ελέγξουν με όλα τα μέσα όλες τις εξουσίες. Μια από αυτές είναι και η δικαστική. Όταν όμως δημοσίως  παρεμβαίνει ο υπουργός της δικαιοσύνης και με τέτοια ωμότητα στο δικαστικό έργο, δικαιούμαστε να εικάσουμε - υποψιαστούμε το ενδεχόμενο και το μέγεθος των πιέσεων που ασκούνται  επί των δικαστών στο παρασκήνιο. Παρατηρούμε ότι
 1) Ο υπουργός της δικαιοσύνης υποκαθιστά τους δικαστές βγάζοντας  και αυτός την δική του αθωωτική απόφαση (όπως προηγουμένως οι βουλευτές και ο πρωθυπουργός).  2) Ο υπουργός της δικαιοσύνης  κατηγορεί  τους δικαστές ότι έκαναν λάθος στην κρίση τους και καταρρακώνει με αυτόν τον τρόπο το κύρος του θεσμού της δικαιοσύνης (θεσμό που οφείλει να προστατεύει).   3) Ο υπουργός της δικαιοσύνης προαναγγέλλει  αλλαγή στην σύνθεση του επομένου εφετείου αναστολών (και επομένως μια πιθανή  ευνοϊκή  δικαστική απόφαση) ασκώντας  άμεση και ευθεία πολιτική πίεση στα μέλη που θα συνθέσουν το επόμενο δικαστήριο. 4) Ο υπουργός  της δικαιοσύνης δεν συμπεριφέρεται  ως προστάτης του θεσμού που υπηρετεί αλλά συμπεριφέρεται ως στοργικός υποστηρικτής μιας  κατηγορουμένης, προκαλώντας την εντύπωση ότι δεσμεύτηκε (σε ποιούς;) ότι πάση θυσία θα την  αποφυλακίσει. 5) Ο υπουργός δικαιοσύνης  υποκαθιστά και  τους συνήγορους υπερασπίσεως προαναγγέλλοντας  τις επόμενες κινήσεις τους. 6) Ο υπουργός της δικαιοσύνης εσκεμμένα αναφέρεται στον νόμο περί ναρκωτικών αν και γνωρίζει ότι διαφέρει  από τον αντιτρομοκρατικό νόμο.  
     Υπουργός δικαιοσύνης, δικαστής, κατήγορος των δικαστών και συνήγορος υπερασπίσεως, όλες οι ιδιότητες βρίσκονται συγκεντρωμένες σε έναν μόνο άνθρωπο! Δεν πρόκειται για εξευτελισμό  του θεσμού της δικαιοσύνης, αλλά για ολοσχερή κατεδάφιση του!  Σε μια φυσιολογική χώρα θα είχε ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων για θεσμική εκτροπή. Κόμματα και πολίτες με δημοκρατικές ευαισθησίες, θα απαιτούσαν  πιεστικά την αποπομπή του.
Στην απόφαση των δικαστών να μην αποφυλακίσουν την κατηγορουμένη ούτε τον Οκτώβριο του 2017, ο κ. υπουργός της δικαιοσύνης δήλωσε τα εξής:  
«Η σημερινή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών, με την οποία απορρίφθηκαν, για δεύτερη φορά, οι αιτήσεις αναστολής εκτέλεσης της ποινής της Ηριάννας και του Περικλή, βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και πλήττει κατάφωρα την εμπιστοσύνη των πολιτών στο θεσμό της Δικαιοσύνης''. Και η ερμηνεία των λόγων του:   Προκειμένου να επανακτήσει ο απογοητευμένος λαός  την εμπιστοσύνη του  στην  δικαιοσύνη, ο  καθ΄ ύλην αρμόδιος υπουργός, μη εμπιστευόμενος την κρίση των δικαστών,  επικαλείται και αυτός το κοινό περί δικαίου αίσθημα,  δηλαδή το  λαϊκό δικαστήριο. Διότι περί αυτού πρόκειται, ας μην γελιόμαστε. Αν δεν τους αρέσουν τα κανονικά δικαστήρια, τότε ας τα καταργήσουν! Σημειωτέον ότι το κοινό περί δικαίου αίσθημα, το  οποίο με  τόση ευαισθησία αφουγκράζεται ο κύριος υπουργός, περιφρονήθηκε προκλητικότατα από τον ίδιο, την 9/11/17, όταν ο τρομοκράτης και ψυχρός εκτελεστής Κουφοντίνας  (καταδικασμένος  σε 11 φορές ισόβια για 11 δολοφονίες της 17 Νοέμβρη και 1700 χρόνια φυλακή για τις υπόλοιπες κακουργηματικές του πράξεις) έλαβε  48ωρη άδεια εξόδου από τις φυλακές. Μένει κανείς έκθαμβος μπροστά στις επιλεκτικές ευαισθησίες του υπουργού της δικαιοσύνης. http://www.skai.gr/player/tv/?mmid=296901
Στην συνέχεια  την σκυτάλη των κατηγοριών  την ανέλαβε το κόμμα του Σύριζα, καταγγέλλοντας εντελώς απαξιωτικά την δικαιοσύνη ως παράλογη, άδικη, μεροληπτική και συντηρητική. http://www.iefimerida.gr/news/351187/kontonis-kai-syriza-kata-dikaiosynis-gia-tin-irianna-vinteo .     
         Η ουσία του προβλήματος  είναι ότι η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε πόλεμο με τους δικαστές.  Η κυβέρνηση νομοθετεί παραβιάζοντας συνειδητά  το σύνταγμα και απαιτεί από τους δικαστές να γίνονται συνένοχοι των πράξεων της. Όμως οι νόμοι του Σύριζα κρίνονται ως αντισυνταγματικοί από τους δικαστές και γι’ αυτό τον λόγο απορρίπτονται.  Κορυφαίο παράδειγμα: ο σημαντικότατος, για την κυβέρνηση, νόμος Παππά για  τις τηλεοπτικές άδειες κρίθηκε αντισυνταγματικός (υπήρξε πραγματικό Βατερλώ για την κυβέρνηση), όπως και η παράταση της θητείας της προέδρου του Αρείου Πάγου. Κοινή διαπίστωση είναι ότι η κυβέρνηση δεν ελέγχει τους δικαστές.  Με την υπόθεση της Β.Λ. η κυβέρνηση και το κόμμα προσπαθούν και να εκφοβίσουν και  να εκδικηθούν τους δικαστές  που αντιστέκονται στις αυθαιρεσίες της, υποσκάπτοντας  το κύρος τους και διαβρώνοντας όσα  υπολείμματα αξιοπιστίας  διατηρεί ακόμη η Ελληνική  δικαιοσύνη με τις αργόσυρτες διαδικασίες, την πολιτική κηδεμονία και τα παραδικαστικά κυκλώματα.  
     Αυτό που συμβαίνει είναι εντελώς  παράλογο. Η κυβέρνηση παίζει με τους νόμους. Κρύβεται πίσω από αυτούς όταν τούτο την εξυπηρετεί (παράδειγμα η αποφυλάκιση του Κουφοντίνα) και περιφρονεί εντελώς την νομιμότητα  (όπως στην απόπειρα παρατάσεως της θητείας της κ. Θάνου). Η κυβέρνηση με την συμπεριφορά της αποδεικνύει ότι δεν αντιλαμβάνεται  στοιχειώδεις θεσμικές έννοιες.  Ότι τους νόμους δεν τους ψηφίζουν  οι δικαστές. Ότι η μόνη δουλειά των δικαστών είναι να εφαρμόζουν το σύνταγμα και τους ισχύοντες νόμους. Ότι οι  δικαστές δεν μπορούν (δεν θα έπρεπε) να εφαρμόζουν την νομοθεσία ανάλογα με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, ούτε ανάλογα με τις κυβερνητικές υποδείξεις.  Ότι η κυβέρνηση οφείλει να νομοθετεί μόνο μέσα στα πλαίσια του συντάγματος, το άρθρο 87  παράγραφος 1 του οποίου λέει ότι  '' η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια'' (όχι από λαϊκά δικαστήρια) ''συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές'' (και όχι από τον πρωθυπουργό, τον επί της δικαιοσύνης υπουργό και τους 15 βουλευτές του Σύριζα) ''που απολαμβάνουν λειτουργικής  και προσωπικής ανεξαρτησίας'' (και δεν υπόκεινται σε παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας). Στην παράγραφο 2 λέει ότι ''οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο σύνταγμα και στους νόμους''  (και όχι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα). Συμπερασματικά, οι δικαστές είναι θεσμικά εντελώς ανεξάρτητοι και δεν  οφείλουν υπακοή  ούτε στους σημερινούς, ούτε στους αυριανούς κυβερνώντες.  
      Η ιστορία της Β.Λ. δείχνει πως όταν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί  του ορκίσθηκαν ότι θα τηρούν  το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, πιθανότατα εξαιρούσαν το άρθρο 87 από τον όρκο τους. Και όταν ο πρωθυπουργός δήλωνε με πειστικό ύφος  ότι ‘’είμαστε η κάθε λέξη του του συντάγματος’’ έλεγε ένα ακόμη μεγάλο ψέμα. Τα συνηθίσαμε άλλωστε...