Χάρη σε αυτόν τον δημιουργικό άνθρωπο τον κύριο Κώστα, με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες του στο ποντιακό τραγούδι, στον ποντιακό ελληνισμό, στην αγάπη του για το χωριό και τον τόπο μας και στους συγχωριανούς του την οποία με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία εξεδήλωνε.
Κύριε Κώστα:
Σε ευχαριστούμε από καρδιάς, ολόψυχα, όλοι εμείς που μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε την προσφορά σου αυτή. Μας προσέφερες την ψυχή σου με κάθε τρόπο, με κάθε ανιδιοτέλεια. Αυτό το γνωρίζουμε και στο αναγνωρίζουμε όλοι μας! Πέρα από όλες τις άλλες σου κοινωνικο - πολιτιστικές δράσεις με τις οποίες ευεργέτησες το χωριό μας σε δύσκολους καιρούς, για το πλούσιο αυτό έργο σου, θα μείνεις στη μνήμη των συγχωριανών σου, ως μοναδικός για την προσφορά σου στους ευαίσθητους και χαρακτηριστικούς τομείς που επέλεγες ν’ αφήσεις το ανεξίτηλο στίγμα σου. Σε τομείς νευραλγικούς που μόνο εσύ ήσουν ικανός να εξυπηρετήσεις με τον τόσο δεξιοτεχνικό και ευρηματικό σου τρόπο.
… Αναπολώντας τις ευτυχισμένες εκείνες αυγουστιάτικες βραδιές, της παραμονής και της πανήγυρης, που όλοι μας ανεξαιρέτως μικροί και μεγάλοι με νεανική λαχτάρα από πολύ νωρίς, όλο το χρόνο, με ανυπομονησία προσδοκούσαμε, γιορτάζοντας στα πανηγύρια της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος μας Χριστού, βρισκόσουν πάντα στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα και κυρίως τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 όπως τις βίωσα, που ο πανάγαθος Θεός αξίωσε, απολαμβάνοντας τα έργα σου.
Ωραίος, ευγενικός, καλόκαρδος, εξυπηρετικότατος πάντα με καλή θετική διάθεση προς όλους ανεξαιρέτως, στις μέρες μας δυστυχώς συμπεριφορές ανθρώπων που σπανίζουν. Με μια ιδιαίτερη λεβεντιά που σε διέκρινε, με μόνιμη θετική ενέργεια που σε χαρακτήριζε απ΄ την πρώτη στιγμή, που έκανε εντύπωση και πάντα πρόθυμος και εξυπηρετικός προς τους συγχωριανούς σου, πάντα με Αγάπη! Αυτές οι μοναδικές στιγμές που ζήσαμε δίπλα σου, στις μέρες μας, μας δημιουργούν μια περίεργη εξηγήσιμη χαρμολύπη. Χαρά φυσικά για όλες τις πανέμορφες στιγμές στο «Κέντρο σου το δικό σου Κέντρο», αλλά ταυτοχρόνως και λύπη για το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις, διότι εμείς είχαμε τη χαρά και την τιμή να τα απολαύσουμε τις διασκεδαστικές αυτές συνευρέσεις, όμως οι μεταγενέστεροι, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα έχουν αυτήν την αξιοπρεπέστατη ευκαιρία. Αυτό και μόνο ως σκέψη δημιουργεί βαθύτατο και ανυπέρβλητο άλγος, πόνο ψυχής.
Μακάρι να είχαμε τη δύναμη, να υπήρχε τρόπος να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πίσω σε δεκαετίες τόσο όμορφες με τα Εξοχικά που έζησαν οι γονείς μας, το Παραδοσιακό φιλόξενο ζεστό Καφενείο, το Κέντρο, τους εκλεκτούς σου μεζέδες που με τόσο μεράκι παρασκεύαζες αλλά και προσέφερες και κυρίως την μεγαλοπρεπή παρουσία σου. Παρουσία που δημιουργούσε αισθήματα και συναισθήματα θετικά ποικιλότροπα, όχι μόνο χαράς στους γύρω σου αλλά πολύ περισσότερο αυτοπεποίθησης και σιγουριάς. Μακάρι να γυρνούσε ο καιρός πίσω!
Διέδωσες τη φήμη του τόπου σου πέρα από τα φυσικά σύνορά του και δια μέσου των αξέχαστων πανηγυριών πολύ πιο μακριά από ό,τι πίστευες. Στα πέρατα του κόσμου στις εσχατιές, έκανες περήφανο τον κάθε χωριανό σου, τον γενέθλιο τόπο σου το χωριό σου, παράλληλα μαζί και τον αείμνηστο μας Πόντο. Όπου κι αν βρέθηκα στην κοντινή Θεσσαλονίκη, στο Αιγαίο μέχρι την μακρινή Κρήτη και τα όμορφα Χανιά, στα ξένα, εκεί που το ποντιακό στοιχείο και ο Τραντέλλενας ακμάζει και δημιουργεί, όπου ζουν ως μετανάστες μετά από τον τραγικό ξεριζωμό και τη δυσβάσταχτη, απελπιστική, τραγική προσφυγιά και μεγαλουργούν, παντού αναγνωρίσιμος εσύ και ο τόπος σου.
Μετέφερες παντού όλη σου την δράση επειδή όσοι έτυχαν να γνωρίσουν εσένα τον ίδιο και τα έργα σου, πέρασαν καλά δίπλα σου, εντυπωσιάστηκαν. Και όταν κάπου περάσεις καλά και εντυπωσιαστείς, αυτό δεν το ξεχνάς ποτέ!
Τέλος θα ήθελα να κλείσω με αυτή μου την αναφορά στο πρόσωπό σου με ένα μεγάλο προσωπικό Ευχαριστώ για την φιλοξενία που μου προσέφερες αφείδωλα τις κρύες εκείνες χειμωνιάτικες ημέρες που κατάκοπος και ιδρωμένος, μετά από πολύωρη και κοπιαστική εργασία στην αναπαλαίωση της ρίζας - πατρικής μου οικίας έβρισκα μοναδικό καταφύγιο το ταπεινό σου αλλά ζεστό και πλήρες μαγαζάκι σου δίπλα στην ιδιόχειρη χειροποίητη ξυλόσομπα μ΄ ένα ζεστό ρόφημα κι έναν καλόκαρδό σου λόγο. Στον χώρο αυτό είχα την τύχη να μου διηγηθείς εσύ προσωπικά αλλά και αρκετοί χωριανοί μας, που ευτυχώς τους πρόλαβα εν ζωή έστω την ύστατη στιγμή, φίλοι και γνωστοί του πατέρα μου, μοναδικές ιστορίες της καθημερινότητάς σας, ιστορίες των παιδικών και εφηβικών σας στιγμών και βιωμάτων, της αθώες εκείνες ψυχές, ιστορίες βιοπάλης …
Και όλα τυχαία και ευχαρίστως ξεκινούσαν και κατέληγαν στα όμορφα Πανηγύρια!
Από τότε λοιπόν από την εποχή του αξιολάτρευτου πατέρα μου, από τότε πρόσφερες απλόχερα χαρά και προοπτική στους συγχωριανούς και φίλους σου! Δεν σε «τοποθέτησε» τυχαία ο αξιολάτρευτος Θεούλης μας σ΄ αυτό το μετερίζι. Ως Πατέρας όλων μας σε έστειλε να διεκπεραιώσεις μια θεάρεστη αποστολή, μια αποστολή που ακόμα και σήμερα περιδιαβαίνοντας τα 87 σου χρόνια εξακολουθείς να διεκπεραιώνεις με μοναδική μαεστρία ως να μην πέρασε ο χρόνος. Αν αυτό δεν λέγεται αποστολή τι είναι τότε αποστολή; Αν δεν είσαι Απόστολος πως αλλιώς θα μπορούσες να λέγεσαι;
Ταπεινά, με τιμή και απεριόριστη εκτίμηση από καρδιάς, εκ μέρους των οικείων μας και ως οικογενειακός μας φίλος, σε ευχαριστούμε θερμά για την όλη αστείρευτη προσφορά σου, που συνεχίζεται εν μέρει και στην όγδοη δεκαετία της ζωής σου. Προσέφερες ό,τι μπορούσες, ανθρωπίνως, τα μέγιστα. Αυτό δε λησμονιέται από κανέναν μας! Φυσικά και δε θα ξεχάσω τις ανεξάντλητες σε πόνο διηγήσεις της πολυτάραχης παιδικής σου ηλικίας, ορφάνιας και τετράχρονης αναγκαστικής σας μετεγκατάστασης στην φιλόξενη Μεγάλη Βρύση. Τους υπέρ αγώνες σου για επιβίωση με συνοδό και συνοδοιπόρο σου το θρυλικό με την πραμάτεια σου απέριττο ξύλινο κασελάκι, να πηγαινοέρχεσαι παιδί αμούστακο στο Κιλκίς και στον σιδηροδρομικό σταθμό του γειτονικού με την Μεγάλη Βρύση όπου διέμενες Μεταλλικού μέχρι και δύο φορές καθημερινώς.
Ατέλειωτες ιστορίες κόπων πουλώντας νερό και ευτελή φαγώσιμα και άλλα στους ταξιδιώτες, μέχρι την τελική καταξίωσή σου ως επιχειρηματίας αλλά Άνθρωπος! Ευχαριστώ τον Θεό για πολλοστή φορά που με αξίωσε να ακούσω τέτοιες διηγήσεις ανυπολόγιστου περιεχομένου, και πάλι, μετ’ ευγνωμοσύνης. Ο προσωπικός σου διαμορφωμένος χώρος με τον καφέ που ο ίδιος με αξεπέραστο μεράκι παρασκεύαζες και προσέφερες, σε συνδυασμό με τις καλές παρέες αλλά και τις ασπρόμαυρες ιστορικές φωτογραφίες με τις χίλιες αναμνήσεις συνοδευόμενες από κατάλληλες ρήσεις παραπλεύρως, δημιουργούσαν κλίμα αξεπέραστης καλής διάθεσης στον κάθε επισκέπτη, φιλοξενούμενο, ή οδοιπορούντα που τύχαινε να απολαύσει αυτήν την ιδιαίτερη περιποίηση εκ μέρους σου. [Δημήτρης Γ. Αβραμίδης]
Κώστας Συμεωνίδης
Γεννηθείς το 1934. Εξήντα τέσσερα χρόνια καφεπαντοπώλης με άδειες το μαγαζί: άδεια Μουσικής, άδειες για χαρτοπαίγνια, τιμολόγια έκοβα κανονικά. Στα 65 μου χρόνια θα κρατούσα το Καφενείο με τους ελέγχους που μου κάνανε μου έδιναν και Μπράβο. Η Αστυνομία και το υγειονομικό…
Και τώρα με τον έλεγχο που μου κάνανε 85 χρονών δεν μπορώ να βγάλω άδεια αλλά και την άδεια να βγάλω με ένα ακριτικό χωριό με 145 άτομα όλοι γέροι, άθλος είναι να το ανοίγω για 5-6 γέρους και για εμένα. Και για όλα αυτά που έγραψα γράφω παρακάτω. Δεν μπορώ ύστερα από 64 χρόνια να κλείσω το Καφενείο τόσο απότομα. Δεν το κλείνω εγώ. Άλλοι μου το κλείνουν,... Δε μπορώ... ακόμα είμαι ζωντανός. Θα κάνω ό,τι μπορώ και πάλι να λειτουργήσει. Το χωριό το χρειάζεται. Δίχως αυτό το μαγαζί το χωριό είναι Νεκρό.
Το Καφενείο αυτό είναι χτισμένο από τον πάπα μου από το 1922 που ήρθανε και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό το ακριτικό χωριό. Και γι΄ αυτό θα το κρατήσω μέχρι που θα πεθάνω. Γιατί δε μπορώ να ξεχάσω τα χρόνια που περάσαμε με τους χωριανούς μου και πελάτες και φίλους μου. Γιατί σ΄ αυτό το μικρό μαγαζί μεγάλωσα. Σ’ αυτό το μικρό μαγαζί λέγαμε της φτώχιας μας τους πόνους μας, τις στενοχώριες μας ο καθένας μας και περνούσαμε τις ώρες μας και τα χρόνια μας … Και γι’ αυτό θα το Κρατήσω Μέχρι που να πεθάνω…
Στο πανηγύρι του χωριού Μεταμόρφωση του Σωτήρος 5-6 Αυγούστου που κάνω εγώ την γιορτή
Το 2009 ήμουνα 75 χρονών. Βγήκα στο πατάρι και συστήθηκα στην αγαπημένη μου πελατεία μου. Ήθελα να τους πω δύο τρία λόγια για το πανηγύρι του χωριού. Τους καλησπερίζω και τους λέω, όσοι δεν με ξέρετε είμαι η διεύθυνση, ο Κώστας Συμεωνίδης, και τους λέω έχω κάνει 53 Πανηγύρια και όλα με επιτυχίες, ασφαλώς με όλους εσάς. Σας ευχαριστώ που μας τιμήσατε και τώρα. Και κάτι ακόμα για το Πανηγύρι: Το Πανηγύρι του χωριού δεν το κάνω μόνο για να κερδίσω λεφτά, το κάνω για την γιορτή του χωριού, να γλεντάτε εσείς, το κάνω για ν’ ανταμωνόμαστε, για να μη χαθούμε.
Και τώρα θα μου επιτρέψετε να κεράσω ένα ποτό. Παρακαλώ τα γκαρσόνια να κεράσουν όλο το μαγαζί. Ό,τι ποτό πίνουν το κάθε τραπέζι. Με πελάτες 550-600 ουίσκι, κρασί, μπύρα, βότκα, κεράστηκε όλο το μαγαζί σε δέκα λεπτά. Και πάλι σας ευχαριστώ που με ακούσατε και που με στηρίξατε σε όλα μου τα πανηγύρια.
Καλή διασκέδαση, η μουσική είναι Δική σας Μέχρι πρωίας
Όταν δεις κάποιον να πλουτίζει με αδικίες κλέψιμο και απάτες και ευημερεί να στενάξεις να δακρύσεις, διότι ο πλούτος αυτός προσθέτει σε αυτόν τιμωρία και στην οικογένειά του.
[Κώστας Συμεωνίδης 2021]
Από τις τρεις επιγραφές με νόημα, του κ. Κώστα, από την πρόσοψη - βιτρίνα του ιστορικού, παραδοσιακού, μοναδικού στην περιοχή περιποιημένου με Αγάπη και Αξεπέραστο Μεράκι του ιδίου, του Καφεπαντοπωλείου του, με την επωνυμία «ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ». Στον υπέροχο αυτό τόπο, εύρισκες τα πάντα στην κυριολεξία αλλά
κυρίως την Αγάπη και την Καλή Διάθεση του Υπέροχου αυτού Ανθρώπου !
Όσοι το ζήσανε,
ας θεωρούνται αν μη τι άλλο Ευτυχείς!
Προσωπικά
Θα σου είμαι για ένα ακόμα συναισθηματικό λόγο αιώνια ευγνώμων, που μόνο εμείς οι δυο γνωρίζουμε. Με βοήθησες να ολοκληρώσω την προσπάθειά της ηθικής αποστολής μου, αυτή της αποκατάστασης της Πατρικής μου οικίας, σ΄ εκείνα τα πολύχρονα χειμωνιάτικα παγερά βράδια, όταν ερχόμουν στο θαυμαστό περιποιημένο ταπεινό σου στέκι «ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ» κατάκοπος και καταϊδρωμένος στην ζεστασιά του ιδιαίτερου χώρου σου, προσφέροντας μου αρχικά την Αγάπη σου, και στη συνέχεια το ζεστό παραδοσιακό σου τσάι με το εξίσου περιποιημένο σάντουιτς γωνία, που διατηρούσες ζεστό στην επιφάνεια της ξυλόσομπας, που μόνο εσύ ήξερες από εν συναίσθηση, στον γιο του ανθρώπου που με οδύνη αποχωριστήκατε πολύ πρόωρα στα 30 του χρόνια στις 20 του Ιουλίου του 1970. Τελικά ο Αγαπητός μας Θεός σας πήρε κοντά του τον ίδιο ακριβώς μήνα. Καλή συνάντηση με τον αγαπητό μου Πατέρα κύριε Κώστα. Να είσαι σίγουρος ότι αυτός μας έβλεπε από ψηλά και χαιρόταν. Τώρα θα σε έχει και πάλι κοντά του. Είμαι σίγουρος ότι θα θυμηθείτε με νοσταλγία τα παλιά, αλλά και όλα όσα ωραία ζήσαμε παρέα, όλα αυτά τα χρόνια παρέα με τους συγχωριανούς μας στους χώρους που εσύ ήσουν ο οικοδεσπότης με ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΨΥΧΗ!
ΥΓ Υστερόγραφο:
Υπήρξες ο Αετός του πολιτιστικού στοιχείου της γενέτειράς μας
Θα μείνεις στην μνήμη μας ως πρότυπο
Αγωνιστή - Οραματιστή - Δημιουργού
Ανιδιοτελής, Αλτρουιστής, Μοναδικός
0 πιο αγαπητός σε μικρούς και μεγάλους!
1934-2024 (90)
Απόσπασμα από το βιβλίο 100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ν. Κιλκίς
Κεφάλαιο 38ο : Χοροί και τραγωδίας του Πόντου
Υπο κεφάλαιο: Ευχαριστήριο για τις μοναδικές αναμνήσεις στον κ. Κώστα Σ. 178-181
ISBN 978-618-5393-46-5
