που έπασχε από σοβαρή και βαριά αρρώστια, με δυσοίωνη και κακή πρόγνωση. Ιδίως, όταν ήταν φανερό, ότι λίγα είναι τα ψωμιά του και όπου να είναι τελειώνει το λάδι της καντήλας του. Κάτι που δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για τους γιατρούς όλων των καιρών. Γι’ αυτό συνήθως ‘χάιδευα’ τα αυτιά του ασθενή, που έβλεπα ότι κυριεύονταν από απογοήτευση, φόβο και μελαγχολία. Ήθελα να προσφέρω αισιοδοξία στον ίδιο τον πάσχοντα και σε όποιον από το περιβάλλον, όσον αφορά το είδος και την πορεία της αρρώστιας με τις εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης και τα επιτεύγματα της φαρμακολογίας και τεχνολογίας, με σκοπό να κερδίσω την εμπιστοσύνη του αρρώστου.
Πρώτιστο μέλημα του γιατρού, είπαμε και άλλοτε σε προγενέστερο σημείωμά μας, είναι βέβαια η θεραπεία του σώματος, με όσα μέσα διαθέτομε και όσους τρόπους μπορούμε, αλλά δεν ήθελα να τραυματίσω και την ψυχολογία του ασθενή, με το να εκτοξεύω κατά πρόσωπο διαγνώσεις κακοήθειας, ή άλλης σοβαρής κατάστασης και, όπου να είναι, σύντομης συντέλειας του αιώνα, που θα καταβύθιζε τον άνθρωπο σε μελαγχολία.
Το έβλεπα και στη συμπεριφορά των ίδιων των αρρώστων! Για μια μικρή ανόρθωση του ηθικού τους, ήθελαν να με καλούν όλο και συχνότερα. Τον Μασμανίδη από το Μεταξοχώρι, έτυχε να τον επισκεφθώ κατ’ οίκον στο χωριό (δεκαπέντε χιλιόμετρα) και δυο φορές μέσα σε μία μέρα, τον δε Περίκλη από το ίδιο χωριό δυο φορές μέσα στην ίδια παγερή νύχτα, που ήταν και οι τελευταίες του δρόμου χωρίς επιστροφή της αγαπητής αλλά δυστυχούς συζύγου του, που κτυπήθηκε από βαρύ εγκεφαλικό! Όλο και εύρισκα έναν καλό, έστω και παραπλανητικό, αλλά πειστικό, έστω για λίγο, λόγο, πριν αναχωρήσω από το προσκέφαλο του αρρώστου.
Σε προχωρημένο και γνωστό καρκίνο του ήπατος (συκωτιού), εγώ ανάλωνα την επίσκεψη σε εξέταση άλλων οργάνων, ας πούμε της καρδιάς!
…Έχεις γερή καρδιά, βλέπω, δουλεύει μια χαρά!…
…Πάντα είχα γερή καρδιά, ή, ποτέ δε με πρόδωσε γιατρέ, ενώ η φωνή του έσβηνε από την αδυναμία του καρκίνου σε άλλο όργανο! …Ευχαριστώ που το κατάλαβες και για τον καλό σου λόγο, έτσι όπως το λες είναι….
Όσο έλεγε αυτά εγώ ψηλαφούσα την ανώμαλη επιφάνεια της ξυλώδους διόγκωσης του ήπατος και ‘κουνούσα’ το κεφάλι μου! (Οι γιατροί ξέρουν για τον υβώδη και σκληρό καρκίνο ήπατος, ολίγον προ του τέλους)
Όμως τα ψέματα κάποτε τελειώνουν! Ιδιαίτερα όταν ο άρρωστος είναι νέος και το μυαλό λειτουργεί!
Έχω παρατηρήσει και αυτό αποτέλεσε την αιτία του σημερινού σημειώματος, ότι όσες φορές οι βαριά ασθενείς με απέστρεφαν το πρόσωπο, η μοιραία κατάληξη δεν ήταν μακριά!
Ο Κώτσιον, ένας 55ντάρης περίπου γεροδεμένος άνδρας, που κάθε μέρα έφερνε βόλτα όλο το Κιλκίς, προσβλήθηκε, εκεί που δεν το περίμενε κανείς, από την επάρατη. Ήταν από τους δυνατότερους άνδρες του Κιλκίς. Ήταν εργατικός και αγαπούσε την ζωή και την οικογένειά του. Μεγάλωνε δυο λαμπρά παιδιά. Εξυπηρετούσε τον κόσμο του Κιλκίς και τον αγαπούσαν όλοι! Ποτέ δεν πίστευε, ότι ήταν δυνατόν να καταβληθεί από αρρώστια και ας ήταν και καρκίνος. Τον πρώτο καιρό βοηθούσαν και οι παραινέσεις μου μέχρι σε ένα σημείο με τις συχνές επισκέψεις μου, ότι είναι ακατάβλητος, ενώ έβλεπα ότι ο καρκίνος κάλπαζε!
Όμως κάποια φορά η εικόνα και η συμπεριφορά του φίλου μας προς τον γιατρό, άλλαξε…
Εκείνο το απόγευμα, ήταν μαζί μου νομίζω και ο Χρήστος Κ. Είχε περισσότερο φιλία μαζί του, παρά συγγένεια ο συνοδός μου. Τον βρήκαμε αλλαγμένο. Μελαγχολικό, αμίλητο! Βυθισμένο! Δεν γύρισε να μας δει στο πρόσωπο. Δεν πήρε το βλέμμα του από τον γυμνό άσπρο τοίχο, με γυρισμένες τις πλάτες! Σαν να μην υπήρχαμε κοντά του!
Λυπήθηκα!
…Πάμε, είπα του Χρήστου, μετά από μία ‘βουβή’ εξέταση, πάμε, η πορεία του έχει δρομολογηθεί….
Ο Χρήστος δεν ήθελε να το πιστέψει! Σε τρεις ημέρες ο αλύγιστος Κώτσιον παρέδωσε το πνεύμα…
Το φαινόμενο της αποστροφής του προσώπου το συνάντησα πολλές φορές, σε βαθμό που αποτελούσε για μένα αλάνθαστο κακό προγνωστικό σημείο για την πορεία του ασθενή. Μέσα στις επόμενες τρεις ημέρες το πολύ, ο ασθενής κατέληγε. Έπαιρνα το θάρρος και ριψοκινδύνευα την συμβουλή μου:
…Αν έχετε παιδιά στο εξωτερικό, καλόν είναι να τα ειδοποιήσετε να βρίσκονται εδώ τις επόμενες ημέρες…
Ποτέ δεν έπεσα έξω…
Ανεπιθύμητη επιβεβαίωση του φημολογούμενου στα ποντιακά μεταξύ των ‘ημετέρων’:
Ο Τάσον έξ’ ’κι ρούζ’ ! (Ο Τάσος δεν πέφτει έξω!...)
Κιλκίς Ιούλιος 2018
