Στις δύσκολες στιγμές της χώρας, σχολιάζοντας την κατάσταση, πολλοί την συγκρίνουν με δύο χώρες συνήθως, με ασύνηθη όμως τρόπο. Και τι εννοώ. Λένε, η Σουηδία έχει το καλύτερο ασφαλιστικό σύστημα κοινωνικών παροχών σε σχέση με την Ελλάδα και είναι αλήθεια , στο κατά κεφαλήν εισόδημα όμως μας συγκρίνουν με την Βουλγαρία όπου η Ελλάδα θεωρείται ότι έχει καλύτερους δείκτες και αυτό θεωρείται πλεονέκτημα. Δεν την συγκρίνουν και στην δεύτερη περίπτωση με την Σουηδία . Στην ανταγωνιστικότητα η Βουλγαρία βρίσκεται σε καλύτερη θέση απ’ ότι η Ελλάδα όμως δεν βάζουν σαν μέτρο σύγκρισης τους χαμηλότερους μισθούς στην γείτονα. Η Σουηδία βρίσκεται σε καλύτερη θέση ανταγωνιστικότητας και εισοδήματος και από τις δύο χώρες, άρα κάπου υπάρχει διαφορά συγκριτικού επιπέδου.
Η βόρεια Ευρώπη μαζί με άλλες οικονομικά παγκοσμίως χώρες θεωρούνται ο Πρώτος ας πούμε κόσμος. Οι αδύνατες και προβληματικές είναι ο Τρίτος κόσμος. Τριτοκοσμικές οι συνθήκες λέει. Κάτι όμως λείπει από την αριθμητική. Ο δεύτερος. Και αυτός είμαστε εμείς. Οι Βαλκάνιοι, κάποιοι Βορειοαφρικανοί, κάποιοι κεντροευρωπαίοι, κάποιοι Ίβηρες, κάποιοι κεντροασιάτες κλπ. Άρα οι συγκρίσεις πρέπει να γίνονται μεταξύ ομοειδών συνομοταξιών.
Και βέβαια οι Σουηδοί δεν υπέστησαν τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα. Κατ΄αρχήν από το 1814 η Σουηδία βρίσκεται σε ειρήνη. Δεν πήρε μέρος στους Α’ και Β’ ΠΠ. Να σημειωθεί ότι κράτησε επιφανειακή ουδετερότητα με τον Χίτλερ καθώς συνεργάστηκε με τους Ναζί τόσο πουλώντας τους σιδηρομετάλλευμα και ρουλεμάν (SKF), ξυλεία κλπ αλλά και επέτρεψε στις γερμανικές δυνάμεις να περάσουν από το έδαφός της και να χτυπήσουν τους Νορβηγούς.
Τα σουηδικά στρατόπεδα συγκέντρωσης των κομμουνιστών.
Το 1939 η Σουηδική κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με ομόφωνη απόφαση πλην του ΚΚΣουηδίας, άρχισε να κτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί έβαλαν τους Σουηδούς κομμουνιστές, τους κυνηγημένους πρόσφυγες από τους Ναζί προερχόμενους από την χιτλερική Γερμανία και άλλους αριστερούς και αντιφασίστες. Τους έντυσαν φαντάρους χωρίς όπλα φυσικά. Κατασκευάστηκαν 26 στρατόπεδα στα σύνορα με την Νορβηγία και Φινλανδία και φυλάσσονταν από ένοπλους στρατιωτικούς. Αν θα έμπαινε ο Χίτλερ στη χώρα ήθελαν να του παραδώσουν ως δώρο τους κομμουνιστές κρατούμενους για να εξευμενίσουν τους Ναζί.
Οι φυλακισμένοι κατασκεύαζαν δρόμους μέσα στα δάση που ξεκινούσαν και έφταναν στο πουθενά. Έσπαζαν πέτρες, έσκαβαν χαντάκια, εχτιζαν αναχώματα. Έσκαψαν τους ίδιους τους τάφους τους για να τους βρει έτοιμους ο Χίτλερ, έτσι τους έλεγαν. Το 1943 μετά το Στάλινγκραντ οι κυβερνώντες Δεξιοί και Σοσιαλοδημοκράτες άλλαξαν πλευρά και πήγαν με τους Εγγλέζους, έκλεισαν τα στρατόπεδα και έκαψαν όλα τα αρχεία. Κανείς δεν ξέρει πόσοι βρέθηκαν στα στρατόπεδα. Μόνο οι προφορικές μαρτυρίες έμειναν και ήταν το θέμα ενός ντοκυμαντέρ που γυρίστηκε το 2003, αλλά η σουηδική τηλεόραση αρνήθηκε να το προβάλλει μόλις οι υπεύθυνοι είδαν το περιεχόμενο του δοκιμαστικού και σταμάτησε την περαιτέρω χρηματοδότηση. Προβλήθηκε τελικά το 2005. Ο τίτλος ήταν «Η Αποκατάσταση». Έμεινε κι ένα τραγουδάκι που έγραψε ο κρατούμενος Κνουτ Όλσσον που το κείμενό του μιλά για ένα από τα στρατόπεδα που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα μακριά από το Σβεγκ. Ο ίδιος διηγείται πως στο καπάκι των δοχείων για το γάλα που μετέφεραν στο στρατόπεδο έβαζαν οι κτηνοτρόφοι αποκόμματα εφημερίδων για να τους ενημερώνουν. Οι γείτονες άνοιγαν στην διαπασών την ένταση του ραδιοφώνου για να ακούν οι έγκλειστοι τις ειδήσεις. Το τραγουδάκι έχει τίτλο «Ο καλός στρατιώτης στο Σβεγκ» κατά το « Ο καλός στρατιώτης Σβέικ». «Όσο κραγιόν και να βάλεις σε ένα γουρούνι πάλι γουρούνι θα είναι» (Σουηδικό γνωμικό)
Η Σουηδία λοιπόν, «ο επιτήδειος ουδέτερος» του Β’ παγκοσμίου πολέμου, η χώρα η οποία καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου διατηρούσε στενές οικονομικές σχέσεις με τον Χίτλερ και που με την περίφημη συμφωνία Permittenttrafiken της 8ης Ιουλίου 1940 έδωσε τη δυνατότητα στα γερμανικά στρατεύματα να περνούν transit από τη σουηδική επικράτεια με κατεύθυνση τη Νορβηγία και τη Φινλανδία. Η χώρα που πωλούσε τόνους σιδηρομετάλλευμα στη Γερμανία που ήταν τόσο απαραίτητο για την χιτλερική πολεμική μηχανή. Όμως το πιο βασικό εμπόρευμα που πωλούσε η Σουηδία στη Γερμανία ήταν τα περίφημα σουηδικά ρουλεμάν. Τα ρουλεμάν ως γνωστόν αποτελούν βασικό εξάρτημα για τη λειτουργία σχεδόν όλων των μηχανημάτων αλλά και των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων. Όμως το πρωτοποριακό διπλό ρουλεμάν αυτοευθυγράμμισης που είχε εφεύρει ο σουηδός μηχανικός Sven Gustaf Wingqvist και το οποίο κατασκεύαζε αποκλειστικά η σουηδική εταιρία SKF ήταν περιζήτητο. Οι Σύμμαχοι υποστήριζαν ότι αν η Σουηδία σταματούσε να πουλά στη Γερμανία σιδηρομετάλλευμα, ρουλεμάν και μηχανές κατασκευής ρουλεμάν ο πόλεμος θα είχε τελειώσει τουλάχιστον ένα χρόνο πιο πριν. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες η εξαγωγή σουηδικών ρουλεμάν στη Γερμανία αντιστοιχούσε το έτος 1938 στο 9,1% των συνολικών σουηδικών εξαγωγών ρουλεμάν. Το ποσοστό αυτό έφτασε το 1943 στο 64,9%!!!. Κάνοντας λοιπόν χοντρές μπίζνες με τους ναζί αναπτύχθηκε περαιτέρω η σουηδική βιομηχανία αλλά και οι σουηδικές τράπεζες, ενώ η Σουηδία καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου προμηθευόταν από τους ναζί φτηνό κάρβουνο που όμως προερχόταν από τη Σιλεσία της κατακτημένης Πολωνίας, και βέβαια οι κάτοικοι της Σουηδίας και ιδίως της Στοκχόλμης είχαν στη διάθεση τους πληθώρα αγαθών σε αντίθεση με τους κατοίκους της Αθήνας που τους θέρισε η πείνα τον χειμώνα του 1941-1942. Η Σουηδία δεν ένιωσε ότι γύρω της εξελίσσονταν ένας αδίστακτος παγκόσμιος πόλεμος, όπως και σήμερα που και με τον κορονοιό είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Βγαίνοντας αλώβητη από τον πόλεμο και με τις τράπεζές της γεμάτες χρυσό δεν είχε πρόβλημα αποκατάστασης καταστροφών όπως η Ελλάδα για παράδειγμα που βρέθηκε με κατεστραμμένες τις υποδομές της και λεηλατημένη έως ανύπαρκτη την οικονομία της.
Η στάση της Σουηδίας στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο και η συνεργασία της με τους ναζί πρόσφατα αποτέλεσε σημείο σύγκρουσης ανάμεσα στον πρώην πρωθυπουργό της Σουηδίας Carl Bildt και σε κορυφαίους πολιτικούς της Νορβηγίας αλλά και τον νορβηγό ποδοσφαιριστή Jan Aage Fjortoft που κατήγγειλαν την φιλοναζιστική στάση της Σουηδίας (www.euronews.com 12/4/2021). Από την άλλη βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την σουηδική αντιναζιστική αντίσταση καθώς και φωτεινές επίσημες εξαιρέσεις όπως αυτή του σουηδού διπλωμάτη Raoul Wallenberg ο οποίος το 1944 έσωσε χιλιάδες εβραίους στην Ουγγαρία.
Όμως η περίπτωση Wallenberd ήταν η εξαίρεση καθώς έγγραφα και μελέτες όπως η Έκθεση το 2006 του Swedish Research Council ανέδειξαν τη σχέση της Σουηδίας με τη ναζιστική Γερμανία. Μια ιστορική κηλίδα την οποία προσπαθεί να απαλείψει η σύγχρονη Σουηδία μέσα από πρόσφατες κινηματογραφικές δημιουργίες. Τελικά όπως προκύπτει από μελέτες μετά από πιέσεις των ΗΠΑ και καθώς ο Χίτλερ είχε πλέον αρχίσει να υποχωρεί λόγω της προέλασης του κόκκινου στρατού αλλά και της απόβασης των Συμμάχων στην Νορμανδία, η Σουηδία αποφάσισε να διακόψει εντελώς την εξαγωγή ρουλεμάν στη ναζιστική Γερμανία. Τότε το ημερολόγιο έδειχνε 12 Οκτωβρίου 1944.δίας, να χτίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί έβαλαν τους Σουηδούς κομμουνιστές, τους κυνηγημένους από τους Ναζί πρόσφυγες από την Χιτλερική Γερμανία, και άλλους αριστερούς και αντιφασίστες.
Ποια είναι η στάση των Σουηδών σήμερα έναντι των μειονοτήτων;
Το 2012, το Κέντρο Simon Weisenthal εξέδωσε μία ανακοίνωση προς τους Εβραίους ταξιδιώτες "Μην ταξιδεύετε προς το Μάλμε της Σουηδίας. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος και ήδη οι Εβραίοι κάτοικοι της πόλης τρέπονται σε φυγή."
Τί τάραξε έτσι ξαφνικά την ηρεμία και την ασφάλεια των 1000 Εβραίων μιας σουηδικής πόλης;
Η αρχή έγινε τις πρώτες ημέρες του 2009 όταν άγνωστοι έβαλαν φωτιά στη συναγωγή του Μάλμε, σύλησαν τον εβραϊκό νεκροταφείο και έγραψαν σε εβραϊκά κτήρια, ναζιστικά συνθήματα που υμνούσαν τον ιδρυτή του Γ' Ράιχ.
Λίγες ημέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια μίας ήσυχης και ειρηνικής διαδήλωσης των Εβραίων υπέρ του Ισραήλ, οι διαδηλωτές δέχτηκαν επιθέσεις με τούβλα, αυγά και μολότοφ. Χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης επίθεσης είναι ότι η αστυνομία καθώς και οι τοπικές αρχές δεν έκαναν τίποτα για να προστατέψουν τους διαδηλωτές.
Μήνα με τον μήνα, οι επιθέσεις (κυρίως λεκτικές) εναντίον των Εβραίων κατοίκων πλήθαιναν με αποτέλεσμα την κινητοποίηση τόσο των εβραϊκών οργανισμών σε όλο τον κόσμο όσο και των οργανισμών που μάχονται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά του ρατσισμού.
Σταδιακά, οι επιθέσεις (κυρίως λεκτικές) εναντίον των Εβραίων κατοίκων πλήθαιναν με αποτέλεσμα την κινητοποίηση τόσο των εβραϊκών οργανισμών σε όλο τον κόσμο όσο και των οργανισμών που μάχονται υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά του ρατσισμού.
Φτάνοντας στο 2012, με αρκετές οικογένειες να έχουν εγκαταλείψει το Μάλμε, το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Συμβούλιο προειδοποίησε ότι ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο και ότι εγκλήματα μίσους σχεδιάζονται έτσι ώστε να δυσκολέψουν τη ζωή των Εβραίων.
Από την πλευρά του σουηδικού κράτους, η σουηδική αστυνομία ανακοίνωσε το 2013 ότι είχαν δηλωθεί 79 περιστατικά αντισημιτικής βίας (συμπεριλαμβανομένης και μίας επίθεσης με εκρηκτικά σε κτήριο της εβραϊκής κοινότητας) ενώ εικάζει ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα τα οποία δεν δηλώθηκαν ποτέ στις αστυνομικές αρχές.
Έναν χρόνο αργότερα, το Σουηδικό Εθνικό Συμβούλιο για την πρόληψη του εγκλήματος ανέφερε σε επίσημη έρευνα του ότι τα κρούσματα αντισημιτισμού είχαν αυξηθεί κατά 38% σε σχέση με το 2013
Η 25χρονη σήμερα Shirley Tsubarah γεννήθηκε στο Μάλμε και μετακόμισε πριν λίγα χρόνια στο Ισραήλ. Πριν δύο χρόνια μοιράστηκε την δική της τραυματική εμπειρία με τους αναγνώστες της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz:
" Κατάλαβα ότι πλέον τα πράγματα δεν είναι ασφαλή όταν κάποιοι έγραψαν με σπρέι στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μας "Γυρίστε σπίτια σας, Εβραίοι γουρούνια". Μετά από εκείνο το περιστατικό, τόσο εγώ όσο και τα αδέρφια μου είχαμε συνέχεια παρενοχλήσεις τόσο στο σχολείο όσο και σε δημόσιους χώρους. Ο αδερφός μου χτυπήθηκε πολύ άσχημα στο σχολείο μόνο και μόνο γιατί ήταν Εβραίος. Έτσι πήραμε την απόφαση να φύγουμε οικογενειακώς για το Ισραήλ."
Όταν ο δημοσιογράφος ρώτησε την Shirley τι θεωρεί ότι φταίει για αυτή τη συμπεριφορά, αυτή απάντησε "Στο σχολείο μου το 80% των μαθητών ήταν Άραβες και μουσουλμάνοι. Ήμασταν θύματα των μουσουλμανόπαιδων και οι καθηγητές μας καθώς και η αστυνομία δεν έκαναν τίποτα για να μας προστατέψουν."
Από το 2010, το παράδειγμα της οικογένειας της Shirley το έχουν ακολουθήσει άλλες τριάντα οικογένειες οι οποίες είχαν ως προορισμό τους το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Σήμερα έχουν παραμείνει 400 Εβραίοι βλέποντας φίλους και συγγενείς να φεύγουν, φοβούμενοι πιο ακραία ξεσπάσματα βίας.
Ποιοί είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι που οι Εβραίοι τρέπονται σε φυγή; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να κυκλοφορήσουν ξανά στον δρόμο φορώντας το κιπά (καπελάκι προσευχής για τους άντρες) ή να μπουν τα παιδιά τους στο εβραϊκό νηπιαγωγείο από μπροστινή πόρτα χωρίς υψηλά μέτρα ασφαλείας;
Ποιές είναι οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στην Σουηδία.
«Κίτρινα» και συμβιβασμένα Συνδικάτα μαζί με τους Εργοδότες επιβάλλουν εργασιακό μεσαίωνα! Ο Πρόεδρος του ΚΚ Σουηδίας εξηγεί πως φτάσαμε ως εδώ.
Η πανίσχυρη Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό της. Τους έφαγε η αλληλεγγύη προς την Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που θέλει την εύνοια των επιχειρηματιών λένε οι πιο ήπιοι. Μας ξέφυγε δηλώνουν οι σύμβουλοι της Ομοσπονδίας.
Από τις 1 Αυγούστου 2019 περιορίστηκε το απεργιακό δικαίωμα στην Σουηδία με σύμφωνη γνώμη των Εργοδοτών του Υπουργείου Εργασίας και της Συνομοσπονδίας.Εξαγγελία απεργίας θα γίνεται μόνο αν, μετά από διάλογο, δεν δέχεται ο εργοδότης να υπογράψει συλλογική σύμβαση. Για κανέναν άλλο λόγο. Αν όμως δημιουργήσει ο εργοδότης ένα Σωματείο που θα αποτελείται από στελέχη της επιχείρησης, τα ξέρουμε αυτά στην Ελλάδα, «Κίτρινο» Σωματείο, έτσι τα ονομάζουν οι Σουηδοί, και αυτό είναι πρόθυμο να υπογράψει με λιγότερο μισθό, με λιγότερη ασφάλιση, συντάξιμα, ωράρια ευέλικτα και άλλα. Τότε ισχύει η συμφωνία για όλους τους εργαζόμενους ό,τι και να λέει το επίσημο σωματείο. Δεν μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο ούτε να απεργήσει αν υπάρξει συμφωνία του Εργοδότη με το «Κίτρινο» σωματείο. Κυβέρνηση και συνδικάτα έβαλαν θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων. Στις 1 Αυγούστου στην ίδια συμφωνία ισχύει ο νόμος για τους πρωτοπροσλαμβανόμενους, νέους και πρόσφυγες. Μειωμένο μισθό στο 75% της σύμβασης, μειωμένη αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, καμία αποζημίωση σε τραυματισμό ή θάνατο, απαλλαγή από την ασφαλιστική εισφορά για τα συντάξιμα. Αυτά για 2 χρόνια. Μετά; Απολύουμε τους παλιούς και παίρνουμε φρέσκους. «Δύο χρόνια είναι καλά λένε οι Σοσιαλδημοκράτες. Ας βγάλουν και άλλοι μεροκάματο». Αλληλεγγύη λένε σήμερα την ανακύκλωση της μιζέριας. «Εργασιακός Μεσαίωνας» φώναζαν οι ίδιοι το 2017 για τον νόμο που είχαν ψηφίσει οι δεξιοί. Σήμερα δηλώνουν πως θα ευνοήσει τις προσλήψεις και την επιχειρηματικότητα. Ας δούμε πως έφτασε η Σουηδία μέχρι εδώ!
Τα περιγράφει ο Andreas Sörensen Πρόεδρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Σουηδίας στην ιστοσελίδα SOL του ΚΚ Τουρκίας.
«Για μας τους κομμουνιστές είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τις ψευδαισθήσεις για τον επονομαζόμενο «σοσιαλισμό» της Σκανδιναβίας ή το Σκανδιναβικό μοντέλο ή το Σουηδικό μοντέλο. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να παρακολουθούμε τους αγωνιστές των άλλων χωρών και να παίρνουμε έμπνευση από αυτούς. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το μοντέλο που εξελίχθηκε στην Σουηδία είναι συνυφασμένο με τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι μόνο με τις ανάγκες του λαού. Στη Σουηδία υπάρχουν μεγάλα κτιριακά συγκροτήματα όπως ακριβώς σε οποιαδήποτε βιομηχανική χώρα. Το Σουηδικό κεφάλαιο ευνοήθηκε από την κατασκευή των μεγάλων οικιστικών συγκροτημάτων στο βαθμό που με αυτή την συγκέντρωση του εργατικού δυναμικού στις πόλεις μπορούσε εκεί να χτίσει τις βιομηχανίες του και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις. Το ίδιο συνέβη και με την Παιδεία. Το 1962 η Σουηδία ακολούθησε το μοντέλο του πολυτεχνικού Σχολείου και έτσι η εργατική τάξη είχε πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν έγινε από την καλή θέληση του Κεφαλαίου αλλά επειδή οι παραγωγικές δυνάμεις χρειαζόταν μορφωμένο προσωπικό. Είναι επομένως ένας σπουδαίος παράγοντας οι ανάγκες του κεφαλαίου για αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Ταυτόχρονα η εργατική τάξη είχε μεγάλο βαθμό οργάνωσης. Την δεκαετία του ’30 σημειώθηκαν στην Σουηδία οι περισσότερες απεργίες από όλο τον κόσμο σε σχέση με τον πληθυσμό. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοσιαλδημοκρατία κυριάρχησε στην εργατική τάξη και έτσι άρχισε την αποδιοργάνωση της. Πριν όμως αποδιοργανωθεί είχε ακόμη την δύναμη να πιέζει τους καπιταλιστές και να τους αναγκάζει σε υποχωρήσεις. Ένας ακόμη παράγοντας που έφτιαξε το λεγόμενο Σουηδικό μοντέλο. Είναι ένα διαλεκτικό προτσές και πρέπει να γνωρίζουμε και τις δύο πλευρές. Σήμερα οι καπιταλιστές έχουν άλλες ανάγκες. Για αυτό τον λόγο κάνουν επίθεση στο κράτος πρόνοιας που έχουμε. Σήμερα δεν υπάρχουν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις για να αντιδράσουν σε αυτή την εξέλιξη. Οι μικρές δυνάμεις που υπάρχουν δεν έχουν καταφέρει να οργανώσουν τις εργατικές μάζες. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει οργανωμένη ριζοσπαστική εργατική τάξη που θα αγωνιστεί για βελτίωση, έτσι οι καπιταλιστές έχουν πεδίο ελεύθερο. Μπορούν να επιτεθούν στην εργατική τάξη χωρίς αντίσταση, μπορούν να κατεβάσουν τους μισθούς, να χειροτερέψουν τις εργασιακές συνθήκες, να ανεβάσουν τα ενοίκια και ότι άλλο».
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ανέχεται η συμβιβασμένη Συνομοσπονδία το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Για να βοηθηθούν οι μεγάλες Σουηδικές επιχειρήσεις να αντέξουν και να νικήσουν στον ντόπιο και διεθνή ανταγωνισμό σε ένα οικονομικό περιβάλλον που θυμίζει ολοένα και περισσότερο ανελέητο οικονομικό πόλεμο. Τους δικούς τους τους μισθούς σαν στελέχη των ΔΣ της Συνομοσπονδίας ή των Ομοσπονδιών δεν πρόκειται να τον χάσουν οι νόμιμοι συνδικαλιστές. Έτσι θυσιάζουν τα μέλη τους, τους εργαζόμενους, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Τα είπα.
(Αποσπάσματα από τον Άτεχνο)

Το 1939 άρχισαν οι Σουηδοί της κυβέρνησης Eθνικής Eνότητας όλα τα κόμματα, πλην εκτός των ντόπιων Λακεδαιμονίων του ΚΚ Σουηδίας, να χτίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί έβαλαν τους Σουηδούς κομμουνιστές, τους κυνηγημένους από τους Ναζί πρόσφυγες από την Χιτλερική Γερμανία, και άλλους αριστερούς και αντιφασίστες.
Τους έντυσαν φαντάρους χωρίς όπλα φυσικά.
Κατασκευάστηκαν 26 στρατόπεδα συγκέντρωσης στα σύνορα με Νορβηγία και Φινλανδία εκείνη την εποχή και φυλαγόταν από ένοπλους στρατιωτικούς.
Μόλις θα έμπαινε ο Χίτλερ είχαν σκοπό να δώσουν δώρο τους κομμουνιστές κρατούμενους για να εξευμενίσουν τους Ναζί!
Το 1939 άρχισαν οι Σουηδοί της κυβέρνησης Eθνικής Eνότητας όλα τα κόμματα, πλην εκτός των ντόπιων Λακεδαιμονίων του ΚΚ Σουηδίας, να χτίζουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί έβαλαν τους Σουηδούς κομμουνιστές, τους κυνηγημένους από τους Ναζί πρόσφυγες από την Χιτλερική Γερμανία, και άλλους αριστερούς και αντιφασίστες.
Τους έντυσαν φαντάρους χωρίς όπλα φυσικά.
Κατασκευάστηκαν 26 στρατόπεδα συγκέντρωσης στα σύνορα με Νορβηγία και Φινλανδία εκείνη την εποχή και φυλαγόταν από ένοπλους στρατιωτικούς.
Μόλις θα έμπαινε ο Χίτλερ είχαν σκοπό να δώσουν δώρο τους κομμουνιστές κρατούμενους για να εξευμενίσουν τους Ναζί!