Τρίτη, 7 Ιανουαρίου 2025, 10:59:47 μμ
Δευτέρα, 03 Σεπτεμβρίου 2018 23:23

Άρχοντες και Αρχόμενοι

Του Νίκου Σιάνα.

 

Ένα ακόμη καταστροφικό γεγονός με τραγικές συνέπειες προστέθηκε στον ήδη μεγάλο κατάλογο των τελευταίων ετών, η τρομερή πυρκαγιά την Αν. Αττική, που όμοια της η χώρα μας δεν είχε βιώσει ποτέ, μια πυρκαγιά που μαύρισε τις ψυχές όλων μας.

 

Άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες βλέποντας την πατρίδα μας σε ζωντανή μετάδοση να χάνεται και το κράτος να καταρρέει ανήμπορο και αναποτελεσματικό. Ένα κράτος που από την σύσταση του έως τις μέρες δεν κατάφερε να γίνει λειτουργικό, αποτελεσματικό και δίκαιο, και όσοι κατά καιρούς προσπάθησαν προς την σωστή κατεύθυνση συκοφαντήθηκαν, πολεμήθηκαν και απαξιώθηκαν πολιτικά. Δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλοι άνδρες της αρχαιότητας αλλά και της νεότερης ιστορίας μας, άλλοι θανατώθηκαν, άλλοι φυλακίσθηκαν και άλλοι εξορίστηκαν. Έγραφε το 1890 ο Γάλλος περιηγητής Γκαστόν Ντεσσάν, «… Οι Έλληνες είχαν στην διάθεση τους μόνο πενήντα χρόνια για να επαναεκπολιτιστούν. Είναι λίγο. Ο Τρικούπης θέλει να τους κάνει αμέσως ικανούς να μπουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην ευρωπαϊκή κοινότητα…».
Αν ζούσε σήμερα ο Ντεσσάν είναι σίγουρο πως θα κατέγραφε μύρια θετικά αλλά και πράγματα να παραμένουν πεισματικά άθικτα, προβληματικά. Θα διαπίστωνε φυσικά πως η χώρα αν εδώ και χρόνια είναι κράτος μέλος της Ε. Έ., δεν έχει ολοκληρωμένο κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες, θα διαπίστωνε επίσης πως τα δάση τώρα πια δεν τα καίνε η βοσκοί αλλά κάποιοι άλλοι. Θα ξαναδιαπίστωνε, όπως και τότε, ότι τους Έλληνες δεν μπορεί κανείς να τους πείσει πως ό,τι βρίσκεται στην ύπαιθρο δεν ανήκει σ’ όλους και πως τα δένδρα των πεζοδρομίων δεν είναι ιδιοκτησία του κάθε μαγαζάτορα. Θα κατέγραφε τον φωταγωγό και την αντιπαροχή, όλα ελληνικές εφευρέσεις των εργολάβων της εποχής και όλων εκείνων που Θεό έχουν μόνο τον Μαμωνά. Έτσι οι φωταγωγός έγινε σύμβολο στη χώρα που θεοποίησε και ποιοτικά περιέγραψε το Φως.
Η πατρίδα μας εδώ και δεκαετίες πάσχει από ηγεσία, ηγεσία με εθνικό όραμα και όχι κομματικό με πνευματικό και ηθικό εκτόπισμα, πρωτοστάτη σε αρετή, οργάνωση, πρόβλεψη και αξιοκρατία. Δυστυχώς πρωτοστάτησαν η χειριστοκρατία, ο άκρατος κομματισμός, το ρουσφέτι, ο λαϊκισμός, η προχειρότητα και η αμηχανία απέναντι και στα έκτακτα γεγονότα και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Δυστυχώς ούτε με την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άλλαξε θεαματικά κάτι προς το καλύτερο Με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο λειτούργησαν στα χρόνια της δανεικής ευμάρειας και οι νομαρχίες και οι δήμοι. Έκαναν έργα πολλά βιτρίνας και λίγα ουσίας, η παράνομη οικοδόμηση και η καταπάτηση δημόσιας γης οργίαζαν αλλά κανείς δεν αντιδρούσε να μην πω πως την διευκόλυναν.
Στα χρόνια της λεγόμενης μεταπολίτευσης στο όνομα της δημοκρατίας και του «κυρίαρχου λαού» έγιναν πολλά θετικά αλλά έγιναν και σημεία και τέρατα, περίσσεψε το ψέμα, ο λαϊκισμός, η διαφθορά και τα σκάνδαλα, περίσσεψαν οι δημαγωγοί που εξαγόραζαν και κολάκευσαν τις μάζες με αντάλλαγμα την ψήφο των.

Βέβαια όλα τα παραπάνω είναι μια όψη του νομίσματος, υπάρχει και η άλλη, στην οποία απεικονιζόμαστε όλοι εμείς και η συμπεριφορά μας ως αρχομένων. Αποστολή του άρχοντος κατά τον Σωκράτη είναι να προστάζει να πράττουν οι αρχόμενοι αυτό που πρέπει και των αρχομένων να πεθαρχούν στον άρχοντα, δηλαδή στους νόμους. «Του μεν άρχοντος είναι το προστάττειν ότι χρη ποιείν του αρχομένου πείθεσθαι».
Συμπεριφερόμαστε σωστά εμείς ως αρχόμενοι; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι και βέβαια βρωμάει το ψάρι από το κεφάλι, όμως για το πως λειτουργεί ένα κράτος ευθύνη μεγάλη έχουν και οι πολίτες του. Κι εμείς δυστυχώς είμαστε κακοί πολίτες. Και αυτό το διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα, αρκεί να ρίξει μια ματιά στην γειτονιά και στους δρόμους και τις διασταυρώσεις στους δημόσιους χώρους, τον τρόπο που οδηγούμε και παρκάρουμε και ένα σωρό αλλά, κοντολογής η στάση μας απέναντι στους νόμους του κράτους ήταν και είναι κατά το πώς μας βολεύει.
Ο τόπος μας, η πατρίδα μας βρίσκεται εδώ και δεκαετίες σε τέλμα, λάθη και μάλιστα επαναλαμβανόμενα έγιναν πολλά, ηγετική μορφή που θα πάρει στα χέρια του το τιμόνι της χώρας προς το παρόν δεν υπάρχει.
Από ένα κακό κράτος πως μπορεί όμως κανείς να απαλλαγεί; Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο και αυτό πρέπει να έχουμε ως στόχο. Διότι κράτος είμαστε όλοι εμείς και όχι αυτοί που η λογική τους είναι η λογική του αχταρμά. Μέχρι όμως να βρεθεί ο ηγέτης, εμείς και μόνο εμείς είμαστε αυτοί που με την ψήφο μας επιλέγουμε ποιοι θα μας κυβερνήσουν αλλά και πως εμείς θα κυβερνηθούμε. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμά μας και αυτό οφείλουμε να το σεβόμαστε όλοι. Όμως η δημοκρατία έχει κανόνες και νόμους, ο σεβασμός των νόμων, δηλαδή του κράτους, είναι απαραίτητος όρος ύπαρξης ενός κράτους.

 

Υ.Γ. 1: «Το Βασίλειο της Ελλάδος αποτελείται από μια μικρή πόλη και έναν αρκετό μεγάλο αριθμό χωριών. Όμως αυτή η μικρή πόλη διαθέτει έναν θησαυρό, που για χάρη του πολλοί άνθρωποι θα έδιναν όλα τα κτίσματα των πρωτευουσών της Δύσης, την Ακρόπολη. Και αυτά τα χωριά κατοικούνται από μια πανέξυπνη και υπομονετική φυλή, που με το σθένος της νίκησε τις πιο βίαιες τρικυμίες, που αναδύθηκε πιο ζωντανή παρά ποτέ από ένα ναυάγιο πολλών αιώνων, που ακόμα πονάει από τα σκληρά χρόνια της δουλείας και της φτώχειας μα διαθέτει τα δύο προτερήματα με τα οποία τα δυστυχισμένα έθνη κατάφεραν να κουράσουν την κακή μοίρα: Το χάρισμα να μην ξεχνάει ποτέ και την ικανότητα να ελπίζει πάντα».
GASTON DESHAMPS
Η Ελλάδα σήμερα

 

Υ.Γ.2: Αν πραγματικά ελπίζουμε πως το κράτος μας, η πατρίδα μας μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο τότε πρώτα θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς.
Γιατί την πατρίδα δεν μας χαρίζουν, την φτιάχνουμε εμείς.