Είναι η βία, διάσπαρτη σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού μας βίου.
Είναι οι (απ) αξίες με τις οποίες μπολιάζουμε τα παιδιά μας. Να σκέφτονται μόνο την πάρτη τους, πως να ρίξουν τους άλλους για να μην γίνουν εκείνα τα κορόιδα.
Βλέπουν κι εμάς να έχουμε μόνο Θεό το κέρδος και παραδειγματίζονται αναλόγως. Κι όταν κατεβάζουν βιτρίνες, τα βρίζουμε δήθεν έκπληκτοι.
Ενώ, εικόνα μας είναι και μας μοιάζουν...
Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου 2008 07:37
Εικόνα σου είμαι...
Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω...
Το είπε ο ποιητής εδώ και δεκαετίες. Το ξαναβρίσκουμε στις μέρες μας
εναργέστερα. Η βία που εντοπίζεται στα γήπεδα, στα πανεπιστήμια, στις
παρυφές των διαδηλώσεων, η βία που θεωρούμε κάτι σαν ξεκομμένο
φαινόμενο από το σύνολο των “υγιώς σκεπτομένων” ή των πολιτικά
ορθολογιστών, δεν είναι δυστυχώς η εξαίρεση. Τείνει πλέον να καταστεί
κανόνας του πλήθους, της υπολογίσιμης μειοψηφίας ακόμα, αύριο ίσως της
πλειοψηφίας.