Οι γονείς που είναι “επιτρεπτικοί” και “προστατευτικοί”, συνήθως αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους δυσκολίες στις σχέσεις με τα παιδιά τους. Γονείς που αποδέχονται μεν ελεύθερα οποιαδήποτε συναισθηματική έκφραση του παιδιού τους, αλλά που προσφέρουν ελάχιστη καθοδήγηση σε θέματα συμπεριφοράς. Που αδυνατούν να επιβάλουν συνέπειες στις αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών τους. Που αδυνατούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να λύσουν τα προβλήματα τους. Που φροντίζουν συνεχώς να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, χωρίς να δίνουν στα παιδιά τους την πρωτοβουλία για αυτοκαθοδήγηση.
Τα συγκεκριμένα παιδιά μεγαλώνοντας δυσκολεύονται να χειριστούν τα συναισθήματα τους, δυσκολεύονται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, είτε σχολικές, είτε προσωπικές. Δυσκολεύονται να συνάψουν και να διατηρήσουν φιλικές σχέσεις. Για οτιδήποτε τους συμβαίνει, επιρρίπτουν ευθύνες στους άλλους και όχι στον εαυτό τους. Πολλές φορές βγάζουν αρνητικά συναισθήματα προς τους γονείς, κυρίως σε μεγαλύτερη ηλικία καθως αρχίζουν και αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες τους σε σχέση με τους συνομηλίκους.
Το συγκεκριμένο παιδί κατηγορούσε τη μητέρα του, όταν όμως τον άφηνε να προσπαθήσει μόνος του, τότε το εισέπραττε ως αδιαφορία και εγκατάλειψη. Ένα παιδί εγκλωβισμένο και μπερδεμένο συναισθηματικά, που αδυνατεί να εμπιστευτεί τον εαυτό του γιατί ποτέ δεν είχε τη δυνατότητα να συνηδειτοποιήσει τις ικανοτητές του. Ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοεικόνα που αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες του και απομονώνεται.
Πολλές φορές αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν παθητικότητα στην παρέα και γίνονται στόχος για κάποιους. Άλλες φορές η ανάγκη τους να ανήκουν κάπου, τα κάνει να υπομένουν καταστάσεις και να είναι δυστυχισμένα.
Δυστυχώς, όσο μεγαλώνουν δυσκολεύονται περισσότερο, γιατί οι ανάγκες και οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Αυτά τα παιδιά είναι αμφίβολο αν μπορούν να εκπαιδευτούν. Έχω καταφέρει αλλαγή σε κάποια, αλλά οταν αποφάσισαν και οι γονείς να εκπαιδευτούν. Είναι αδύνατη η αλλάγη, όταν οι γονείς παραμένουν στο ίδιο μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Είναι μια σχέση που πρεπει να αλλάξει “απο μέσα” για να σημειωθούν αλλαγές προς τα “έξω”. Παρόλα αυτά, ενθαρρύνω τους γονείς να δοκιμάσουν. Θέλω να καταλήξω, οτι κανείς απο εμάς δεν γεννήθηκε έτοιμος να γίνει σωστός γονιός. Όλοι όμως έχουμε τη δυνατότητα να εκπαιδευτούμε και να μάθουμε. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τα οφέλη.

Βίκυ Καλφοπούλου, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος, Δημητράκου 21 Α Κιλκίς, τηλ. 2341028087, facebook: Βικυ Καλφοπούλου