«Να εμβολιάσω το παιδί μου για τον Κορωνοϊό;» Αυτό είναι το ερώτημα των ημερών το οποίο απασχολεί πολλούς γονείς. Ακόμα και συμπολίτες μας, οι οποίοι εμβολιάστηκαν οι ίδιοι χωρίς δεύτερη σκέψη τώρα, δείχνουν συχνά μια διστακτικότητα για τα παιδιά τους. Είναι φυσικό… έτσι είναι η γονεϊκή φύση. Άλλωστε κι εμείς οι γιατροί πρώτα απ’ όλα είμαστε γονείς και αυτό το άγχος και την αγωνία τα κατανοούμε και τα συμμεριζόμαστε.
Καλό είναι σε αυτό το σημείο να αποφύγουμε τις μονολεκτικές απαντήσεις. Στην ιατρική τα πράγματα δεν είναι συνήθως άσπρο ή μαύρο. Αν θέλει κανείς να δώσει μια ολοκληρωμένη απάντηση στις ερωτήσεις που έχουν οι γονείς πρέπει να παραθέσει όλα τα δεδομένα. Αυτά λοιπόν είναι τα εξής:
-Το εμβόλιο πλέον έχει δοκιμαστεί σε πολύ μεγάλο αριθμό μικρών παιδιών. Το CDC αναφέρει πως το Δεκέμβριο του 2021 στις ΗΠΑ είχαν ήδη γίνει 7εκ. δόσεις σε παιδιά που ανήκουν στο ηλικιακό γκρουπ 5-11 ετών (5εκ. πρώτες και 2εκ. δεύτερες δόσεις).
- Όπως σε οποιαδήποτε άλλο εμβόλιο ένα παιδί μπορεί να έχει τις συνηθισμένες παρενέργειες (πόνο στο σημείο, πυρετό και πιο σπάνια αλλεργική αντίδραση). Όλα αυτά όμως είναι παροδικά κι αντιμετωπίζονται.
- Η κυριότερη ανεπιθύμητη ενέργεια, σε πολύ μικρό ποσοστό, είναι η μυοκαρδίτιδα, η οποία εμφανίζεται κυρίως σε αγόρια μετά τη δεύτερη δόση του εμβολίου.
Από την άλλη το εμβόλιο μπορεί να προστατέψει από τη βαριά νόσηση, τον θάνατο, αλλά και τις επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει ο COVID-19 σ’ ένα παιδί. Πιο συγκεκριμένα:
- Και στην περίπτωση της νόσου μπορεί να εμφανιστεί μυοκαρδίτιδα, η οποία μάλιστα είναι συχνότερη και έχει βαρύτερη κλινική εικόνα σε σχέση με τον εμβολιασμό.
- Κυρίως όμως μας ανησυχεί το πολυσυστηματικό φλεγμονώδες σύνδρομο των παιδιών (MIS-C), το οποίο μπορεί να εμφανιστεί περίπου ένα μήνα μετά την νόσο. Σε αυτό, διάφορα συστήματα του σώματος όπως το γαστρεντερικό ή το καρδιαγγειακό φλεγμαίνουν. Είναι αρκετά σοβαρό και χρειάζεται αντιμετώπιση σε νοσοκομείο, ενώ άγνωστες ακόμα είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που μπορεί να έχει.
Ισχύει ότι στα παιδιά έχουμε εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό σοβαρής νόσου και θανάτων αλλά βέβαια υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, όπως πάντα συμβαίνει στην ιατρική. Ισχύει επίσης, ότι και οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τη νόσο συμβαίνουν σπάνια. Όμως, οι ανεπιθύμητες ενέργειες από το εμβόλιο συμβαίνουν ακόμα σπανιότερα και είναι πολύ πιο ήπιες.
Για να το θέσω πιο απλά, εάν κανείς μας έδινε την επιλογή μεταξύ εμβολίου ή νόσου χωρίς εμβολιασμό, η προφανής επιλογή θα ήταν το εμβόλιο. Και ειδικά τώρα, όπου με τη μετάλλαξη Ο η συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι όλα τα παιδιά, αργά ή γρήγορα θα έρθουν σε επαφή με τον ιό, έγκειται στον καθένα από μας να αποφασίσει εάν, όταν συμβεί αυτό, το παιδί μας θα είναι ανεμβολίαστο ή όχι.
Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως στο αρχικό ερώτημα μας, η απάντηση δεν θα έπρεπε να είναι ένα ξερό «ναι εμβολίασε το, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος» ούτε φυσικά ένα απλοϊκό «όχι μη φοβάσαι, είναι μια απλή ίωση» καθώς τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Και εδώ έγκειται ο σημαντικός ρόλος του παιδιάτρου: Να ενημερώσει τον γoνέα που φυσιολογικά ανησυχεί και δικαιούται να γνωρίζει και να τον βοηθήσει να κατανοήσει γιατί τα οφέλη υπερτερούν των κινδύνων.