Μεγάλες αξίες είναι αυτές που είναι ενσωματωμένες στη ζωή του ανθρώπου. Αυτές που αντέχουν στη ροή του χρόνου, χωρίς να είναι γραμμένες σε σελίδες κάποιου ημερολογίου. Στις εθνικές γιορτές μας τιμούμε την Ιστορία της πατρίδας μας. Και ειδικότερα εκείνους που μάτωσαν για τη λευτεριά της. Αυτούς που ζέσταναν με τη στερνή ανάσα τους το αγριολούλουδο στα βουνά. Καθώς, η λευτεριά κατοικεί στα ψηλά βουνά, από το Αρκάδι μέχρι το Κούγκι και το Γολγοθά.
Μέρος κάθε εθνικής εκδήλωσης είναι και η παρέλαση, που γίνεται προς τιμήν των νεκρών μας ηρώων, κι ασφαλώς όχι εκείνων, που κάθονται στην εξέδρα των επισήμων.
Όπως λέει ο Πλάτωνας στον «Κρατύλο», ιστορία  είναι το γεγονός που σταματάει τη ροή του χρόνου. (Από το ρηματικό τύπο ίστησι + τη λέξη ροή). Ιστορικά, επομένως, λέγονται τα γεγονότα εκείνα, που χάραξαν την πορεία της χώρας μας μέσα στο χρόνο.
Ωστόσο, ιστορία σημαίνει και γνώση, καθώς είναι παράγωγη λέξη από το ρήμα  «οίδα», που θα πει γνωρίζω.
Άρα, αυτό που πρωτίστως πρέπει να γνωρίζουν οι μαθητές μας, όταν κάνουν παρέλαση, είναι: Τι γιορτάζουμε και ποιους τιμούμε.
Διαφορετικά η παρέλαση, θα μοιάζει με μια βόλτα κάτω από τους ήχους εμβατηρίων, όπου το ενδιαφέρον φεύγει από τη φουστανέλα των αγωνιστών του ’21 και πηγαίνει στην κοντή φούστα των σημερινών μαθητριών. Αυτών, που στο βάδισμά τους ρέει η ζωή της νιότης.
Αλίμονο, όμως, αν η φιλοπατρία περιορίζεται στις παρελάσεις και μόνο. Αλίμονο, αν η εθνική μας περηφάνια ορίζεται με το αν ένας νέος στα 17 του, περπατά καμαρωτά ή όχι!
Τιμώ τη χώρα μου σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι γνωρίζω την ιστορία της και στηρίζω τα ιδανικά της. Τιμώ την πατρίδα μου σημαίνει ακόμη, ότι τηρώ τις υποχρεώσεις μου απέναντί της: Υπηρετώ τη θητεία μου, πληρώνω φόρους, σέβομαι τους νόμους της και προσπαθώ για την πρόοδό της από τη θέση που έχω.
Οι Σουηδοί, δεν κάνουν παρελάσεις αλλά έχουν  αναπτυγμένη την εθνική και την κοινωνική τους συνείδηση: Πληρώνουν φόρους, έχουν υψηλό επίπεδο παιδείας και προσδιορίζουν  τον πατριωτισμό τους με βάση το όφελος της χώρας…
Η δική μας χώρα, αν και έχει πολλές δυνατότητες, δεν κάνουμε τίποτα για να τις αξιοποιήσουμε. Δεν εκμεταλλευόμαστε π.χ. την αιολική ή την ηλιακή ενέργεια, δεν αξιοποιούμε το φυσικό της κάλλος και δεν σεβόμαστε την πολιτισμική μας κληρονομιά.
Γιατί, να μην είχαμε, για παράδειγμα. μια Πρότυπη Ιατρική Σχολή στην Κω, με το όνομα «Ιπποκράτης» με παγκοσμίου  φήμης καθηγητές; Γιατί να μην αναδείξουμε τα Μουσεία μας σε Κέντρα Παγκόσμιου Πολιτισμού;
Αγαπώ την πατρίδα σημαίνει επιπλέον, ότι γνωρίζω λίγα πράγματα για τη φιλοσοφία της. Ξέρω τους πιο σημαντικούς συγγραφείς και ποιητές της. Έχω διαβάσει κάποιες ραψωδίες από την «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια. Πώς αλλιώς, θα δικαιούμαι να λέγομαι πατριώτης!
Διότι,  καλός «πατριώτης» δεν είναι εκείνος που πηγαίνει σε δύο παρελάσεις το χρόνο, αλλά εκείνος που μπορεί να στηρίζει με επίγνωση, αυτό που λέμε πατρίδα.  
Δεν λέω να καταργηθούν οι εθνικές γιορτές. Ούτε φυσικά και οι μαθητικές παρελάσεις. Λέω μόνο ότι πρέπει να γίνει συνείδηση σ’ όλους ότι στις εθνικές γιορτές τιμούμε αυτούς που εκπροσωπεί ο «Άγνωστος Στρατιώτης», κι όχι εκείνους που κάθονται στην εξέδρα των επισήμων….
Η επανάσταση του ’21 δεν έγινε από τα μεταξωτά «φουλάρια», αλλά από τα ατσαρούχωτα παλικάρια του λαού μας. «Παράσημά μου, είναι τα τραύματά μου», έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Άλλωστε, η φιλοπατρία όπως και η φωτογραφία, θέλει φως. Δεν μπορεί, βρε αδερφέ, να μιλάς για εθνική συνείδηση και να μην έχεις διαβάσει, έστω και μία φορά, τον Εθνικό Ύμνο. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος ο Σολωμός: «Πρώτα πρέπει να συλλάβει ο νους και κατόπιν  να αισθανθεί η καρδιά, εκείνο που ο νους έχει συλλάβει». Διαφορετικά θα είναι η παρέλαση ένα και μόνο ρυθμικό βάδην…