Πολλές φορές η ΕΣΣΔ λειτούργησε και ως αποκούμπι, ως στήριγμα σε λαούς που αναζήτησαν καλύτερες μέρες, που όρθωσαν το μπόι τους απέναντι στους ισχυρούς της γης, απέναντι στον επεκτατισμό των αμερικάνων, χωρίς ν’ αναζητήσουμε εδώ, αν σωστά το έπραξαν.
Είναι άγρια σήμερα η μορφή της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας και το πλέον άσχημο είναι πως ο κόσμος δεν έχει ένα μπούσουλα για κάτι το διαφορετικό, δεν έχει μπροστά του χειροπιαστή μια εναλλακτική λύση, για να την πιστέψει και να τη διεκδικήσει.
Υπάρχει ένα κενό στο νου και στην ψυχή των ανθρώπων κι ίσως αυτό νάναι το πιο οδυνηρό.