- "Πάνο, είμαστε στον τελευταίο τσίγκο...".
- "Το στέλνω σε λίγο, μην κλείσεις το φύλλο, να το προλάβουμε γι' αύριο"...
Κι αφού για μια ακόμη φορά το έδεσε, πως οι τυπογραφικές μηχανές θα τον περιμένουν, άρχισε την κουβέντα!
- "Θυμάσε τον τίτλο που είχε το πρώτο φύλλο των ΕΙΔΗΣΕΩΝ;"
- "Πάνο, άσε την πλάκα, πέρασαν 27 χρόνια από το πρώτο μας φύλλο..."
- "Πρώτο θέμα ήταν το κλείσιμο της Αμερικάνικης βάσης στην Αργυρούπολη. Ο τίτλος ήταν "Νέα τάξη πραγμάτων στην Αργυρούπολη" και από κάτω είχε μια φωτογραφία από πορεία ειρήνης στο Κιλκίς".
- "Μην κλείσεις, περίμενε". Παράτησα το τηλέφωνο και πήγα στη βιβλιοθήκη, όπου είχαμε "αποθηκεύσει" την κορνίζα με το πρώτο φύλλο των ΕΙΔΗΣΕΩΝ. Εμεινα άναυδος. Ο Πάνος θυμόταν τον τίτλο με ακρίβεια και την φωτογραφία από κάτω.
- "Ε, δεν έχεις το Θεό σου!", του απάντησα. Οταν ο Πάνος εργάζονταν στην εφημερίδα έβλεπε κάθε μέρα την κορνίζα με το πρωτοσέλιδο, αλλά και πάλι πέρασαν πια τόσα χρόνια.
- "Αυτό είναι το θέμα που γράφω. Το "έξω οι βάσεις του θανάτου" που οι Συριζαίοι το έκαναν "μέσα οι βάσεις του θανάτου".
Αυτός ήταν ο τίτλος του τελευταίου άρθρου του Πάνου: "...Μέσα οι βάσεις του θανάτου!"
Τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας τον πρόδωσε η ευαίσθητη καρδιά του.
Στις 8 το πρωί της Τετάρτης, με τον πρωινό καφέ και τα φύλλα των ΕΙΔΗΣΕΩΝ και της ΠΡΩΙΝΗΣ επάνω στο γραφείο, χτύπησε το τηλέφωνο. Το μαντάτο του θανάτου ήταν απίστευτα σκληρό. Οταν κατέβηκε το ακουστικό, το βλέμμα έπεσε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μας. Η φωτογραφία του χαμογελαστού Πάνου και από πάνω ο τίτλος: «…Μέσα οι βάσεις του θανάτου!»
Πάνο, είμαι σίγουρος πως αυτό το αστείρευτο χιούμορ σου είναι που άνοιξε και την πόρτα του Παραδείσου…
Καλό ταξίδι φίλε!
Κώστας Τερζενίδης
Το τελευταίο άρθρο του Πάνου:
Κύριε διευθυντά,
Απ΄ ότι ενθυμούμαι, το πρώτο φύλλο των «ΕΙΔΗΣΕΩΝ» είχε ως κεντρικό τίτλο «ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ». Αφορούσε βεβαίως στην αναστολή λειτουργίας της αμερικανικής βάσης στο κοντινό χωριό. Είχε συμπληρωθεί προφανώς το χρονικό περιθώριο των 5 ετών και 18 μηνών που είχε θέσει ο αείμνηστος Ανδρέας στους Αμερικάνους για να κλείσουν «οι βάσεις του θανάτου».
Πιστεύω βασίμως, ότι το πρωτοσέλιδο εκείνο θα (ξανα)χρειασθεί και πάλι. Ίσως δηλαδή στην κοντινή μας Αργυρούπολη ή κάπου αλλού κοντά μας, να (ξανα)υπάρξει «ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ». Αυτήν τη φορά όμως απ’ την ανάποδη. Αντί να φωνάζουμε δηλαδή στις πορείες Ειρήνης από το Κιλκίς μέχρι το χωριό «Έξω οι βάσεις του θανάτου» να ξελαρυγγιζόμαστε τώρα με το σύνθημα «Μέσα οι βάσεις». Κι αντί να αγριεύουμε με τους «φονιάδες των λαών», να τους υποδεχθούμε τώρα στην Αργυρούπολη με λουλούδια και γλυκά! «Καλώς ήλθατε βρε παιδιά. Πού χαθήκατε τόσα χρόνια; Βρε ποιοι φονιάδες των λαών και κουραφέξαλα; Βρε ποιοι ρίχνανε βόμβες ναπάλμ στο Βιετνάμ; Ποιοι ρίχνανε πυραύλους «Τόμαχωκ» στη Σερβία; Βρε ποιοι ρίχνανε βόμβες στο Ιρακ και στο Αφγανιστάν; Όλα μα όλα (!) ήταν προπαγάνδα των κομμουνιστών! Καραμέλες και φυστικοβούτυρο έριχναν οι άνθρωποι για να φάνε τα ορφανά πεινασμένα από τη δράση των κομμουνιστών! Γιατί η Σούδα να παραμένει μόνο τόση; Διπλάσια να γίνει. Να γίνει κι αεροδρόμιο Νατοϊκό στην Κάρπαθο, στο Καστελόριζο, παντού. Να εγκατασταθούν τα Ντρονς με πυραύλους στη Λάρισα και τα «Απάτσι» στην Αλεξανδρούπολη, παντού. Να αναπτυχθούν οικονομικά και οι τοπικές κοινωνίες. «Καλώς ήλθε το δολάριο!». Να ανοίξουν κι άλλα καφέ, κι άλλες ταβέρνες. Αυτό θα πει επενδύσεις απ’ το εξωτερικό.
Κύριε διευθυντά,
Μοιάζουν με πλάκα τα παραπάνω. Αλλά γνωρίζετε καλά, ότι δεν είναι. Οι πρόσφατες εξελίξεις με την κόντρα ΗΠΑ-Τουρκίας- με γονάτισμα φυσικά της δεύτερης- μας έκαναν πάλι να ερωτευτούμε τους Αμερικάνους. Οι ριζοσπάστες αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψαν τον κρυφό τους έρωτα. Και άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της χώρας στους καλούς συμμάχους. Είχε προηγηθεί βέβαια ο μεγάλος έρωτας προς την φράου Άγκελα. Από το «go back madame Merkel» φθάσαμε στη «Mute Merkel» (Μητερούλα Μέρκελ). Από τον «πατερούλη» Στάλιν στη «Μητερούλα Μέρκελ». Χωρίς τη στοργή του γονιού δεν μπορούμε. Κρατάμε τις παραδόσεις εμείς.
Χώρια κύριε διευθυντά, που ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι οι Εβραίοι που έπιναν το αίμα των Χριστιανών και είχαν μόνο σκοπό την εξαφάνιση του Ελληνισμού είναι κι αυτοί καλοί μας φίλοι. Αφού είναι εχθροί των Τούρκων, άρα είναι καλοί άνθρωποι. Ούτε αίμα πίνουν ούτε θέλουν να μας εξαφανίσουν. Ούτε τους άμαχους στη Γάζα σκοτώνουν.
Θα δούμε πολλά ακόμη σ’αυτόν τον τόπο. Μέχρι και τον Κυριάκο, να διαδηλώνει κατά των φονιάδων των λαών. Αφού ο αριστερός Τσίπρας τους ερωτεύθηκε, κάποιος πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του αντιαμερικάνου.
Υπομονή να έχουμε. Και χιούμορ λυτρωτικό.
Υ.Γ. Εμένα κύριε διευθυντά, όταν με ρωτά κάποιος, εκτός Κιλκίς, από πού είμαι τους απαντώ «απ’ το Σταυροχώρι». Κι όταν, φυσικά, δεν καταλαβαίνουν, τους επεξηγώ «από εκεί που είναι τα εργοστάσια». Έτσι π.χ. κι ο φίλος Δημ. Αβραμίδης όταν θα λέει «από την Αργυρούπολη», θα πρέπει να συμπληρώνει «από εκεί που είναι οι βάσεις» (Οι καλές, όχι του θανάτου).
