Εκεί που όλα πάνε καλά, εκεί κάτι μας στραβώνει, ξαφνιαζόμαστε κι αρχίζει ένας προσωπικός, οικογενειακός ή κοινωνικός «Γολγοθάς».
Οικογένειες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τις καλύτερες προϋποθέσεις, ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι έχουν χάσει τον έλεγχό τους.
Τα παιδιά τίποτα δεν κάνουν εσκεμμένα. Προκύπτει στη διαδρομή κυρίως της εφηβείας.
Ξεκινούν τη ζωή χαρούμενα, κάτω από τα φτερά των γονιών τους και ξαφνικά….
Βγήκαν με την παρέα για μια βόλτα μέσα στη νύχτα. Αθώες ψυχούλες, μαγεύτηκαν από τα φώτα, τη μουσική κ.λπ.
Οι Σειρήνες του Οδυσσέα τους καλούσαν στη νυχτερινή διασκέδαση.
Αγόρια και κορίτσια στην πιο τρυφερή ηλικία.
Άνοιξαν τα μάτια τους πελώρια στον άγνωστο, γι’ αυτούς, μαγικό κόσμο που βρέθηκαν.
«Ένα τσιγαράκι; Τι άντρας είσαι».
Στη συνέχεια, ω Θεέ μου, ένα χαπάκι κι άλλα… κι άλλα , που υπόσχονταν ψεύτικη ευδαιμονία.
Κι έτσι αρχίζει η εξάρτηση. Δεν κάνει διακρίσεις.
Εξουσιάζει όλες τις τάξεις.
Παιδιά πλουσίων, φτωχών, μορφωμένων, αμόρφωτων.
Παιδιά που θέλουν ν’ αποδείξουν πως μεγάλωσαν, πως ξεχωρίζουν, πως είναι μάγκες… και, και, και….
Και οι γονείς;
Φοβισμένοι, σιωπούν και κρύβουν τα πάντα. Ο πανικός τούς υποδεικνύει λάθος δρόμους οδηγώντας τους σε άστοχες και σπασμωδικές κινήσεις.
Τάζουν, στα παιδιά τους τα πάντα, αρκεί να σταματήσουν να παίρνουν το ότι,δήποτε. Από ρούχα, λεφτά, αυτοκίνητα κι ό,τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Όμως η ψυχραιμία και η απλή λογική λέει ότι, όπως όταν πονάνε πηγαίνουν στον ειδικό γιατρό, το ίδιο πρέπει να κάνουν και τώρα.
Οπωσδήποτε άμεση ενημέρωση και δράση.
Κάτι που δεν το βλέπουμε δυστυχώς στο οργανωμένο κράτος με τους φορείς και τις δομές του (π.χ. σχολεία κλπ.) αλλά ούτε στον ιδιωτικό τομέα (π.χ ΜΜΕ κλπ.).
Αν δεν πληροφορηθούν οι γονείς πώς πρέπει να συμπεριφέρονται και να συντονίσουν τις ενέργειές τους με εξειδικευμένους φορείς δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα.
Τι θα μάθουν;
Να βάζουν όρια στα παιδιά τους. Άγιο πράγμα. Ακόμη και στα μη εξαρτημένα. Τα όρια κάνουν όλα τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια.
Θέλει υπομονή, γιατί οι Σειρήνες καλούν και οι Δράκοι (έμποροι) διαλαλούν την πραμάτεια τους.
Δεν χρειάζεται να ντρέπεται κανείς, ούτε τα παιδιά ούτε οι γονείς.
Δεν ευθύνονται για τις ατέλειες της κοινωνίας και για το ότι κάποιοι κερδοσκοπούν ασύστολα στις πλάτες αθώων ανθρώπων, κυρίως νέων.
Κλείστε τ’ αυτιά σας στις Σειρήνες και να είστε σίγουροι ότι το καράβι του Οδυσσέα θα περάσει τις συμπληγάδες και θα αρμενίσει στην καθαρή θάλασσα.
Απλά θέλει κουράγιο, ψυχραιμία, υπομονή, γιατί ο δρόμος προς Εμμαούς* (βλέπε, απεξάρτηση) είναι μακρύς και δύσβατος, αλλά στο τέλος σε ανταμείβει.
Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
*Μετά την Ανάσταση ο Ιησούς συνόδευσε δυο οδοιπόρους τον Λουκά και τον Κλεόπα στην πορεία τους προς το χωριό Εμμαούς. Δεν αντιλήφθηκαν ότι ήταν ο Διδάσκαλός τους. Ήταν πολύ στενοχωρημένοι. Τους εξήγησε, τους κατήχησε και φθάνοντας στην Εμμαούς γνώριζαν το σωστό και νιώσανε άλλοι άνθρωποι. Ολοκληρωμένοι.
