Καλό θα είναι  κ. Ι. Κωσταρόπουλε να μην χρησιμοποιείτε λέξεις δικές σας για μένα διότι δεν ανέφερα πουθενά την λέξη αγανάκτηση. Τη λύπη μου ναι, αλλά όχι αγανάκτηση.  Άλλο ατόπημα σας: Οι «κάποιοι»  που  δεν είναι άσχετοι,  ανεύθυνοι, αργόσχολοι, αποτελούν δικούς σας χαρακτηρισμούς, όχι δικούς μου. Δεν εμπεριέχεται στους χαρακτηρισμούς  σας η άγνοια για τη ζωή και το έργο - προσφορά του Υδραίου πρώην νομάρχη Χρήστου Δρέλλια. Πιστεύω πως  αυτοί οι «κάποιοι» αν γνώριζαν πραγματικά τα έργα του θα ήταν θετικοί στην πρόταση που κάναμε 12 και άλλοι πολίτες του Κιλκίς.
Δεν  έχουν την ίδια βαρύτητα, όπως λέτε, το Δημοτικό Συμβούλιο που είναι αιρετό, με την περιφερειακή ενότητα, που δεν είναι αιρετή, Οι δεύτεροι ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ με ότι αυτό συνεπάγεται και ξέρετε καλά τι εννοώ.
Μιλάτε για ορισμένες βιβλιογραφικές πηγές, και με επί μέρους ιστορίες. Μπορώ να σας φέρω και εγώ πηγές βιβλιογραφικές που λένε ακριβώς τα αντίθετα απ’ αυτά που αναφέρεσθε, καθώς και ότι: Οι επί μέρους διαμάχες ενός ανθρώπου δεν προσδιορίζουν το συνολικό έργο του.
Όλοι έχουν και κάνουν κάποια λάθη, να δεχθώ ενδεχομένως κάποιες ανθρώπινες αδυναμίες, όμως αυτές οι κάποιες αδυναμίες, δεν μπορούν να ακυρώσουν την ευεργεσία και την όλη προσφορά που είναι γεμάτη έργα, και τον κατατάσσουν, σαν ένα από τους λίγους ευεργέτες του νομού.
Τα έργα μιλούν μόνα τους.
Ένα καλό πειστήριο για την κατανόηση των όσων αναφέρω, είναι αν διαβάσει κανείς το βιβλίο: «Αγάλματα και μνημεία του Κιλκίς»  σελ. 43, για να δείτε τι απάντησε ο Χρήστος Δρέλλιας στην προμήθεια που θέλαν να δώσουν: ΤΟ ΑΠΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ. Επίσης μπορώ να φέρω τον οιονδήποτε θέλει να μάθει για το ποιόν του πρώην νομάρχη σε επαφή με άτομα που έζησαν και γνώρισαν τον άνθρωπο Χρήστο Δρέλλια.
Επίσης, γιατί άραγε να δακρύσουν κάποιοι που αναφέρω, ο κ. (Γ.Τ.) στην είδηση της απόρριψης πρότασης, το σκεφθήκατε αυτό;
Μας λέτε ότι ο νόμος λέει, πως ο,τι είναι Μεταξικό   το απορρίπτει. Δεν ήμουν ποτέ Μεταξικός, όμως έργα που έχουν σχέση με το γενικό συμφέρον, μπορώ κάλλιστα να τα αποδεχτώ. Αν οτιδήποτε είναι Μεταξικό απορρίπτεται, τότε να καταργήσουμε νόμους Μεταξικούς που ακόμη υπάρχουν και λειτουργεί η Δημοκρατία μας, δρόμους, έργα υποδομών, κτίρια, αμυντικά έργα, οχυρά του Ρούπελ να καταργήσουμε και το ΕΠΟΣ του 40 που λέγεται και Μεταξά, όπου  ο Ελληνικός Στρατός έγραψε σελίδες δόξας και μεγαλείου τον Απρίλη του 1941.  Να τα καταργήσουμε όλα αυτά; Νομίζω πως έτσι φθάνουμε σε σημείο παραλογισμού.
Παρακάτω στο κείμενό σας, απορρίπτετε την απόφαση της επιτροπής ασφαλείας που αποφάσισε μια  μετάθεση υπαλλήλου. Χωρίς να γνωρίζετε τους λόγους και τα περιστατικά καταδικάζετε την απόφαση και χαρακτηρίζετε την  ως  ΕΞΟΡΙΑ. Από πότε μία μετάθεση (έστω δυσμενής) θεωρείται  εξορία. Αν είναι έτσι και εγώ μετατέθηκα 4 φορές στον Έβρο και μία στη Λήμνο, πρέπει να θεωρήσω πως με έστειλαν εξορία; Γιατί τέτοιου είδους προσέγγιση;
Σε εξορίες δεν ενεπλάκη ο αείμνηστος και δεν ήταν δικές του.
Ο αείμνηστος νομάρχης εκτελέστηκε τον Νοέμβριο 1943 με ειδεχθή τρόπο από τον ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.  Πως εμπλέκετε το όνομά του σε εξορίες; Τι αντιστόρητη γραφίδα είναι αυτή; Εξορία σημαίνει περιορισμό κινήσεων σε ξένο τόπο, βία σε προσωπικό επίπεδο κ.α.
Μιλάτε για εξορίες, ναι συμφωνώ για την αδικία και τις ταλαιπωρίες, όμως ξεχνάτε ίσως ηθελημένα, πως κάποιοι άλλοι πήγαν στον άλλο κόσμο με υπαιτιότητα των συντρόφων των εξόριστων. Μακάρι και τα δικά τους θύματα να πήγαιναν στα Μακρονήσια και να ζήσουν μέχρι σήμερα.
Μιλάτε για κοίταγμα στα μάτια, άραγε όταν μάθετε την αλήθεια που θάναι αντίθετη με τα πιστεύω σας, θα έχετε ιστορικό θάρρος και σθένος να πείτε ένα συγνώμη, στους συγγενείς και απογόνους  του αείμνηστου Υδραίου νομάρχη και Κιλκίς Χρήστου Δρέλλια; Εγώ είμαι έτοιμος να ζητήσω συγνώμη αν με πείσετε ότι έχετε δίκαιο.
Γραφίδες βιβλιογραφίας, είδαμε πολλές, που δεν αντέχουν λογικής κριτικής και μάλιστα από άτομα Πανεπιστημιακού επιπέδου όπως: Το 1922 έγινε συνωστισμός στη Σμύρνη, ότι δεν υπήρξαν κρυφά σχολεία, πως δεν υπήρξε Ζάλογγο, καθώς ακόμη και σήμερα σε βιβλίο της Ε’ Δημοτικού γράφει: πως όταν κηρύχθηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος οι Έλληνες κρύφτηκαν στα υπόγεια των σπιτιών τους και κάποιοι πήγαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους…
Αυτό που δεν γνωρίζω είναι  αν τα γραφόμενα σας καλύπτουν τους θιγόμενους, οπότε απαντάτε ως συνήγορος.  
Κατ’ εμέ είναι άδικη η απόρριψη της πρότασης της μετονομασίας της οδού νοσοκομείου σε Χρήστου Δρέλλια, ίσως και με πολιτική σκοπιμότητα.
Οι αποφάσεις της αποκεντρωμένης Δ/σης πρέπει να επικεντρώνονται στη νομιμότητα των αποφάσεων και μόνον και όχι παραπάνω. Έτσι δολοφονείται η αλήθεια, που για κάποιους είναι πικρή.
Η ιστορία κυνηγά το ψέμα όσο κανείς άλλος.  Ίσως αργήσει, όμως κάποτε θα δικαιώσει τον  Χρ. Δρέλλια  και όσοι τον αδίκησαν θα έχουν τύψεις. Ευελπιστούμε και πιστεύουμε στην δικαίωση.