Παρακολούθησα και στη Γερμανία παιχνίδια στα τεράστια και κατάμεστα με φιλάθλους γήπεδα με μέσο όρο για τη Dortmund 78100(σε σύνολο θέσεων 81000), τη Salke με 67000 ( η πόλη του Geselkirchen, έδρα της,  έχει μόλις 100000 χιλιάδες κατοίκους) και τη Bayern Munchen με 59000 ( σε σύνολο 69000 θέσεων ).
Τίποτα δεν είναι ίδιο! Εδώ, δε μάθαμε να χάνουμε. Εκεί, το διασκεδάζουν, φίλοι και αντίπαλοι. Παραβρέθηκα σ’ έναν κρίσιμο αγώνα στις αρχές της 10ετίας του 90 Werder Bremen-Bayern Munchen που κρίνονταν ο τίτλος. Οι φίλαθλοι το διασκέδασαν, τραγούδησαν, χειροκρότησαν την ομάδα τους. Εδώ, σε κάτι αντίστοιχο δεν θα έμενε τίποτα όρθιο, όπως πάντα δυστυχώς. Λυπάμαι πολύ, γιατί, αυτού του είδους οι συμπεριφορές έδιωξαν τον κόσμο από τα γήπεδα. Και, το χειρότερο απ όλα δεν βλέπω να ανησυχεί και πολύ η πολιτεία, που κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη της ΟΥΕΦΑ προσπαθεί να την κοροϊδέψει κοροϊδεύοντας πρωτίστως τον εαυτό της.
Και κάτι λίγα για τη διαιτησία (που θα χρειάζονταν τόμοι για να ασχοληθεί κανείς). Αισθάνομαι βαθύτατη ντροπή να βλέπω να σφυρίζουν στις διάφορες ευρωπαϊκές διοργανώσεις διαιτητές από αραβικές χώρες με ανύπαρκτο ποδόσφαιρο και από το Καζακστάν, το Κιργιστάν και όχι από το « Ελλαδιστάν». Και μια απορία μου για τους διαιτητές. Γιατί όλα τα λάθη τους-όλων ανεξαιρέτως-γίνονται εις βάρος ομάδων που παίζουν με τον Ολυμπιακό; Γιατί κ.Κοντονή; Έχετε μήπως απάντηση;  Πιστεύω όχι! Φοβάστε την λεγόμενη ΠΑΡΑΓΚΑ. Ας είναι, εμείς θα τα λέμε.

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΣΤΑΘΗ

Φίλτατε Στάθη,
Ο ξαφνικός χαμός σου με σόκαρε, όπως όλη την κοινωνία του Κιλκίς.
Τρεις ημέρες γρηγορότερα πήρα το τελευταίο άρθρο σου, στο οποίο και σε απάντησα «αν θυμάσαι» με μια μικρή προτασούλα.  «Ε,ρε, φίλε Στάθη τι μου θύμισες».
Έχω τη μεγενθυμένη φωτογραφία σου στον υπολογιστή μου με την οποία και μιλώ ζητώντας σε «εξηγήσεις» για την ξαφνική αναχώρησή σου. Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες συζητήσεων ,κυρίως τα Σαββατοκύριακα, για την πολιτική-ιδιαίτερη αγάπη σου- κατάσταση και όχι μόνο. Για την αγωνία των παιδιών μας σε τι κόσμο ζούνε και τι άλλο θα βιώσουν στην πορεία προς την καταστροφή που-δυστυχώς- οδηγείται η χώρα μας.
Αναπολώ και θαυμάζω την ντοπροσύνη σου Στάθη. Ποτέ δε έκρυψες τα αισθήματά σου ακόμη κι όταν χρειάζονταν να πικράνεις κάποιους. Αυτή η ευθύτητα που σε διέκρινε, δημιούργησε έναν απέραντο κύκλο φίλων που σε περιέβαλαν με την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους.                  Στη δουλειά σου ήσουν συνεπής και δίκαιος. Η κοινωνία του Κιλκίς σε εμπιστεύθηκε για πολλά χρόνια ρόλο στα κοινά της πόλης.
Συμμετέχω και συμμερίζομαι  τον απέραντο πόνο της οικογένειάς σου.
Εύχομαι να αναπαύεσαι εν ειρήνη, φίλε αγαπημένε, Στάθη.
Δημήτρης Ιωαννίδης