Θλίψη. Και ως αποτέλεσμα αυτής, η οργή. Δύο λέξεις οι οποίες συνθέτουν την Ελληνική κοινωνία. Η Ελλάδα αιμορραγεί και η αιτία είναι γνωστή-άγνωστη, κουκουλοφόρος, κρυμμένη και χωμένη μέσα στα ψέματα και τη λάσπη της νοθευμένης και πλαστής δημοκρατίας. Της ποιάς; ρωτώ. Τι είναι η Δημοκρατία; Συγκεκριμένα, τί ήταν η δημοκρατία και τί είναι τώρα. Για όσους έχουν διαστρεβλώσει κάποιες έννοιες, ξεκαθαρίζω πως δημοκρατία είναι η εξουσία η οποία πηγάζει από το λαό. Δημοκρατία, λαός, εξουσία. Λέξεις στις οποίες τη σημερινή εποχή, δεν δίνεται η κατάλληλη βαρύτητα. Δυστυχώς. Τι ήταν η δημοκρατία; Δημιούργημα των προγόνων μας. Ένα από τα αμέτρητα κοσμήματα του Ελληνικού πολιτισμού το οποίο διαδόθηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Θεμέλιος λίθος υπήρξε ο Κλεισθένης, ο οποίος δεν ήταν απόφοιτος κάποιου ξένου πανεπιστημίου με διδακτορικά και με μάστερ στους διάφορους κλάδους της επιστήμης. Σημαντικότατο στοιχείο της δημοκρατίας του Κλεισθένη, ήταν ο εξοστρακισμός ο οποίος χρησιμοποιούνταν ως μέσο εξορίας για δέκα χρόνια ατόμων τους οποίους ο λαός θεωρούσε επικίνδυνους. Αργότερα το μέσο αυτό χρησιμοποιήθηκε για το διωγμό πολιτικών αντιπάλων. Οι σύγχρονοι δημοκράτες και θεσπιστές των νόμων και οι μορφωμένοι με ανώτατη παιδεία πολιτικοί μας, συνέβαλλαν έτσι ώστε να επωφελούνται και να μην τιμωρούνται. Γιατί; Τί το ξεχωριστό έχουν αυτοί από τους υπόλοιπους; Και ρωτώ, είναι αυτό δημοκρατία; Στο μείζων πρόβλημα του χρέους, τα λεφτά δεν είναι το θέμα αλλά οι πολιτικοί. Ακούω ότι τα λεφτά χάθηκαν. Δεν μιλάμε για ένα ποσό των 5 και 10 ευρώ το οποίο μας έπεσε στο δρόμο και το χάσαμε. Τα ποσά είναι τεράστια. Δυσβάσταχτα. Συνεπώς κάποιος τα πήρε. Δεν μπαίνει κλέφτης στο σπίτι σου και λες το πρωί χάσαμε τα λεφτά. Λες μας κλέψανε. Το κράτος είναι μια επιχείρηση. Όταν η επιχείρηση έχει χρήματα επεκτείνεται και προσφέρει. Όταν δεν έχει δεν συνεχίζει να ξοδεύει. Για να το έκανε, είτε έργα έκανε, δηλαδή πρόσφερε με ρίσκο, είτε τα κατανάλωσε η ίδια με προσωπικά οφέλη. Τα συμπεράσματα δικά σας. Υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα. Μια αόρατη απειλή τείνει να σπάσει την συνέχεια του Ελληνικού πολιτισμού. Είτε αυτή έχει τη μορφή του ΔΝΤ είτε οποιαδήποτε άλλη. Είναι η παγκοσμιοποίηση? Είναι η επεκτατική πολιτική πλούσιων κρατών? Η Ελλάδα ως γνωστόν, είναι αυτή που είναι λόγω της κουλτούρας της, των αξιών και της ενότητας που την διέπουν. Αν καταρρεύσουν όλοι αυτοί οι συνδετικοί κρίκοι η Ελλάδα, άγραφα, θα έχει κυριευτεί. Οδηγούμαστε σε διχασμό. Όπως ανέφερε σε μια επιθεώρησή του ο αείμνηστος Σωτήρης Μουστάκας, στην Ελλάδα γίνονται πραγματικότητα τα όνειρα αυτών που δεν έχουν όνειρα. Η αλήθεια είναι ότι 300 όνειρα έχει η Ελλάδα και σε κανένα δεν πρωταγωνιστεί. Έκανα κι εγώ όνειρα. Να συμβάλλω για την Ελλάδα. Έδωσα και ξαναέδωσα εξετάσεις και δεν πέρασα όπως πολλοί. Και τώρα, πάλι όπως πολλοί, είμαι στο δεύτερο έτος πολιτικών μηχανικών στην Αμερική. Κανένας δεν θέλει να πάει την Ελλάδα μπροστά. Όλοι μαλώνουν εδώ κι εκεί για τα δικά τους οφέλη. Ακούω οι νέοι και οι νέοι. Συμφωνώ, είναι το μέλλον. Άλλα όλοι είναι φανατισμένοι σε ψευδαισθήσεις τις οποίες ούτε καν οι ίδιοι ξέρουν πως υιοθέτησαν. Χωμένοι μέσα στις φοιτητικές παρατάξεις, έτοιμοι να φάνε ο ένας τον άλλο πράγμα που με κάνει να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ για το μέλλον της χώρας μας. Ψάχνω να βρω ένα καλό, κάπου να πιαστώ, μια θετική πληροφορία. Η τηλεόραση αποβλακώνει. Οι ειδήσεις εξυπηρετούν. Μιλάω με κόσμο και ντρέπομαι για την κατάντια της χώρας μου. Λυπάμαι. Λέω δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Η Ελλάδα του Σοφοκλή, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, των τεχνών και των επιστημών? Γι αυτό επιδιώξαμε ελευθερία? Γι αυτό πολεμούσαμε 150 χρόνια? Γι αυτό βγήκαμε από όλα τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα? Γι αυτή την Ελλάδα? Είναι κρίμα και η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Οι πολίτες και οι πολιτικοί πρέπει να σκεφτούν πως η Ελλάδα είναι στηριγμένη στο ένα και μόνο ρητό του Γιάννη Μακρυγιάννη, "Είμαστε εις το εμείς και όχι εις το εγώ".
