Η ραγδαία επιδείνωση της ήδη επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας μου αλλά και άλλα σοβαρά οικογενειακά προβλήματα δυστυχώς δεν μου επιτρέπουν να συνεχίσω να ασκώ τα καθήκοντα του Προέδρου του συλλόγου όπως θέλω αλλά και όπως πρέπει. Πρέπει εδώ να πω ότι η απόφαση είχε παρθεί εδώ και μήνες, απλά έσφιξα τα δόντια μέχρι να τελειώσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις του συλλόγου τουλάχιστον.
Ήταν 12 υπέροχα χρόνια, γεμάτα από παιχνίδι και ζωή, γεμάτα από μπάσκετ, ένα άθλημα που προσωπικά λατρεύω και είμαι ταγμένος από μικρό παιδί.
Αναρίθμητα παιχνίδια, αναρίθμητα χιλιόμετρα, αναρίθμητα συναισθήματα.
Συνάντησα παλιούς φίλους, συμπαίκτες ακόμα από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και των ανοιχτών γηπέδων, γνώρισα και έκανα νέους φίλους πολλούς και πολύ αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι με τίμησαν με την φιλία τους η οποία και φυσικά θα παραμείνει στο διηνεκές.
Βέβαια δεν πιστεύω ότι ήμουν σε όλους συμπαθής μιας και αυτό είναι δύσκολο αλλά όσες φορές χρειάστηκε να γίνω ‘’κακός’’ αυτό ήταν πάντα για το καλό του συλλόγου και μόνον.
Προσπάθησα να λειτουργήσω πάντα δίκαια, να δημιουργήσω, να μεταδώσω, αλλά και να μάθω μέσα από την πορεία μου στον Σύλλογο.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα όλα τα χρόνια της θητείας μου ήταν δύσκολα χρόνια, μέσα στην οικονομική αλλά και υγειονομική κρίση που περάσαμε.
Προσπάθησα να μεταφέρω πέρα από το μπάσκετ αυτές τις αξίες του αθλητισμού που πρέπει να έχει ο κάθε αθλητής αλλά και ο κάθε νέος, το ‘’ευ αγωνίζεσθε’’, το ‘’Respect’’, το ‘’Fair-play’’ κλπ.
Πάντα πίστευα ότι στόχος του Συλλόγου αλλά και των αγωνιστικών τμημάτων δεν θα έπρεπε να είναι μόνον η νίκη ‘’με οποιονδήποτε τρόπο’’ αλλά η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών με γνώμονα όχι μόνο το μπάσκετ αυτό καθ’ αυτό.
Επίσης ότι ο Σύλλογος εκτός από Αθλητικός είναι και Πολιτιστικός και ότι πρέπει εκτός από το αθλητικό να παράγει και πολιτιστικό έργο και δόξα τω Θεό πιστεύω ότι τα καταφέραμε καλά όλα αυτά τα χρόνια.
Πιστεύω ότι μόνο κερδισμένο μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου μιας και όλα αυτά τα χρόνια έμαθα πολλά αλλά και έδωσα πολλά.
Στο τέλος δεν μετράνε ούτε οι νίκες αλλά ούτε και οι ήττες, δεν μετράνε ούτε τα γέλια αλλά ούτε και τα δάκρυα, μετράει η αγάπη που έδωσες αλλά και πήρες και οι διαχρονικές σχέσεις που δημιούργησες.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια, συνάδελφους στα ΔΣ, Προπονητές, αθλητές, γονείς και φίλους που χωρίς αυτούς τίποτε από τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτό.
Υποβάλλω λοιπόν την παραίτησή μου από Πρόεδρος του ΠΑΣ ΑΕΤΟΣ ΚΙΛΚΙΣ και καλώ το ΔΣ για τις απαραίτητες ενέργειες του. Υπάρχουν πολλά και αξιόλογα άτομα για να συνεχίσει ο σύλλογος την πορεία του, εξ άλλου ‘’ουδείς αναντικατάστατος’’.
Θα παραμείνω φυσικά σαν απλός ‘’στρατιώτης’’ κοντά στον σύλλογο και στο επόμενο ΔΣ για ότι χρειαστεί που να μπορώ να βοηθήσω.
Κρατάω μόνο τις καλές στιγμές, τις γνωριμίες και προ πάντων τις καλές φιλίες που έκανα, την σχέση με τα παιδιά, ιδίως εκείνα που ήρθαν μικρά παιδιά αμούστακα και πορευτήκαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια και σήμερα είναι μεγάλοι άντρες.
Φεύγω πολύ ‘’γεμάτος’’ και πέρα από τον ήχο της αγαπημένης μας ‘’σπυριάρας’’ αυτό που θα μου λείψει περισσότερο απ’ όλα είναι οι αγκαλιές και η αγάπη των μικρών παιδιών ….
Να είστε όλοι σας πάντα καλά!
Μετά τιμής
Στεφούδης Γεώργιος
