Ως γονείς, πάντα είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες και προτάσεις, τις οποίες εξετάζουμε με κριτήριο τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας. Με αυτό το κριτήριο καταθέτουμε κι εμείς σταθερά τις δικές μας.
Όμως έχουμε σοβαρούς προβληματισμούς αν τελικά η μετατροπή δύο Δημοτικών σε Πειραματικά, θα λύσει τα υφιστάμενα εκπαιδευτικά προβλήματα στο Κιλκίς.
Για παράδειγμα, το ότι στα Πειραματικά Σχολεία θα προωθείται η καινοτομία, η ανάπτυξη των ιδιαίτερων ικανοτήτων, κλίσεων και ενδιαφερόντων των μαθητών, τι σημαίνει για τα υπόλοιπα σχολεία; Ότι εκεί δεν προωθείται και χρειάζεται κάτι διαφορετικό και μάλιστα για λίγους; Γιατί αν τα σχολεία μας είχαν σύγχρονες υποδομές και μέσα, εργαστήρια, γυμναστήρια, χώρους πολιτιστικής έκφρασης, μόνιμο προσωπικό, ολιγομελή τμήματα, σίγουρα όλα τα παιδιά θα μπορούσαν να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις τους. Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τόσο στην πόλη όσο πολύ περισσότερο στα χωριά.
Είναι γνωστό ότι οι ίδιοι οι γονείς και οι Σύλλογοί τους, με προσωπική εθελοντική προσφορά βάζοντας το χέρι στην τσέπη, προσπαθούν να καλύψουν τα κενά του κράτους, για να προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν για τα παιδιά τους. Και αυτή η αγωνία είναι που οδηγεί αρκετούς γονείς να επιλέγουν τα πειραματικά, ως μία πιθανή λύση απέναντι στο υποβαθμισμένο δημόσιο σχολείο.
Βέβαια, η ίδια η πραγματικότητα, αποκαλύπτει ότι και η λειτουργία των Πειραματικών δεν διαφέρει πολύ από τις γενικές κατευθύνσεις της εκπαίδευσης. Είναι ενδεικτική η πείρα από το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο – ΓΕΛ Κιλκίς. Μήπως στο συγκεκριμένο σχολείο αναβαθμίστηκαν οι υποδομές του; Μήπως αυξήθηκε η χρηματοδότησή του; Μήπως εξασφαλίστηκε η μετακίνηση των μαθητών της γειτονιάς στα άλλα σχολεία που τους έστειλαν με το ζόρι; Μήπως τώρα με τα χιόνια έμεινε λιγότερες μέρες κλειστό;
Όσο για το ποια σχολεία προτείνονται, δεν το σχολιάζουμε, μιας και όποιο και αν επιλεγόταν, όλο και κάποιο ταβάνι θα έσταζε, όλο και κάποια αυλή θα πλημμύριζε, όλο και κάποια «τυφλή» αίθουσα χωρίς παράθυρο θα υπήρχε.
Η προώθηση των Πειραματικών, όπως και των Πρότυπων Σχολείων, όπως προβλέπει και το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο, δεν έχουν σκοπό να αναβαθμίσουν συνολικά την εκπαίδευση, αλλά να επιταχύνουν την κατηγοριοποίηση και διαφοροποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών, να εμπορευματοποιήσουν ακόμα περισσότερο το δημόσιο σχολείο.
Όπως θα έλεγε και ο μεγάλος Παιδαγωγός, Δ. Γληνός: «ότι περιέχει καλό δεν είναι νέο και ότι περιέχει νέο δεν είναι καλό»…
Αυτό που χρειάζονται σήμερα τα παιδιά μας, το 2025, είναι:
- Ένα Δημόσιο και Δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά.
- Σύγχρονα και ασφαλή σχολικά κτίρια. Υποδομές, υλικοτεχνικό εξοπλισμό και μέσα, εργαστήρια, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, χώρους πολιτιστικής έκφρασης.
- Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την εκπαίδευση.
- Μόνιμους εκπαιδευτικούς από την αρχή της χρονιάς για να μην χάνεται καμία ώρα διδασκαλίας. Ολιγομελή τμήματα.
Κιλκίς, 20/1/2025
