Τα Μοναστήρια που παρουσιάστηκαν ως χώροι όχι μόνο θρησκευτικοί αλλά και συνεχούς ιστορικής παράδοσης και διαδρομής, μας μετέφεραν την αίσθηση της προσευχής και της αυτοσυγκέντρωσης που οδηγεί στην κάθαρση των παθών και τη θεία έλλαμψη του νου. Στη δύσκολη εποχή που διανύουμε με προβλήματα οικονομικά, κοινωνικά και κατ΄ επέκταση συναισθηματικά και προβλήματα αυτοπροσδιορισμού της ανθρωποκεντρικής ταυτότητάς μας, μπορεί να μην είμαστε σε θέση να ακολουθήσουμε τον απαιτητικό βίο και τις αρχές ενός μοναχού, ωστόσο είναι εφικτό να διδαχτούμε την αποφυγή της φιλαυτίας. Είναι ανάγκη, προκειμένου να νιώσουμε το βαθύτερο νόημα της «μετάνοιας», που είναι η αίσθηση της «μεταβολής», η αλλαγή στην ουσία μιας στάσης ζωής, να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε την εγκεφαλική διεργασία των δεδομένων, την εκλογίκευση των γεγονότων με την πνευματική εγρήγορση και τη βιωματική εμπειρία.
Η καθημερινότητα, η ποικιλία των σχέσεων που καλούμαστε να υιοθετήσουμε, οι ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές απαιτήσεις και πολλές φορές οι δοκιμασίες που υψώνονται σαν απειλή γύρω μας, αποδυναμώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και αποδοκιμάζουν κάθε προσπάθεια ανθρωπιάς και βοήθειας. Το «εγώ» κυριαρχεί και ελάχιστες φορές αφήνει χώρο στο «εμείς». Γι αυτό άλλωστε ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει τη μοναξιά!
Η Υπεύθυνη
Συμβουλευτικού Σταθμού Νέων
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κιλκίς
Σωτηρία Α. Καρολίδου
MSc., Μ.Α. Φιλόλογος -Θεολόγος