Πολλή μελάνη χύθηκε και ακόμα περισσότερη θα χυθεί, πολύ λόγος γίνεται και ακόμα περισσότερος θα γίνει στα ΜΜΕ για την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου.
Το ερώτημα αλλά και η αγωνία των εκατομμυρίων μελών, φίλων και ψηφοφόρων του Κινήματος είναι αν η 16η Σεπτεμβρίου θα ανοίξει νέο κύμα εσωστρέφειας, σε μια δύσκολη για το Κίνημα και κυρίως τον τόπο εποχή, ή θα αποτελέσει την ευκαιρία να γίνει επιτέλους μια σε βάθος συζήτηση για τις αιτίες της ήττας, για το τι πραγματικά ΠΑΣΟΚ θέλουμε, ποιος πρέπει να είναι ο προσανατολισμός του και κυρίως ποια συμφέροντα πρέπει να υπηρετήσει.
Θέλουμε ένα Κίνημα το οποίο απλά θα εναλλάσσεται στην Κυβέρνηση με τη συντηρητική παράταξη στα πλαίσια μιας διαχειριστικής λογικής ή ένα Κίνημα το οποίο θα αποκαταστήσει τους στενούς δεσμούς του με τα λαϊκά στρώματα, τον μισθωτό, τον συνταξιούχο, τον μικρομεσαίο, τον άνεργο, τη νεολαία; Θέλουμε ηγεσίες που θα επιβάλλονται από τα διάφορα οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντα ή ηγεσίες που θα υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, του λαού και του τόπου;
Αν θέλουμε να προσφέρουμε θετικές υπηρεσίες στη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, θα πρέπει με νηφαλιότητα και ηρεμία να αναλύσουμε και να βρούμε ποιοι ήταν οι λόγοι που μας οδήγησαν στην βαριά εκλογική ήττα, και μετά να κάνουμε και τις απαραίτητες κινήσεις για να ξανακάνουμε το ΠΑΣΟΚ πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία.
Η ήττα ήταν αποτέλεσμα της τακτικής, της λειτουργίας και της πολιτικής ενός και μόνο ανδρός; Σίγουρα όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευθύνες του Προέδρου δεν είναι μεγάλες. Άλλωστε τις έχει αποδεχθεί και ο ίδιος.
Κατά την άποψή μου οι ευθύνες αυτές εστιάζονται κυρίως:
- Στον τρόπο και χρόνο που παρέλαβε το κόμμα
- Στη μη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος του 2004
- Στο ότι δεν υλοποίησε το αίτημα για αλλαγή στο εσωτερικό του Κινήματος
- Και τέλος και το κυριότερο, στην πλήρη διάλυση των κομματικών οργανώσεων, που οδήγησε στη στοίχιση των στελεχών στο πλευρό των βουλευτών και πολιτευτών. Ενέργεια που είχε σαν αποτέλεσμα την απαξίωση ενός θεσμού όπως είναι τα κόμματα και το πισωγύρισμα της πολιτικής της χώρας στις εποχές του ’60, με τους κομματάρχες και τους παράγοντες, απόδειξη αυτού το ότι μετατρέψαμε μέλη του Εθνικού Συμβουλίου σε ντελάληδες προς άγρα ψήφων συγκεκριμένων πολιτευτών, και ο νοών νοείτω.
Τι κάναμε όμως όλοι εμείς, από τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου, του Εθνικού Συμβουλίου έως και τους Συντονιστές των Ν.Ε; Είμαστε άμοιροι ευθυνών και άρα μια αλλαγή Προέδρου θα ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ πλειοψηφικό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία;
Η δική μου απάντηση είναι σαφής. Ευθυνόμαστε όλοι και θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του.
Ο σ. Πρόεδρος ανέλαβε τις δικές του. Τώρα θα πρέπει να τις αναλάβουμε και όλοι εμείς και κυρίως αυτοί που έρχονται σαν έτοιμοι από καιρό, σαν σωτήρες να σώσουν το ΠΑΣΟΚ και την ΕΛΛΑΔΑ. Οφείλουν ν’ απαντήσουν στα στελέχη και στα μέλη του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτά που καταλογίζουν στον ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ δεν τα κατέθεταν στα όργανα για συζήτηση, κάτι που θα βοηθούσε στη δημοκρατική λειτουργία του Κινήματος και στην παραγωγή πολιτικής; Μήπως δεν είναι οι ίδιοι, που στις συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου διαγκωνίζονταν για να καταλάβουν την πρώτη θέση στα έδρανα για να χειροκροτούν τον ΠΡΟΕΔΡΟ, δίνοντας μια πλασματική εικόνα ενότητας στα μέλη και τους φίλους του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ;
Το ποιο έντιμο από όλους όσους κατέχουν κομματικές θέσεις θα ήταν να παραιτηθούν και να δούμε διαχρονικά όλες τις αιτίες και ποιοι μας οδήγησαν στην μεγάλη ήττα της 16 Σεπτεμβρίου μέσα από ένα εσωτερικό διάλογο, που σαν στόχο θα έχει πάνω από όλα ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΠΑΣΟΚ.
Είμαι βέβαιος πως στις 11 Νοεμβρίου τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ θα κληθούν να απαντήσουν πρωτίστως στο ερώτημα τι Κίνημα θέλουμε, ποια πολιτική πρέπει να επιλέξουμε, ποια συμφέροντα πρέπει το Κίνημα να εξυπηρετεί και ποιος από τους υποψήφιους μπορεί να εγγυηθεί αυτή την προοπτική. Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας.
Προσωπικά θεωρώ ότι θα ανανεώσουν ξανά την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του σ. Γ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, για να υλοποιήσει μαζί με το όλο ΠΑΣΟΚ το όραμα του κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.