Τη μνήμη των θυμάτων της πρωτοφανούς αυτής βαρβαρότητας τίμησαν οι συγχωριανοί τους Ξηροβρυσιώτες με εκδήλωση που οργάνωσε ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος την Κυριακή 19 Νοεμβρίου.

Παρουσία πολλών κατοίκων αναπέμφθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αδικοχαμένων συγχωριανών τους και στη συνέχεια κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους των κατοίκων από τον πρόεδρο του συλλόγου Θανάση Καλαϊδόπουλο και εκ μέρους τους ΚΚΕ από τον κ. Κώστα Τσαουσίδη.

Στη συνέχεια παρουσίασε το χρονικό της ανθρωποσφαγής η ιστορικός και συγχωριανή  Ανδρονίκη Κατικαρίδου.

Η εκδήλωση έκλεισε με μικρή δεξίωση και ευχαριστίες του προέδρου του συλλόγου για τη μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση.

Το χρονικό της βαρβαρότητας

Η κ. Κατικαρίδου στην ομιλία της είπε τα εξής:

Αγαπητοί συγχωριανοί, φίλες και φίλοι,

και σήμερα βρισκόμαστε εδώ, όπως κάθε χρόνο μπροστά στο μνημείο των αδικοχαμένων συγχωριανών μας πριν 77 χρόνια. Και για να είμαστε ακριβείς στο χαρακτηρισμό θα πρέπει να πούμε στους σφραγισθέντες συγχωριανούς και μάλιστα με τον πλέον βάρβαρο και αποτρόπαιο τρόπο, από διπλανούς μας ανθρώπους. 

      Η Ξηρόβρυση είναι ένα από τα χωριά που ανήκει στο κεντρικό τμήμα του νομού Κιλκίς. Οι κάτοικοι της ήταν κυρίως πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο χωριό από το 1920 και έπειτα. Ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο, τον Καύκασο και την Ανατολική Θράκη. Ορισμένοι κάτοικοι ήταν Σαρακατσάνοι. Καθώς εγκαταστάθηκαν στο χωριό, οι άνθρωποι αυτοί προσπάθησαν με πολύ κόπο να στήσουν την ζωή τους από το μηδέν. Έτσι ασχολήθηκαν με τις αγροτικές καλλιέργειες και την κτηνοτροφία. Τα περισσότερα νοικοκυριά του χωριού ήταν κατασκευασμένα από ξύλο και διέθεταν το δικό τους μαντρί στο οποίο εξέτρεφαν αγελάδες, πρόβατα και γουρούνια. Από μαρτυρίες φίλων και συγγενών έχω μάθει ότι οι συγχωριανοί μου υπήρξαν πολύ εργατικοί άνθρωποι. Κατά αυτό τον τρόπο, το χωριό σιγά σιγά αναπτύχθηκε καθώς εργάζονταν σκληρά με απώτερο σκοπό την βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.

      Παρόλα αυτά, οι Ξηροβρυσιώτες ασχολήθηκαν και με την πνευματική τους καλλιέργεια. Πολλά από τα παιδιά του χωριού κατάφεραν και φοίτησαν στο Γυμνάσιο. Επιπρόσθετα, διοργάνωναν χορούς και εκδηλώσεις όπου κυριαρχούσε το ποντιακό στοιχείο. Πηγές αναφέρουν ότι δεν έλειπαν και οι θεατρικές παραστάσεις από το χωριό, όπου πολλοί κάτοικοι και παιδιά συμμετείχαν. Μία από αυτές ήταν και ο «Λαζάραγας». Κάπως έτσι κυλούσε η ζωή στο χωριό, σχετικά ήρεμα αλλά και δημιουργικά.

      Τα χρόνια περνούσαν, ώσπου στις 25 Οκτωβρίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα επιτίθονται στο Κιλκίς και πιο συγκεκριμένα στα χωριά Κλειστό, Κυδωνιά και Αμπελόφυτο. Το Μούζγαλη, το Μούρσαλι και το Κοτσολάρ υπήρξαν τα τρία μαρτυρικά χωριά της κοινότητας των Κρουσίων. Οι κάτοικοι αντίκρισαν τις εκτελέσεις, του ξυλοδαρμούς, τους βιασμούς και το θάνατο των συγχωριανών τους. Όσοι επέζησαν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις οικίες τους και αποφάσισαν να εγκατασταθούν στη Ξηρόβρυση. Ταυτόχρονα, κάποιοι Ξηροβρυσιώτες εντάχθηκαν στις γραμμές του ΕΑΜ(Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου), λίγο μετά την ίδρυση του, ώστε να αγωνιστούν κατά των κατακτητών.  Ο Ηλίας Μεταλλίδης  μαζί με άλλα παλικάρια συμμετείχε στη μάχη και στην αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την γέφυρα του Γαλλικού ποταμού και στην εκδίωξη των κατακτητών από την χώρα.

    Ο πόλεμος τελειώνει στην Ελλάδα με την αποχώρηση των Γερμανών στις 12/10/1944, και 09.15 το πρωί έχει υποσταλεί η Γερμανική σημαία. Δυστυχώς όμως, έχει ήδη αρχίσει ένας άλλος πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος, ακόμη πριν την αποχώρηση των Γερμανών.

    Βέβαια, όλοι γνωρίζουμε ότι ο τριετής εμφύλιος του 1946-1949, κυοφορήθηκε πολύ νωρίτερα πριν ακόμη το πέρας του Β Παγκοσμίου πολέμου και την αποχώρηση των Γερμανών με τη δόλια συμβολή της τότε Αγγλίας αφήνοντας πίσω ιδιαίτερες καταστροφές σε όλα τα επίπεδα και με 146.00 χιλιάδες νεκρούς.

     Φίλες και φίλοι είναι γνωστό ιστορικά ότι οι εμφύλιες συγκρούσεις είναι η χειρότερη μορφή πολέμου και μια απόδειξη αυτού η σφαγή στη Ξηρόβρυση. Η βαρβαρότητα δε της 20ης Νοεμβρίου του 1946 καταμαρτυρείται επιπροσθέτως, αν προσέξει κανείς τις ηλικίες των αδικοχαμένων συγχωριανών μας, μικρά παιδιά 8 και 3 ετών. Και για να θυμόμαστε προς παραδειγματισμό. Συγκεκριμένα στις 18 Νοεμβρίου ένα από τα παρακρατικά αποσπάσματα μπαίνει στο χωριό Γερακαριό και καίει μερικά σπίτια. Την επομένη ημέρα Τρίτη βράδυ 19 Νοεμβρίου άνδρες των παραπάνω παρακρατικών μπαίνουν στο χωριό Κοκκινιά, το καίνε και σκοτώνουν 15 άνδρες. Τη νύχτα της 20ης Νοεμβρίου τα θλιβερά αυτά γεγονότα επαναλαμβάνονται με τον πλέον όμως φρικαλέο τρόπο στο αριστερό χωριό μας από μία πολυπληθέστερη ομάδα κουκουλοφόρων από  70 άτομα. Γνώρισμα των θρασύδειλων, προφανώς για να μην τους αποδοθούν ποτέ οι ευθύνες των πράξεων τους ακόμα και από την κοινωνία, διότι το επίσημο Κράτος εδιοικείτο στην Πράξη από το γνωστό ΣΚΟΜΠΙ που έκανε ότι μπορούσε για το αιματοκύλισμα της Ελλάδος κατ΄ εντολή του τότε Άγγλου Πρωθυπουργού. Οι παραπάνω αιμοχαρείς δολοφόνοι, με την ανοχή της τότε Αστυνομίας Κιλκίς, σφάζουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους, χωρίς καμία διάκριση ηλικίας και φύλου. Η αριστερή Ξηρόβρυση έπρεπε να πληρώσει για την ιδεολογία της με τον πλέον φριχτό τρόπο.

      Αλήθεια, τι κτηνώδη ένστικτα σε αυτούς τους ανθρώπους, ανθρώπους τέρατα προφανώς, ώστε να αφαιρέσουν τη ζωή μικρών παιδιών 8 και 3 ετών.

      Βλέποντας τη στήλη με τα ονόματα των αδικοχαμένων συγχωριανών μας, και πριν την τήρηση ενός λεπτού σιγή, και σήμερα για μια ακόμη φορά θα πρέπει να μείνει στο μυαλό μας, θα πρέπει να διδαχθούμε ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ. ΠΟΤΕ .

      Θυμόμαστε λοιπόν, Διδασκόμαστε, Προχωράμε χωρίς τα λάθη μας

      Γιατί μπορεί οι ξένοι να έβαλαν το χεράκι τους στην εμφύλια σύγκρουση οι ευθύνες όμως είναι των Ελληνικών τότε εξουσιών. Αυτό μαρτυρά και η σφαγή των συγχωριανών μας.

Αβλαστιμίδου Βαρβάρα

Βαμβακίδης Χαράλαμπος

Γρηγοριάδου Πελαγία

Δερματόπουλος Ιωάννης

Θεοφανίδου Δέσποινα

Θεοφανίδης Μιχάλης

Ιορδανίδης Γεώργιος

Ιωαννίδου Άννα

Ιωαννίδης Ιωάννης

Καρολίδου Σουμέλα

Καρολίδης Γεώργιος

Καρολίδου Ελπίδα

Αθανασίου Δημήτριος

Κυριακού Ευγνωσία

Μαχαιρίδου Σόνια

Συγγερίδου Αναστασία

Μαυρίδου Κυριακή

Μελισσανίδου Αλεξάνδρα

Μπαγανάς Γεώργιος

Μπαγανά Κυριακή

Ξάνθου Ελένη

Ξάνθου Σουλτάνα

Παναγιωτίδου Δέσποινα

Παναγιωτίδου Ελένη

Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος

Παπαδοπούλου Ελένη

Παπαδόπουλος Αναστάσιος

Παπαδοπούλου Ολυμπία

Παπαϊωαννίδης Γεώργιος

Σαββίδης Παύλος

Σαββίδου Ευθυμία

Σαββίδου Σοφία

Σαλαβασίδου Ελένη

Σαλαβασίδης Αλέξανδρος

Σαμαράς Δαμιανός

Τσιπίδου Δόμνα

Τσιπίδου Καλλιόπη

Τσιπίδου Ξανθίππη

Χριστίδου Δέσποινα

Χριστίδου Βικτωρία

Χρυσοχοΐδου Ελισάβετ

Χρυσοχοΐδης Ισαάκ

Χρυσοχοίδης Κωνσταντίνος

Χρυσοχοΐδου Ελένη

Χρυσοχοίδης Ιωάννης

Χρυσοχοίδης Παναγιώτης

Χρυσοχοΐδου Στέλλα

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΜΑΣ.