Ο Αλέξης Τσίπρας, προ διετίας, άφησε ολόκληρο το αριστερό ιδεολογικό πεδίο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ακατέργαστο και επιδίωξε να ανοίξει διάλογο με το ΚΚΕ, στοχεύοντας σε μία ευρύτερη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων του τόπου. Τούτο αποδείχθηκε ολέθριο στρατηγικό λάθος, καθότι δεν συνυπολόγισε ούτε τη μεγάλη φθορά του ΠΑΣΟΚ, η οποία συνιστά ᾽᾽μεγάλη᾽᾽ δεξαμενή με παρόμοιο (;) ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ούτε την αδιαλλαξία του ΚΚΕ.Ως εκ τούτου, δημιουργήθηκε ρήγμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο σχηματοποιήθηκε με τη μορφή της ΔΗΜΑΡ. Ο Τσίπρας έχασε τον Κουβέλη και κράτησε τους Λαφαζάνηδες. Φυσικά, δεν προέκυψε ουδεμία συνεργασία με το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα το ΣΥΡΙΖΑ να απωλέσει κάθε πολιτική προοπτική εξουσίας ή το τρένο (η πιο ακριβής μεταφορά) και να παγιωθεί πλέον ως μία σταθερή μικρή δύναμη στην ελληνική πολιτική σκηνή...
Μπερδεμένος ο Αλέξης, ανάμεσα στους Ευρωπαϊστές και τους ευρωφονιάδες εντός του κόμματός του, δεν έδωσε το αναγκαίο δημιουργικό & ρεαλιστικό ιδεολογικό πρόσταγμα, το οποίο θα αποτελούσε καταρχήν κατάλυμα και εν συνεχεία σπίτι των απογοητευμένων φιλοευρωπαιών Ελλήνων της κεντροαριστεράς και παρέμεινε σε έναν άχαρο συγκυριακό καταγγελτικό λόγο της απαξίωσης όλων και της κομματικής αβελτηρίας του χώρου του. Η πολιτική ιστορία μας έχει διδάξει πως μακροχρόνιοι πολιτικά άστεγοι δεν υπάρχουν, κάτι που αποδείχθηκε με την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ο Τσίπρας, αν δούμε αθροιστικά την τελευταία δημοσκόπηση της Public issue, θα μπορούσε να οδηγήσει το κόμμα του σε δημοσκοπική πρωτιά, καθώς η ΔΗΜΑΡ (15,5%) + ΣΥΡΙΖΑ (12%)=27%, ενώ η Ν.Δ. έχει μόλις 25%. Μετά δε, και την απίθανη φιλομνημονιακή στροφή Σαμαρά, ο οποίος απώλεσε το σκληρό κομμάτι της Δεξιάς αλλά και το λεγόμενο κέντρο, εξ αρχής και συνειδητά, το ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποκτήσει δυναμική και να δημιουργήσει ένα ρεύμα νίκης στις επικείμενες εθνικές εκλογές.
Δυστυχώς, ο Τσίπρας αποδείχθηκε μικρότερος των περιστάσεων, ένας σύγχρονος κυκλοθυμικός Δον Κιχώτης που τα έβαλε με τον εαυτό του, το κόμμα του και τους ανεμόμυλους. Ο ίδιος επέλεξε να ανοίξει ένα διαρκές μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ, κάτι που έκλεισε τη στρόφιγγα εισροής ψηφοφόρων από τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη και τώρα περιορίζεται -όπως διαβάζω- σε αποτυχημένες συνεργασίες με τον Δημαρά (Άρμα Πολιτών) και τον Κουρουμπλή.
Το κόστος των επιλογών Τσίπρα είναι ακριβό και θα το πληρώσει μέχρι ''δραχμής'' και ο τελευταίος υγιής ψηφοφόρος της αριστεράς.