“Μη σας απελπίζει η παρούσα θλιβερή κατάσταση”.
Ο Γέρος του Μοριά είχε πει: “Η ώρα η πιο σκοτεινή της νύχτας είναι πριν ξημερώσει”. Την ώρα που έπεφτε η Βασιλεύουσα και ακολούθως η Τραπεζούς ο Ποντιακός Ελληνισμός είχε το σθένος να τραγουδάει: “Η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο”, διότι οι Πόντιοι δεν ήθελαν απλά να είναι Έλληνες, ήθελαν να είναι να λέγονται Τραντέλληνες.
Με αυτά τα λόγια έκλεισε την ομιλία του ο συγγραφέας και ιστορικός Σαράντος Καργάκος.
Προσκεκλημένος της “ΤΕΧΝΗΣ” Κιλκίς ο σοφός καθηγητής, καθήλωσε, κυριολεκτικά το ακροατήριό του, που προσήλθε στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς το βράδυ της Τετάρτης, 17 Φεβρουαρίου 2010 για να τον  δει και να τον ακούσει.
Ο λόγος του ήταν μεστός, πλούσιος, πρωτότυπος, άψογος και υποδειγματικός στην εκφορά του, απρόσκοπτος, άνετος, γλαφυρός, ευχάριστος, και, προπαντός, κατανοητός.
Μίλησε για την παράδοση, που όπως τόνισε σημαίνει παραδίδω, γιατί ετυμολογικά παράγεται από το ρήμα παραδίδωμι. Δεν σημαίνει ούτε παραλαβή ούτε παράληψη. “Η παράδοση είναι ο ομφάλιος λώρος μέσω του οποίου διοχετεύονται οι πολιτιστικοί χυμοί από το παρελθόν στον παρόν”, τόνισε.
Ο κ. Καργάκος δεν δίστασε να ανατάμει με τόλμη, ειλικρίνεια και γεναιότητα τις πληγές, που ταλανίζουν σήμερα τον τόπο μας. Βαθύς γνώστης της ιστορίας μας, αναφέρθηκε σε περιόδους που βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού, αλλά επιβιώσαμε ως λαός (Μικρασιατική καταστροφή).
“Το παρήγορο είναι,” όπως είπε, “ότι ο τόπος μας διαθέτει πλούσιο πνευματικό κεφάλαιο, που, όμως μένει στην αφάνεια”.
Τυχεροί αυτοί που παραβρέθηκαν, τον άκουσαν, τον απόλαυσαν και αναβαπτίστηκαν.