Όταν το 1980 ξεκίνησε η ΤΕΧΝΗ, η Πινακοθήκη, που ήταν από τους πρώτους στόχους της, έμοιαζε ένα όνειρο άπιαστο, μια φαντασίωση που άγγιζε τα όρια του ανέφικτου, και ήταν μια αμυδρή ελπίδα, περισσότερο μια ευχή και λιγότερο μια πίστη, μια πεποίθηση ότι θα υλοποιηθεί.
Δούλεψε σειρά ολόκληρη Δ.Σ. στα 31 χρόνια πορείας της ΤΕΧΝΗΣ. Με τη μικρότερη ή μεγαλύτερη συμβολή τους ήλθε το σημερινό αποτέλεσμα, να έχει ο τόπος μας, το Κιλκίς, ένα σπάνιο απόκτημα, μια Πινακοθήκη, μια πολιτιστική όαση, μια εστία που γεννά ψυχική και πνευματική αγαλλίαση, έναν πόλο έλξης επισκεπτών απ΄ όλη την Ελλάδα.
Την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011 έγιναν τα εγκαίνια της Πινακοθήκης της ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς, στον οικισμό του Μεταλλικού του Δήμου Κιλκίς.
Ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης ήταν αυτός που πρώτος επεσήμανε τη σημαντικότητα της Συλλογής της ΤΕΧΝΗΣ και την ενέταξε στις 19 καλύτερες της περιφέρειας, στο βιβλίο του ‘’Αναζητώντας την Τέχνη - Πινακοθήκες περιφέρειας’’. Γι΄ αυτό και του έγινε πρόταση, που με μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά δέχθηκε, να είναι αυτός που θα κηρύξει την έναρξη λειτουργίας της Πινακοθήκης.
Ο κόσμος, στα εγκαίνια, ήταν πολύς. Ανταποκρίθηκε πολύ πρόθυμα στο κάλεσμα της ΤΕΧΝΗΣ. Πολλοί φίλοι της ΤΕΧΝΗΣ (περίπου 500) από Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Χαλκιδική, Αθήνα και όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Μεταλλικού, τίμησαν με την παρουσία τους τα εγκαίνια του μοναδικού αυτού χώρου - εστίας πολιτισμού. Ήταν κάτι που έλειπε, ήταν κάτι που ήθελαν πολύ, ήταν μια σταγόνα δροσιάς στο θολό και ομιχλώδες τοπίο του σήμερα, μια ακτίνα ελπίδας και χαράς για ένα καλύτερο ‘’αύριο’’.
Όλος αυτός ο κόσμος ήλθε για να γνωρίσει από κοντά το απόκτημα αυτό του τόπου μας και να μοιραστεί με τους ανθρώπους της ΤΕΧΝΗΣ τη χαρά και την ικανοποίηση της υλοποίησης μιας επιδίωξης και προσδοκίας δεκαετιών.
Καλλιτέχνες από Θεσσαλονίκη (Ζογλοπίτης, Μαβίδης, Μπλιάτκας, Φλ. και Χρ. Ηλιοπούλου, Γ. Ηλιόπουλος, Μπεντίλας, Βαβάτσης, Σταυρούδη, κ.ά), από Κιλκίς (Αγαθαγγέλου, Πεταλά, Τσιρίκα, Αντ. Παπαδόπουλος, Δ. Αντωνιάδης, Κ. Φωτιάδου, Χρ. Τσιλιγκερίδης κ.ά), από Χαλκιδική (Παυλής, Ζάντνικερ, Σταύρου, Παράσχος, Καραδήμας κ.ά), Ιστορικοί Τέχνης (Δημ. Μήττα, Έλλη Κοκκίνη, Γ. Τσούτσας), μηχανικοί και αρχιτέκτονες που βοήθησαν στην ολοκλήρωση του έργου, πολιτευτές, βουλευτές, ο Δήμαρχος Κιλκίς, ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς, ήταν παρόντες.
160 οι πίνακες που εκτίθενται (άλλοι τόσοι και περισσότεροι υπάρχουν στην αποθήκη της ΤΕΧΝΗΣ) σημαντικοί και υψηλής τέχνης, όλων των τάσεων και τεχνοτροπιών. «Η συλλογή της ΤΕΧΝΗΣ είναι από τις καλύτερες του Ελλαδικού χώρου επεσήμανε ο Γ. Βαρβιτσιώτης». «Σημαντικά και μεγάλης σπουδαιότητας» χαρακτήρισε τα έργα ο Ιστορικός Τέχνης Γ. Τσούτσιας, Δ/ντής της Πινακοθήκης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, που επιμελήθηκε και την έκθεση.
Η βραδιά των εγκαινίων έκλεισε με το θεατρικό δρώμενο ‘’Ο έρωτάς μου, η εικόνα μου’’, που απέδωσαν μέλη της Θεατρικής Σκηνής της ΤΕΧΝΗΣ, έγραψε η Δημ. Μήττα και σκηνοθέτησε ο Παύλος Δανελάτος.
Τα παραδοσιακά εδέσματα που προσφέρθηκαν και το άφθονο ντόπιο κρασί συμπλήρωσαν την εικόνα των εγκαινίων ενός έργου λαμπρού, που δικαιώνει την ύπαρξη και λειτουργία της ΤΕΧΝΗΣ, που είναι μια κορυφαία στιγμή της ιστορίας της και ακτινοβολεί αισιοδοξία για το ‘’αύριο’’ του τόπου μας.
Στους ανθρώπους της ΤΕΧΝΗΣ μια ευχή χρειάζεται: ‘’Καλό κουράγιο για καλή συνέχεια’’.

Ομιλία της Προέδρου
της ΤΕΧΝΗΣ
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη οικονομική κρίση, που όλοι μας βιώνουμε, από την εξάπλωση της χρήση των παραισθησιογόνων ουσιών, κυρίως, από νέους ανθρώπους, από πολέμους και μεταναστεύσεις πληθυσμών και, παράλληλα, από τα μεγάλα επιτεύγματα της τεχνολογίας, αλλά και την χωρίς μέτρο χρήση των εφαρμογών τους, που δεν στοχεύουν πάντα στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η αλόγιστη αυτή χρήση έχει σαν αποτέλεσμα να υποκαθίσταται η ανθρώπινη πρωτοβουλία, σκέψη και λογική, από άψυχες μηχανές, να επικοινωνεί ελάχιστα έως καθόλου ο άνθρωπος με τον περίγυρό του, να μην εκφράζει τα συναισθήματά του και να απομονώνεται. Έτσι τα επιτεύγματα αυτά, τελικά, στρέφονται εναντίον του.
Σαν αντίβαρο σ΄αυτά έρχεται η Τέχνη με όλες της τις εκφράσεις και δείχνει το δρόμο, τον τρόπο δόμησης κριτικής αντίληψης και σκέψης, της αξιοποίησης προσόντων, της επικοινωνίας, της δημιουργίας, της αυτογνωσίας, της αυτοπεποίθησης, της απαλλαγής από προκαταλήψεις, της ελεύθερης έκφρασης συναισθήματος. Κοντολογίς έρχεται η Τέχνη να υπηρετήσει την πολύ σοβαρή υπόθεση, που λέγεται  Πολιτισμός και είναι μονόδρομος στην προσπάθεια εξανθρωπισμού του ανθρώπου.
Άλλωστε, και ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως η Τέχνη είναι «Φιλοσοφικώτερον και σπουδαιότερον της Ιστορίας»  και ο Αιλιανός πως  «η αμουσία και η αμάθεια είναι πασών των ζημιών βαρυτάτη», ενώ ο Ευριπίδης προτρέπει  «Μη ζώην μετ΄αμουσίας». Αυτή είναι η φιλοσοφία της λειτουργίας μας και αυτήν υπηρετούμε.
Εξ΄ άλλου, ας μη λησμονούμε, ότι ζούμε σε μια χώρα, την Ελλάδα, όπου εδώ και χιλιάδες χρόνια συντελείται το φαινόμενο ενός πολιτισμού, που δάνεισε σ΄ όλο τον κόσμο τον βασικό κορμό της γλώσσας του, μαζί και οράματα και ιδέες, έδωσε απαντήσεις σε εναγώνια ερωτήματα ψυχής και νου, ονόμασε θεές την Υγεία και την Αρετή, έκανε αγάλματα τον Έρωτα και τον Πόθο, ανήγαγε σε απόλυτες αξίες το Κάλλος και το Ωραίο, καλλιέργησε τις αισθήσεις και την αισθητική, φιλοσόφησε πάνω σε ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων, κατέκτησε ιδέες, έδωσε ιδανικά, ανέπτυξε τις Τέχνες και τα Γράμματα.
Έτσι εκ των πρώτων στόχων που έθεσε η ΤΕΧΝΗ Κιλκίς με την έναρξη της λειτουργίας της, το 1980, ήταν η απόκτηση μιας αξιόλογης και σημαντικής συλλογής έργων Τέχνης και η στέγασή της στη συνέχεια.
Σήμερα ζούμε την ιστορική και ευχάριστη στιγμή για τον τόπο μας και την ΤΕΧΝΗ, της πραγματοποίησης αυτού του στόχου, της ολοκλήρωσης μιας προσπάθειας δεκαετιών, ενός έργου, που θα αποτελέσει σταθμό στα πολιτιστικά του τόπου μας και θα παίξει καθοριστικό και σημαντικό ρόλο στην εν γένει πορεία του.
Η ολοκλήρωση του έργου αυτού δεν ήλθε να καλύψει μια λανθάνουσα ανάγκη επιβεβαίωσης ή αναγνώρισης κανενός. Γιατί απλώς δεν ανήκει σ΄ έναν άνθρωπο. Ανήκει σ΄ όλα τα Δ.Σ. και των τριάντα ενός ετών, που λειτουργεί η ΤΕΧΝΗ, σε όλους τους συνεργάτες της, σ΄ όλα τα μέλη και τους φίλους της, σ΄ όλους τους συντοπίτες μας, πόλης και Νομού Κιλκίς, γιατί, σχεδόν, όλοι έχουν τη μικρή ή μεγάλη συμβολή τους στην επίτευξη του στόχου αυτού.
Ωστόσο το σημερινό Δ.Σ. της ΤΕΧΝΗΣ νιώθει την ανάγκη δι΄ εμού να ευχαριστήσει ιδιαίτερα για τη συνδρομή τους στην ολοκλήρωση του έργου αυτού κάποιους ανθρώπους και φορείς: τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Μεγάλης Βρύσης - Μεταλλικού, τον πρ. Νομάρχη και σημερινό Δήμαρχο Κιλκίς κ. Ευ. Μπαλάσκα, τον τ. Δήμαρχο Κιλκίς κ. Δημ. Τερζίδη και τους συνεργάτες του, τον κ. Βασίλη Σεργιανίδη, τους κατοίκους του Μεταλλικού, ιδιαίτερα τον αείμνηστο Γ. Σοφιανίδη, το Δ/ντή της ΔΕΥΑΚ κ. Ηλία Αβραμίδη, τον κ. Γ. Ποζίδη, τον Ιστορικό Τέχνης και Δ/ντή Πινακοθήκης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών κ. Γ. Τσούτσα, την Ιστορικό Τέχνης κ. Κάτια Κιλεσοπούλου, το μηχανικό κ. Κύρο Πιστοφίδη, ιδιαιτέρως, τον αρχιτέκτονα κ. Φοίβο Σιονακίδη, την κ. Καίτη Σταυρούδη, το Δασαρχείο Κιλκίς, την οικογένεια Σαχπάζη, το γλύπτη Βασίλη Παυλή, το Γρηγόρη Παπαδόπουλο, το Γ. Λατσό, και όλους τους Καλλιτέχνες για τη δωρεά έργων τους και όλους όσοι συνεισέφεραν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στη δημιουργία της μοναδικής στον τόπο μας Πινακοθήκης της ΤΕΧΝΗΣ Κιλκίς, που είναι ένα απόκτημα για τον τόπο μας και σημαντικό κληροδότημα στις επερχόμενες γενεές.
Κλείνω με την ευχή να υπάρξουν συνεχιστές του έργου αυτού, ώστε σε λίγα χρόνια να χαρούμε και δεύτερη αίθουσα, που θα στεγάσει και τα υπόλοιπα έργα της Συλλογής της ΤΕΧΝΗΣ.