Συζητήσεις, σχέδια για την επόμενη μέρα, παρέες που συντονίζονται για  το ψήσιμο του αρνιού στη σούβλα, ευχές και μια στιγμή έντονης φασαρίας την ώρα που ακούγεται το «Χριστός Ανέστη». Και μετά;  Πόσο λίγο κρατάει! Τι απογοήτευση που και αυτή τη φορά το μήνυμα του Πάσχα πέρασε στις πλαστικές σακούλες με τα δώρα! Τι έγινε άραγε και όλα μοιάζουν να επαναλαμβάνονται:
Η κατήφεια των ημερών από την κρίση που διέρχεται η κοινωνία ξεπέρασε την οικονομική ανέχεια και χτύπησε την πόρτα της ψυχικής μας υγείας. Κανένα ενδιαφέρον δεν εντοπίζεται ακόμη και στην πολυτέλεια. Όλοι μάθαμε να αποδυναμώνουμε τη στιγμή από το συναίσθημα και την εσωτερική δύναμή της, καταφέραμε με την αλλοτρίωση των αρχών που δεχτήκαμε να κατευνάσουμε την ορμή μας για την πίστη μας στις αξίες μας. Αποδεχτήκαμε την  όψη του στερημένου και δεν το ξεχωρίσαμε από το εσωτερικό βίωμα της νηστείας, μπήκαμε στην ομάδα του «σωρού» και χαρήκαμε για τη «μόδα» που ντυθήκαμε, αλλά δυστυχώς δεν λαχταρήσαμε την ευφορία της Λαμπρής, την ψυχική ανάταση και την Ανάσταση στην καρδιά μας. Απλά πράγματα είναι αυτά που κάνουν έναν άνθρωπο αληθινά ευτυχισμένο. Ο ήλιος που ζεσταίνει το ερειπωμένο από χαρά σπίτι του, τα λουλούδια που στολίζουν τα γκρι παράθυρά του και ποτίζονται από τις σταγόνες της βροχής, το χαμόγελό του που ξέχασε να χαρίσει και η αγκαλιά που στέρησε από τον άνθρωπο που αγαπά.
Θεμέλιος λίθος της πίστεώς μας και κέντρο της χριστιανικής λατρείας, είναι η Ανάσταση του Χριστού. Ο αναστάσιμος ύμνος είναι το τραγούδι των Αγίων Αποστόλων, η αρχή και το τέλος του κηρύγματός τους, η αιτία του διωγμού και του μαρτυρίου τους. Σημείο απαισιόδοξο για την πορεία του σύγχρονου κόσμου είναι η απουσία του μηνύματος της Αναστάσεως από τη ζωή τους. Οι κακίες, οι έριδες, ο φθόνος, το ψέμα και η εκμετάλλευση των αδυνάτων, έσβησαν τα όνειρα από τη μνήμη των ανθρώπων και «φόνευσαν» την ελπίδα για το αύριο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τον ουρανό, τη γη, το νερό, τη φύση τον αέρα και τη δύναμη της ύπαρξης,  ο Θεός μας τα χάρισε απλόχερα. Δωρεά είναι και δεν μπορεί κανείς να μας τα πάρει. Η ενότητα και η αναγνώριση της κοινής ανάγκης θα μας φέρει κοντά και θα μας βοηθήσει να θυμηθούμε πως τα επίγεια αγαθά μας προσφέρθηκαν. Χάρισμα μας δόθηκε η μετάνοια και «τροφή» ανεξάντλητη ο λόγος του Κυρίου.  Ο καθημερινός αγώνας της ζωής δεν είναι χίμαιρα και ουτοπία. Δικαιοσύνη και αγάπη, αλληλεγγύη και προσπάθεια ας είναι η λύτρωση, η ευεργετική πραγματικότητα της αιωνιότητας.
Ταξίδι πνευματικό και ουράνιο του οποίου η αρχή ξεκινά από την πρώτη ημέρα της Δημιουργίας και καταλήγει στον αιώνιο χρόνο της όγδοης ημέρας της Δευτέρας και ενδόξου παρουσίας του Κυρίου. Ο Χριστός γίνεται ο αίτιος της αιώνιας απαρχής, αφού πρώτα νεκρώνει το θάνατο και δίνει τη δυνατότητα της «νέας ζωής». Το ταξίδι αυτό δεν είναι ανθρώπινο αλλά πνευματικό. Ο ιστορικός χρόνος που διανύουμε ως άνθρωποι είναι πολύ μικρός για να χωρέσει το μεγαλείο της θείας οικονομίας, ωστόσο, μπορούμε να βάλουμε το δικό μας μικρό λιθαράκι με αγώνα πνευματικό, με αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον, με σεβασμό προς τις αξίες και τα ιδανικά. Η ελπίδα και η προσδοκία λαμβάνουν ουσιαστικό χαρακτήρα στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, όπου μας καλεί ο Κύριος δια του στόματος του Ιερού Χρυσοστόμου στο τραπέζι της Βασιλείας «Ὁ μόσχος πολύς μηδείς ἐξέλθη πεινῶν».
Χριστός Ανέστη!

Η Υπεύθυνη
Συμβουλευτικού Σταθμού
Νέων Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης Κιλκίς

Σωτηρία Καρολίδου
MSc.Φιλόλογος -Θεολόγος