Λίγο πριν την παράσταση η Χρύσα Παππά μίλησε στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό των ΕΙΔΗΣΕΩΝ στην Ιωάννα Παγλαρίδου για το έργο και την ερμηνεία της προσφέροντας μια βαθύτερη ματιά στην καλλιτεχνική διαδικασία.
Ακολουθεί η συνέντευξη.
Ι.Π. Τι σας ενέπνευσε προσωπικά στον χαρακτήρα της Λεμονιάς. Υπάρχουν στοιχεία του ρόλου που αισθάνεστε ότι αντικατοπτρίζουν την προσωπική σας ζωή ή την καλλιτεχνική σας πορεία;
Χ.Π. Αυτό που με συγκινεί στη Λεμονιά είναι η αγάπη της για τον πατέρα της και η διάθεση να αφηγηθεί την ιστορία του, όπως λέει και η ίδια για να τον γνωρίσει καλύτερα πατώντας χνάρι το χνάρι σε κάθε του βίωμα. Ώστε να τον συναισθανθεί και μέσα από αυτή την ιστορία να έρθει πιο κοντά του. Δεν αναζητώ ποτέ κοινά στοιχεία του εκάστοτε ρόλου που να είναι κοντά σε μένα, με γοητεύει η διαδρομή της ανακάλυψης, χωρίς να σκέφτομαι τί κοινό μπορεί να έχουμε.
Ι.Π. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς σε αυτή την παράσταση;
Χ.Π. Πρόκληση για μένα ήταν όλο αυτό το εγχείρημα και όλη η παράσταση, όπως είναι κάθε παράσταση θα έλεγα. Μιλώντας όμως για το «Σέρρα» ήταν και είναι κάθε μέρα σε κάθε παράσταση να καταπιάνομαι με αυτό το έργο, με αυτή την τόσο σπουδαία ιστορία που έχει γράψει ο Γιάννης Καλπούζος και που την εντάσσει σε εκείνα τα τόσα σημαντικά ιστορικά χρόνια. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ερωτική και οικογενειακή ιστορία που ξεκινάει στην παράσταση το 1915 και ολοκληρώνεται το 1962. Παρουσιάζομαι στην σκηνή ως η Λεμονιά, η κόρη του πατέρα της ιστορίας, για να αφηγηθώ την ιστορία του πατέρα μου και σε αυτή τη διαδρομή υποδύομαι 12 διαφορετικούς ρόλους. Βλέπουμε, λοιπόν, τις ζωές των ανθρώπων και πώς αυτές επηρεάζονται από τα τόσο σημαντικά ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, όπως είναι η Σφαγή των Αρμενίων η Γενοκτονία των Ποντίων και τα βασανιστήρια των Ποντίων αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Είναι ένα έργο που γιορτάζει το μεγαλείο της ζωής και της συγχώρεσης, μέσα από το δρόμο της ανθρωπιάς και της απανθρωπιάς. Είναι μια παράσταση που κάθε μέρα είναι ένα ταξίδι που γίνεται με τους θεατές, και αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.
Ι.Π. Η ιστορία του Γαληνού Φιλονίδη και των γεγονότων στον Πόντο αντανακλούν θέματα που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα σήμερα; Μπορεί η ιστορία των Ποντίων και των Αρμενίων να προσφέρει μαθήματα για την τωρινή κατάσταση;
Χ.Π. Θα έπρεπε ως άνθρωποι να είχαμε μάθει από την ιστορία της ανθρωπότητας, και φυσικά μέσα σε αυτήν είναι και η ιστορία των Ποντίων και των Αρμενίων. Θα ήταν ευχής έργον να κάναμε τώρα το «Σέρρα» και να μιλούσαμε για κάτι που έγινε στο παρελθόν και που έπαψε να γίνεται πια γύρω μας…Απεναντίας αυτό που βλέπουμε είναι αυξανόμενοι πόλεμοι…Αυτό που αναρωτιέμαι πάντα είναι πότε επιτέλους θα μάθουμε από την ιστορία μας;
Ι.Π. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη σκηνή ή στιγμή του έργου που θεωρείτε ιδιαίτερα συγκινητική ή σημαντική;
Χ.Π. Με συγκινούν όλες οι σκηνές, κάθε φορά στην παράσταση διαφέρει ο βαθμός της συγκίνησης… Η σκηνή όμως που με συγκινεί βαθιά είναι η στιγμή της συνάντησης του πατέρα με την κόρη μετά από 19 χρόνια. Σε αυτή την σκηνή από τις πρώτες πρόβες με έπιανε ένας κόμπος στο λαιμό…Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι χάθηκαν μες στους πολέμους και πόσοι συναντήθηκαν μετά από χρόνια…Μόνο και να φανταστείς εκείνη την στιγμή, σου κόβεται η ανάσα…
Ι.Π. Πώς προετοιμαστήκατε σωματικά και ψυχολογικά για έναν τόσο απαιτητικό μονόλογο;
Χ.Π. Η προετοιμασία γι’ αυτή την παράσταση δεν σταματάει ποτέ για να είμαι ειλικρινής. Οι πρόβες με τον σκηνοθέτη, τον Σωτήρη Χατζάκη, διήρκησαν 3 μήνες, αυτό ήταν και το πιο σημαντικό κομμάτι της προετοιμασίας. Από κει και πέρα, πρόκειται για ένα τόσο απαιτητικό μονόλογο, όχι μόνο ως προς αυτά που διαπραγματεύεται, αλλά έχει πολλές απαιτήσεις σωματικές και φωνητικές. Έτσι λοιπόν, η βάση μου είναι η δουλειά που έγινε υποκριτικά στην διάρκεια των προβών, αλλά η μελέτη μου πάνω στο κείμενο δεν σταματάει ποτέ, καθώς και η εξάσκηση μου η σωματική και τα μαθήματα φωνητικής που έκανα και κάνω. Πράγματα στα οποία δουλεύω ούτως ή άλλος ως ηθοποιός, αλλά που λόγω αυτής παράστασης έχουν ενταθεί.
Ι.Π. Πώς έχει αντιδράσει το κοινό μέχρι τώρα στην παράσταση;
Χ.Π. Το κοινό έχει αγαπήσει την παράσταση από την πρώτη χρονιά, και αυτός είναι ο λόγος που η παράσταση αυτή συνεχίζει για Τρίτη χρονιά. Αν το κοινό δεν αγαπήσει μια παράσταση, εμείς δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Νιώθω πολύ ευγνώμων που αυτή την παράσταση, το «Σέρρα», που εμείς την αγαπήσαμε, αγαπήθηκε τόσο από τον κόσμο και τα προηγούμενα δυο χρόνια, και τώρα που ξεκινήσαμε την Πανελλαδική μας περιοδεία. Στην διάρκεια της παράστασης, αυτό που συμβαίνει είναι ένα ταξίδι που κάνουμε μαζί με τους θεατές. Αναπνέουμε μαζί…Είναι ένα ταξίδι και μια ιστορία που αφορά κάθε άνθρωπο από όπου και αν κατάγεται.
Ι.Π. Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον σε σχέση με το «Σέρρα» ή άλλα θεατρικά έργα;
Χ.Π. Προς στιγμήν έχουμε ξεκινήσει την Πανελλαδική και Ευρωπαϊκή περιοδεία της παράστασης. Σχεδιάζουμε να ταξιδέψουμε το «Σέρρα» σε όλη την Ελλάδα, και σε κάποιες χώρες και πόλεις εκτός Ελλάδας και να πούμε αυτή την ιστορία παντού. Τα προηγούμενα δυο χρόνια η παράσταση παιζόταν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ταξιδέψαμε σε κάποιες πόλεις, πήγαμε στο Βερολίνο και τώρα τρίτη χρονιά συνεχίζουμε…
