Με τη λειτουργία της έχει καταστρέψει τον τουρισμό της Χαλκιδικής, ορεινό και θαλάσσιο, με αποτέλεσμα να μη πατάει ανθρώπου πόδι στις παραλίες της Χαλκιδικής  που παραμένουν ερημικές σε 12μηνη βάση.

Ευτυχώς εμείς στο Κιλκίς αποφύγαμε παρόμοιες καταστροφικές επιδράσεις από ενδεχόμενη λειτουργία μονάδας παραγωγής χρυσού στα Κρούσια.

Ούτε καν χαλαζία (άμμο) από την κοίτη του Γαλλικού επιτρέψαμε να πάρουν. Ούτε τα άχυρα και τα ξερόκλαδα να κάψουν για να παραχθεί ενέργεια

Θα ανέβει η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, γνωμάτευσαν οι “ειδικοί” αναπτυξιολόγοι.

Και ακολουθώντας τις συμβουλές τους τα Κρούσια απογειώθηκαν. 

Στα χωριά του ανατολικού Κιλκίς  η μεν κτηνοτροφία ανθεί και φέρει κι άλλο, ο πρωτογενής τομέας επίσης εκτοξεύτηκε από την καλλιέργεια της ρίγανης και λοιπών φαρμακευτικών φυτών, ο δε τουρισμός σπάει το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ καθώς κυνηγοί, φυσιολάτρες καλοζωισμένοι αστοί, βοτανολόγοι, δρομείς και λοιπές πολυπληθείς ομάδες συνωστίζονται καθ’ ημέραν  στα εκατοντάδες λειτουργούντα ξενοδοχεία.

............................................

Το παρόν αιρετικό σχόλιο αφιερώνεται στη μνήμη του αγαπημένου φίλου Θόδωρου Παυλίδη που έφυγε άδικα από τη ζωή πριν τρία χρόνια και την περασμένη Κυριακή τελέστηκε τρισάγιο στη μνήμη του στο προσφιλές του Δίβουνο. Και με την ευκαιρία της εκεί παρουσίας μου παρέα με τον γιατρό Τάσο Αμανατίδη επιχειρήσαμε- για άλλη μια φορά- ένα οδοιπορικό στα χωριά της άγονης γραμμής. Στα ερημικά χωριά των Κρουσίων όπου σε μια κατά τα άλλα οργιώδη φύση συντελείται το μεγαλύτερο οικολογικό έγκλημα. Από την πανίδα των Κρουσίων  εξαφανίζεται ο άνθρωπος. Καθώς για να συντηρηθεί (τραφεί) είναι μονόδρομος η  επιστροφή στην εποχή των σπηλαίων. Οπότε αναζητεί τροφή (απασχόληση) αλλού.

Καληνύχτα μας

Θεοφύλακτος Παγλαρίδης