Οι δηλώσεις για τις συγκεκριμένες περιοχές μπορούν να υποβληθούν σε 76 γραφεία κτηματογράφησης.
Οι ομογενείς και οι κάτοικοι εξωτερικού μπορούν να δηλώσουν την ακίνητη περιουσία τους μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2008.
Με την ολοκλήρωση αυτού του προγράμματος, στο οποίο θα συμμετάσχουν περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες, το Εθνικό Κτηματολόγιο θα καλύπτει τα 2/3 του πληθυσμού της χώρας.
Για την υποβολή της δήλωσης είναι υποχρεωτική η προηγούμενη καταβολή του πάγιου τέλους κτηματογράφησης. Στις αστικές περιοχές το πάγιο τέλος είναι 35 ευρώ ανά δικαίωμα, ενώ για τους βοηθητικούς χώρους (αποθήκες, γκαράζ), που αποτελούν αυτοτελείς ιδιοκτησίες το τέλος είναι 20 ευρώ. __Ειδικά στις αγροτικές περιοχές τα φυσικά πρόσωπα που δηλώνουν περισσότερα από δύο (2) δικαιώματα κυριότητας ή δουλείας καταβάλλουν πάγια τέλη για δύο μόνο δικαιώματα, ανεξάρτητα από τον συνολικό αριθμό δικαιωμάτων, που δηλώνουν στον συγκεκριμένο ΟΤΑ. __Η πληρωμή του τέλους γίνεται μέσω τραπεζών, των 13 μεγαλύτερων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το αποδεικτικό καταβολής επισυνάπτεται στο έντυπο της δήλωσης.

Διαμαρτυρία και προτάσεις από
την ΠΟΜΙΔΑ
Με την ευκαιρία της έναρξης της διαδικασίας κτηματογράφησης, η Πανελλήνιος Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων διαμαρτύρεται: «Πώς μπορεί ποτέ, αξιότιμε κ. υπουργέ, να καταρτιστεί κτηματολόγιο στις περιαστικές και τις εκτός σχεδίου περιοχές όταν δεν έχει επιλυθεί ακόμη το τεράστιο ιδιοκτησιακό πρόβλημα των εκτός σχεδίου ακινήτων;
» Τι θα γίνει κ. υπουργέ, όταν οι κτηματικές υπηρεσίες του Δημοσίου και οι δασάρχες θα δηλώσουν στο Κτηματολόγιο εντός της προθεσμίας για το δημόσιο ολόκληρους δήμους σχεδόν των νομών Αττικής και Θεσσαλονίκης ως δημόσιες εκτάσεις ή δήθεν δάση και οι ιδιοκτήτες με τρόμο διαπιστώσουν κατά την πρώτη (και μοναδική) ανάρτηση ότι τα ακίνητά τους θα περιέλθουν στο δημόσιο γιατί δεν μπορούν να βρουν τίτλους ιδιοκτησίας που να φτάνουν μέχρι και το έτος 1885, όταν πια βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα;»
Η ΠΟΜΙΔΑ επισημαίνει ότι «το Δημόσιο προσέρχεται στη διαδικασία κτηματογράφησης από θέσεως ισχύος, έχοντας νομοθετημένους κανόνες με τους οποίους ουσιαστικά αποκλείει στους ιδιώτες ιδιοκτήτες την πρακτική δυνατότητα να αποδείξουν την κυριότητά τους, ενώ στον εαυτό του επιφυλάσσει το δικαίωμα να διεκδικεί τα πάντα με αόριστες δηλώσεις των οργάνων του. Ετσι η διαδικασία σύνταξης του Κτηματολογίου κινδυνεύει να μεταβληθεί σε διαδικασία αρπαγής των ιδιωτικών περιουσιών, κάτι το οποίο ξεφεύγει από το σκοπό της σύνταξης του Εθνικού Κτηματολογίου».
Η ΠΟΜΙΔΑ σημειώνει ότι αυτή η πρακτική θα δημιουργήσει προβλήματα, καθώς οι προσφυγές στα δικαστήρια θα δημιουργήσουν τροχοπέδη στην πρόοδο της διαδικασίας κτηματογράφησης και προτείνει να μετατεθεί το χρονικό σημείο αναγωγής των νομίμων και μεταγεγραμμένων τίτλων των ιδιωτικών ακινήτων από το 1885 στο 1948.
«Συγκεκριμμένα προτείνουμε να καθοριστεί ότι νόμιμος ιδιοκτήτης ενός ακινήτου έναντι του δημοσίου είναι όποιος το έχει αποκτήσει με συμβολαιογραφικό έγγραφο μεταγεγραμμένο τό αργότερο έως την 31/12/1948, (ή είχε τότε συμπληρώσει 20ετή χρησικτησία που ξεκίνησε το αργότερο το 1925). Το έτος 1948 είναι σημαντικό λόγω της λήξης του πολέμου, της ίδρυσης νέων υποθηκοφυλακείων, της αεροφωτογράφησης της χώρας και της ισχύος του Αστικού Κώδικος που επέβαλε την αποδοχή των κληρονομιών» σημειώνει η ΠΟΜΙΔΑ.
Παράλληλα, για ιδιοκτησίες επί δασών ή δασικών εκτάσεων προτείνει: «να ισχύσει η παραπάνω ημερομηνία (31/12/1945) ως κρίσιμος χρόνος για την απόδειξη της κυριότητας με νόμιμους και μεταγεγραμμένους τίτλους, με μία ακόμη υπέρ του Δημοσίου προϋπόθεση: να μην έχει διενεργήσει το Δημόσιο διακατοχικές πράξεις ή διαχειριστικές μελέτες κλπ. από το 1949 έως και την ισχύ του Συντάγματος του 75.
»Ειδικά για τα δασικά ακίνητα, προτείνουμε να μην ισχύει το υπέρ του δημοσίου (μαχητό) τεκμήριο 'ότι οτιδήποτε δασικό ανήκει στο Δημόσιο', αλλά το Δημόσιο να δηλώνει ως δασικά τα ακίνητα για τα οποία υφίσταται κυρωμένος δασικός χάρτης (άρθρο 62 ν. 998/99)».