Μ. Παπαναγιώτου: Καλημέρα κύριε Φλωρίδη. Τι γίνεται; Πως τα βλέπετε τα πράγματα εσείς;

Γ. Φλωρίδης: Είναι μια περίοδος ιδιαίτερα δύσκολη, είναι μια κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη και μιλώντας από τη σκοπιά του πολιτικού μπορώ να πω μια κλασσική διατύπωση ότι η κρίση μπορεί να παράγει μεγάλες δυσκολίες αλλά ταυτόχρονα είναι κα
Μ. Παπαπαναγιώτου: Δηλαδή;

Γ. Φλωρίδης: Θα μιλήσω για το τι εννοώ ευκαιρία. Εννοώ ότι το πολιτικό σύστημα, τα πολιτικά κόμματα εάν τη διαβάσουν σωστά μπορούν να κερδίσουν, δηλαδή να κερδίσει η ίδια η πολιτική, που είναι ανάγκη έτσι και αλλιώς και για τη δημοκρατία. Τι εννοώ: εάν τα κόμματα διαβάσουν αυτήν τη κρίση από τη σκοπιά του να εκκαθαρίσουν λογαριασμούς μεταξύ τους ή να εκκαθαρίσουν εσωκομματικούς λογαριασμούς, τότε προφανώς η κρίση θα γενικευτεί και θα αποβεί σε βάρος της δημοκρατίας της ίδιας. Αν τη διαβάσουν από τη σκοπιά,  ότι είναι μια ευκαιρία να απαλλαγούν από στίγματα που έχουν αποκτήσει και να δουν το πως η χώρα μπορεί να κάνει περισσότερα βήματα, ώστε να θωρακίσει τη διαφάνεια στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, τότε προφανώς θα βγούμε ωφελημένοι όλοι. Υπό αυτήν την έννοια θεωρώ ότι δεν πρέπει να κατεδαφιστούν όλα, δηλαδή αυτή η ισοπεδωτική λογική, του όλοι ίδιοι είναι, ότι τίποτα δεν γίνεται  ή κάθε φορά έχουμε τα ίδια, θεωρώ ότι δεν πρέπει να επικρατήσει.

Μ. Παπαναγιώτου: Για να μην επικρατήσει κύριε Φλωρίδη, πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες πράξεις, συγκεκριμένες ενέργειες και συγκεκριμένα γεγονότα να συμβούν ούτως ώστε να τεκμαίρετε αυτό και να προκύπτει. Αλλιώς;

Γ. Φλωρίδης: Αυτό είναι αλήθεια. Πως λοιπόν μπορούμε να προχωρήσουμε; Αυτό που πριν από όλα θα πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους και μιλώ κυρίως για τους πολιτικούς, είναι όλη αυτή η υπόθεση να έρθει και να αποκαλυφθεί σε όλες της τις διαστάσεις. Άρα εδώ χρειαζόμαστε να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη, ώστε αυτή μεν να κάνει τη δουλειά της όσο πιο σωστά γίνεται και από την άλλη η Βουλή να αναλάβει τις δικές της ευθύνες  γιατί είναι η μόνη αρμόδια κατά το Σύνταγμα που μπορεί  να διερευνήσει ευθύνες πολιτικών, εάν υπάρχουν. Επομένως, η .θεσμική λειτουργία της χώρας είναι η Βουλή και η Δικαιοσύνη σε αυτές τις περιπτώσεις και αυτή η λειτουργία και στους δυο κλάδους της πρέπει να ενισχυθεί από όλους μας. Η φροντίδα επομένως είναι όλα αυτά να αποκαλυφθούν, ό,τι υπάρχει, να  εξατομικευτούν, να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο. Και βεβαίως πρέπει να αποδεχτούμε την άποψη, αυτό το πιστεύω ακράδαντα, ότι οι πολιτικές ηγεσίες σε κάθε περίοδο της ιστορίας της χώρας έχουν μια σημαντική προσφορά. Για την περίοδο που απασχολεί αυτές τις μέρες την επικαιρότητα, θέλω να υπενθυμίσω ότι αυτή η περίοδος ήταν αυτή που κατάφερε με κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με τον Κώστα Σημίτη, όπως φυσικά και παλαιότερα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, να πετύχει την ένταξη της χώρας στον σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με βάση την οποία επιτυχία αμυνόμαστε τώρα σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Για να το πω πιο απλά και στη καθομιλουμένη κύριε Παπαναγιώτου, οι επιτυχίες αυτής της περιόδου για την οποία μιλάμε και οι οποίες είναι πάρα πολύ μεγάλες, επειδή συνδέθηκαν ακριβώς  με την επιτυχία της χώρας με το να μπει στην ΟΝΕ, ή να εντάξει την Κύπρο στην Ευρώπη ή να κάνει τα μεγάλα έργα ή να οικοδομήσει έναν αξιόπιστο ρόλο στην ευρύτερη Βαλκανική, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ανατραπούν από πέντε δέκα λαμόγια, τα οποία εν πάση περιπτώσει πάντα υπάρχουν

Μ. Παπαναγιώτου: Με συγχωρείτε κύριε Φλωρίδη, σας ακούω με προσοχή και δεν σας διακόπτω. Εάν αυτά τα πέντε δέκα λαμόγια δεν είναι οι πέντε τελευταίοι τροχοί της αμάξης, όπως προκύπτει μέχρι στιγμής, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία βρέθηκαν πάρα πολύ ψηλά και πάρα πολύ κοντά. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε θολώνει γενικότερα το πράγμα.

Γ. Φλωρίδης: Δεν το θολώνει καθόλου. Ίσα-ίσα του προσδίδει ονοματεπώνυμο, έτσι ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα πράγματα. Από τη μια μεριά είχαμε μια προσπάθεια πολλών ανθρώπων, ηγετών, πολιτικών, του ίδιου του λαού, για να μπορέσει η χώρα να κατακτήσει σημαντικά πράγματα και τα κατέκτησε και από την άλλη, για να σας μιλήσω από προσωπική εμπειρία, αυτά τα πέντε δέκα λαμόγια τα συναντούσα και εγώ μπροστά μου, την περίοδο ιδιαίτερα που ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια να αντιμετωπιστούν όλα τα φαινόμενα, κυρίως στο χώρο του αθλητισμού, με ό,τι συνέβαινε εκεί.

Μ. Παπαναγιώτου: Για την παράγκα μιλάτε;

Γ. Φλωρίδης: Η παράγκα είναι πολύ αδύναμη έκφραση για να περιγράψει αυτό το οποίο υπήρχε και απέναντι στο οποίο εξελισσόταν μια μεγάλη αναμέτρηση.

Μ. Παπαναγιώτου: Εννοείτε ευθέως τον κ. Τσουκάτο;

Γ. Φλωρίδης: Εννοώ ευθέως όλους εκείνους, και όλοι αυτοί έχουν ονοματεπώνυμο, που εγώ τους βρήκα μπροστά μου σε μια περίοδο, όπου με εντολή του πρωθυπουργού, του κ. Σημίτη, είχε ξεκινήσει αυτή η προσπάθεια, η οποία συναντούσε δυσκολίες και από την τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση και από το εσωτερικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τους βλέπω τώρα να σηκώνουν τη ρομφαία της κάθαρσης. Και πρέπει να διακρίνουμε οι ηγέτες, οι ηγεσίες, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις πάντα προσπαθούν να μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα και το λαό ένα βήμα  μπροστά,  αλλά βεβαίως σε όλες τις εποχές πάντα υπάρχουν συστήματα, που ανέφερα προηγουμένως, τα οποία προσπαθούν να αξιοποιήσουν την πολιτική λειτουργία προς ίδιον όφελος. Όμως, αυτά δεν πρέπει να συγχέονται. Επαναλαμβάνω, μεγάλες περίοδοι όπως οι του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Καραμανλή παλαιότερα ή του Κώστα Σημίτη, που οδήγησαν την χώρα πολύ ψηλά, δεν μπορούν να αμαυρωθούν από πέντε λαμόγια.
Εννοώ ότι όταν ένας λαός 10-11 εκατομμυρίων προσπαθεί κάτω από τις πολιτικές του ηγεσίες, τις εκάστοτε πολιτικές του ηγεσίες, και πετυχαίνει και κλειδώνει τη χώρα σε  σημαντικές θέσεις, για να μπορεί να αντιμετωπίζει το μέλλον της με μεγαλύτερη ασφάλεια είναι προφανές ότι αυτές οι συμπεριφορές, που πάντα υπάρχουν στην ιστορία των χωρών, δεν μπορούν να ακυρώσουν αυτές τις προσπάθειες. Και πρέπει να υπενθυμίσω ακόμα, για να μην υπερβάλλουμε, ότι σε άλλες χώρες της Ευρώπης πολύ πιο ανεπτυγμένες, αυτά τα φαινόμενα υπάρχουν, για να μην νομίζουμε ότι υπάρχουν μόνο σε μας, εκεί έχουμε και αυτοκτονίες πρωθυπουργών, όπως στη Γαλλία ή καταδίκες πολιτικών

Μ. Παπαναγιώτου: Το ότι συμβαίνουν και εις Παρισίους κ. Φλωρίδη δεν σημαίνει ότι τα νομιμοποιούμε εδώ φαντάζομαι; Ετσι δεν είναι;

Γ. Φλωρίδη: Το λέω όχι συμψηφιστικά. Αντίθετα το λέω γιατί και εκεί έχουν μάθει οι λαοί να ξεχωρίζουν τις μεγάλες προσπάθειες από αυτούς που με την συμπεριφορά τους αδικούν τις προσπάθειες αυτές. Εάν εμείς θέλουμε η πολιτική να κερδίσει από αυτή την κρίση όχι για δικό της λογαριασμό αλλά για λογαριασμό του λαού και της ελληνικής δημοκρατίας οφείλουμε να τα δούμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Μ. Παπαναγιώτου: Να σας ρωτήσω κάτι. Διαβάζω σήμερα τη συνέντευξη σας στον Ελεύθερο Τύπο, όπου λέτε ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινδυνεύει να γίνει ένα απέραντο πεδίο προσωπικών διενέξεων και συγκρούσεων και το μείζον σήμερα είναι οι πολιτικές και όχι η στοίχιση και η πόλωση γύρω από πρόσωπα.

Γ. Φλωρίδης: Ναι είναι πολύ καθαρή διατύπωση.

Μ. Παπαναγιώτου: Ναι θέλω να την κάνουμε πιο καθαρή ακόμα. Πιστεύεται αυτή τη στιγμή στο έδαφος αυτής της διαφθοράς και του μαύρου πολιτικού χρήματος επιχειρείται ένα πολιτικό εσωτερικό ξεκαθάρισμα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

Γ. Φλωρίδης: Πιστεύω ότι είναι κάποιοι που στο μυαλό τους σίγουρα έχουν αυτό. Όμως είμαι απολύτως βέβαιος ότι αυτό δεν αφορά την ηγεσία. Άρα λοιπόν πρέπει να προσέξουμε όλοι …

Μ. Παπαναγιώτου: Μα με συγχωρείτε, η ηγεσία είναι αυτή που έχει τοποθετήσει και ένα τόσο το «εγώ», που υπάρχει μια σαφής προσπάθεια διαφοροποίησης του Γιώργου Παπανδρέου από όλο αυτό το πράγμα και σε προσωπικό επίπεδο θα έλεγα.  Και είναι μια πολιτική επιλογή η οποία θα κριθεί βεβαίως, θα δούμε πως θα εξελιχθεί αλλά το βλέπουμε ότι αυτή είναι η στάση μέχρι στιγμής.

Γ.  Φλωρίδης: Κύριε Παπαναγιώτου, οφείλω να επαναλάβω τα λόγια που ήταν καθαρά στο Συνέδριο για να ξανακουστούν: «η ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν τεμαχίζεται, και στην ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν συμμετάσχει όλοι, ο καθένας από τη δική του θέση ευθύνης». Άρα οποιαδήποτε απόπειρα να τεμαχιστεί η ιστορία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε περιόδους ή να θεωρήσουμε ότι εμείς, ο κάθε ένας από εμάς, δεν συμμετείχε σε αυτή την ιστορία είναι λάθος. Εγώ προτιμώ το α΄ πληθυντικό. Εμείς. Σε όλα, εμείς. Και εκεί ο καθένας βέβαια κατατάσσεται από τον ελληνικό λαό με βάση τη δική του ιστορία. Όλοι είμαστε γνωστοί. Όλους μας γνωρίζει ο κόσμος τι έχουμε κάνει στην πολιτική μας διαδρομή. Ξέρει ποιοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων στις δύσκολες στιγμές και ποιοι όχι. Η έξοδος από την κρίση αφορά το συνολικό «εμείς».

Μ. Παπαναγιώτου: Και ένα τελευταίο ερώτημα και το οποίο θα το έχετε ακούσει φαντάζομαι και εσείς από πολλούς γιατί με μεγάλη προσοχή άκουσα και την προσπάθεια να στηρίξετε το έργο της κυβέρνησης Σημίτη,

Γ. Φλωρίδης: Να στηρίξω το έργο των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Δύο πρωθυπουργούς έβγαλε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη χώρα. Και ήταν και οι δυο πολύ σπουδαίοι πρωθυπουργοί.

Μ. Παπαναγιώτου: Σύμφωνοι. Αλλά έχω την αίσθηση ότι προσπαθήσατε να στηρίξετε και τον κύριο Σημίτη, ο οποίος βάλλεται πανταχόθεν θα έλεγε κανείς. Και θέλω να σας ρωτήσω γιατί υπήρξατε στενός συνεργάτης του και εσείς. Δεν ήξερε ή ήξερε και δεν αντέδρασε. Η αντέδρασε αποπέμποντας κάποια στιγμή τον Τσουκάτο.

Γ. Φλωρίδης: Αυτό που μπορώ να σας πω με βεβαιότητα κύριε Παπαναγιώτου, είναι ότι η προσωπική εντιμότητα του κ. Σημίτη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, όπως και η εντιμότητα του Ανδρέα Παπανδρέου. Από ‘κει και πέρα ο κάθε πρωθυπουργός εμπιστεύεται σε κάποιους ανθρώπους είτε στο υπουργικό συμβούλιο είτε στο κόμμα, να ασχοληθούν με τις αρμοδιότητές τους. Ο πρωθυπουργός δεν είναι παν-επόπτης με την έννοια της καθημερινής λεπτομέρειας. Αν κάποιοι στην πορεία αποδειχθούν ανάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης, αυτό αφορά τους ίδιους και όχι τους πρωθυπουργούς.