Για κάποιους αναλυτές η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων -με ελάχιστες εξερέσεις- μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, είναι στάση φοβική, ενδοτική, αμυντική και πολλές φορές στρουθοκαμηλική. Το δόγμα δεν διεκδικούμε τίποτα αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα, είναι ο απόλυτος στρουθοκαμηλισμός της υδροκέφαλης δημόσιας διοίκησης της Αθήνας αλλά και των αναρίθμητων διπλωματών μας στο εξωτερικό.
Αλήθεια φίλοι αναγνώστες, πόσοι από εσάς δεν έχετε αγανακτήσει, δεν έχετε θέσει το ερώτημα εάν υπάρχει έστω η στειχειώδης εξωτερική πολιτική. Από που να αρχίσει κανείς και που να σταματήσει. Για δεκαετίες ολόκληρες το “Μακεδονικό” ήταν λέγανε ανύπαρκτο ζήτημα,τ α τελευταία χρόνια όλοι ξέρουν  τι συμβαίνει στη Θράκη. Οι φωνές αγωνίας αλλά και οι καταγγελίες εις βάρος του τουρκικού προξενείου των πρακτόρων και συνεργατών του, δεν φαίνεται να αφυπνίζουν την ελληνική πολιτεία. Τους τελευταίους μήνες δεχθήκαμε από γειτονικό μας κράτος - προτεκτοράτο- μια καταιγίδα από καταγγελίες εις βάρος της χώρας μας, κόντεψαν μάλιστα να μας υποδείξουν και που θα κάνει ή δεν θα κάνει ασκήσεις ο στρατός μας. Η κατευθυνόμενη ειδησεογραφία των μέσων μαζικής αποχαύνωσης μπορεί να κάνουν ολόκληρη εκπομπή γιατί δεν πήγαν καφές οι αστυνομικοί στον τάδε κακοποιό, αλλά δεν ασχολήθηκαν και ούτε θα ασχοληθούν με θέματα εθνικής σημασίας. Και όταν το κάνουν κάποιες οργανώσεις ή πολιτιστικοί φορείς τους αγνοούν επιδεικτικά.  Κανείς δεν απαιτεί η εξωτερική πολιτική της χώρας να διαμορφώνεται από τις διάφορες οργανώσεις ή σωματεία. Οι οργανώσεις όμως έχουν χρέος και καθήκον να αναδεικνύουν την αδιαφορία και τον στρουθοκαμηλισμό της πολιτείας.
Η Πολιτιστική Εταιρεία “ΜΑΚΕΔΝΟΣ” εδώ και δεκαπέντε χρόνια πρωτοστατεί σε ζητήματα που αφορούν τον ξεχασμένο ελληνισμό. Είναι αυτή που έφερε στο προσκήνιο την ύπαρξη των “ΚΑΛΑΣ” Έλληνες των Ιμαλαϊών, τους Γρεκάνους, Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, τους Έλληνες της Κορσικής, του Δούναβη, του Έλτσε Ισπανίας, της Συρίας, της Ίμβρου και Τενέδου, της Αιγύπτου, τους Γκαγκαούζους της Μολδαβίας, της Τυνησίας, απομεινάρια του Μπαρμπαρόζα με καταγωγή από τη Μυτιλήνη.
Η ανάδειξη των ξεχασμένων από την Ελληνική πολιτεία μικρού σε αριθμό κοινοτήτων αλλά μεγάλων σε ιστορία είναι το μεγάλο έργο του “Μακεδνού”. Την κάθε του αποστολή, έρευνα και καταγραφή ακολουθεί και η έκδοση βιβλίου από τον ιδρυτή και πρόεδρο του, Δημήτρη Αλεξάνδρου. Η μετριοφροσύνη του κ. Αλεξάνδρου δεν μου επιτρέπει να γράψω κάτι παραπάνω γι’ αυτόν.
Πιστός όπως κάθε χρόνο ο “ΜΑΚΕΔΝΟΣ” στο ετήσιο “ραντεβού” του με τα μέλη και τους πολυάριθμους φίλους του πραγματοποίησε στις 9.11.2008 στην αίθουσα τελετών του Παν. Μακεδονίας την ετήσια εκδήλωση του με θέμα: “Σκόπια οι ξεχασμένοι Έλληνες”, με ομιλητές τον αντιπρόεδρο του “ΜΑΚΕΔΝΟΥ” Μιχάλη Λιάκο και τον Στέλιο Παπαθεμελή. Η  γνώση του θέματος από τον κ. Παπαθεμελή, αλλά και τα νέα στοιχεία που ερεύνησε και κατέγραψε στο βιβλίο του ο Δημ. Αλεξάνδρου, καθήλωσαν τους ακροατές στην κατάμεστη αίθουσα. Εύλογο το ερώτημα, είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια αδιαφορία, τέτοια αντιμετώπιση από την ελληνική πολιτεία. Είναι δυνατόν να τους έχει διαγράψει με τόση ευκολία, όταν όλοι τριγύρω μας θέτουν συνεχώς ανύπακτα ζητήματα. Όταν τα Σκόπια και ο “σύμβουλος” Βαλιανάτος εγείρουν θέμα ανύπαρκτης “μειονότητας τους μέσα στην Ελλάδα και Αθήνα δεν ανταπαντά με την υπαρκτή, αληθινή και μεγάλη ελληνική μειονότητα των Σκοπίων, ε τότε κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Είναι άξιον απορίας πως η φτωχή Ρουμανία χρηματοδοτεί τη μεγαλύτερη και δαπανηρότατη αυτή τη στιγμή προπαγάνδα μέσα στην Ευρώπη. Και η “πάμπλουτη” Αθήνα κοιμάται κυριολεκτικά όρθια! Και κάπου κάπου χασκογελάει αμήχανα στις κάμερες. Το Ρουμανικό Προξενείο στο Μοναστήρι θυμίζει το αντίστοιχο Τουρκικό της Κομοτηνής, απλώς οι Ρουμάνοι εδώ προσεγγίζουν τους Βλαχόφωνους.
Ο πρώτος Έλληνας που εκδηλώθηκε ανοιχτά υπέρ της Ελλάδος και της αληθινής και μόνης Μακεδονίας μας, μετά την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων το 1991-91, ήταν ο Νικόλαος Κωνσταντινίδης, από τη Ρέσνα, το χωριό των Ελλήνων Βλάχων κοντά στο Μοναστήρι. Γι’ αυτό του το θάρρος ο Κωνσταντινίδης πέρασε πολλά μαρτύρια, υπέστη αρκετούς διωγμούς, ενώ μέχρι και ρωσική ρουλέτα με μια σφαίρα στη θαλάμη έπαιξαν στο κεφάλι του!
Είναι αυτός που η ελληνική “Πρεσβεία” του είπε από το θυροτηλέφωνο πως η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει καμία ελληνική μειονότητα στα Σκόπια.
Τελειώνοντας εδώ το άθρο μου, σας προτείνω αγαπητοί αναγνώστες να πάρετε τα βιβλία του “ΜΑΚΕΔΝΟΥ” (εκδόσεις ερωδιός) εάν δεν φοβάστε να σας “κολλήσουν” κάποιοι προοδευτικοί την ταμπέλα του εθνικιστή.
Υ.Γ. Ο Ν. Κωνσταντινίδης, το 2002, μη αντέχοντας άλλο την καταπίεση από τη μία και τις κλειστές πόρτες του “Προξενείου” μας ήρθε με τα πόδια μέσα από τα βουνά στην Ελλάδα, δηλώνοντας ότι είναι Έλληνας, εγγεγραμμένος μάλιστα στον Πανελλήνιο Σύλλογο Μακεδονομάχων ως απόγονος του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη που έπεσε το 1906.