Σε εκείνη την συνάντηση με πολύ μεγάλη σεμνότητα μου είπε πως είναι από το Κιλκίς. Η χαρά μου ήταν διπλή, όταν μου είπε μεταξύ των άλλων πως ήταν εγγονή του κ. Ξενοφώντα, ενός καλοκάγαθου ανθρώπου, που είχε στα μαθητικά μου χρόνια το κυλικείο του γυμνασίου αρρένων του Κιλκίς.

Στα χρόνια που ακολούθησαν παρακολουθούσα με περηφάνια την πορεία της στο διπλωματικό σώμα. Πριν μία δεκαετία την ξαναβρήκα στις Βρυξέλλες. Εγώ είχα επιστρέψει στη δουλειά μου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Εύη υπηρετούσε ως σύμβουλος πρεσβείας πλέον στην Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φίλοι και συνάδελφοι μου έλεγαν πάντα τα καλύτερα για την πατριώτισσά μου.

Τα τελευταία χρόνια η Εύη πάλευε με την αρρώστια της. Δεν τα κατάφερε. Η οδύνη ανείπωτη για όσους την γνωρίσαμε και αισθανθήκαμε περήφανοι για αυτήν ως κιλκισιώτες.

Ήσουν ένα αστέρι Εύη.

Η απώλεια είναι μεγάλη για τους δικούς σου ανθρώπους και την πατρίδα.