Είναι θλιβερό, αλλά η πάλαι ποτέ ένδοξη ομάδα του νομού περιέπεσε εδώ και κάμποσα χρόνια σε κρίση αναξιοπιστίας  από την οποία δεν φαίνεται φως στο τούνελ, αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε πως ο νυν πρόεδρος και σοβαρός είναι και διαθέτει τα εχέγγυα να δρομολογήσει την ομάδα στο δρόμο της εξυγίανσης και όχι μόνο της οικονομικής.
Θα ρωτήσει κάποιος και τι ενδιαφέρει το κοινωνικό σύνολο πως διοικούν το σύλλογο μια δυο δεκάδες άτομα που εναλλάσσονται στις διοικήσεις  του στα τελευταία χρόνια. Ενδιαφέρει τα μέγιστα διότι στα ταμεία του Κιλκισιακού εμμέσως έστω - ή μήπως και αμέσως - καταλήγει και δημόσιο χρήμα.
Επί παντοκρατορίας Φλωρίδη ο ερασιτέχνης Κιλκισιακός χρηματοδοτήθηκε με περισσότερα από 80 εκατ. δρχ. για να δημιουργήσει υποδομές. Σε ένα δυο χρόνια τα χρήματα «εξατμίστηκαν» χωρίς να αφήσουν τα ίχνη τους, χωρίς να δημιουργήσουν και την ελάχιστη υποδομή. Ένας μηχανικός θα εξηγούσε πως με 80 εκατ. τότε θα μπορούσε ο ερασιτέχνης Κιλκισιακός να χτίσει δικό του αθλητικό κέντρο.
Τότε και αργότερα φωνάξαμε, καταγγείλαμε αλλά εις μάτην.
Πιστώσεις από τη Νομαρχία, από το Δήμο Κιλκίς ενισχύουν τη λειτουργία της ομάδας κι αυτό είναι κοινό μυστικό. Αναζήτησε κανείς άραγε πως αξιοποιούνται τα χρήματα αυτά που δεν παύουν να είναι χρήματα των φορολογουμένων;
Πλήρης αδιαφορία. Προέχει συνήθως να επιδείξουμε το ενδιαφέρον μας. Με ξένα κόλλυβα βεβαίως.
Επανερχόμαστε στο σήμερα. Ηθικοί λόγοι ώθησαν τον προπονητή να αποχωρήσει. Ο ίδιος δεν ομιλεί. Αλλά η διοίκηση που μένει εκτεθειμένη από την αιτιολογία του παραιτηθέντος ποιον λόγο έχει να σιωπά; Ουσιαστικά εκείνη εκτίθεται. Να, μια καλή αρχή λοιπόν. Όποιος έχει κάτι να πει, ας το πει τώρα. Αργότερα θα καταστεί ίδιος με όλους όσους προηγήθηκαν και ανέχτηκαν ή πρωταγωνίστησαν σε παρόμοια φαινόμενα.