Αυτήν την φορά η πλατεία (Ειρήνης) του Κιλκίς ήταν γεμάτη…  Γεμάτη από «αγανακτισμένους» κυρίως μικρής ηλικίας, αφού οι μαθητές ακόμα και του δημοτικού σχολείου έδωσαν ζωηρότατο παρών με πικέτες όπου αναγράφονταν συνθήματα κατά του πολιτικού συστήματος άλλοτε ευρηματικά, άλλοτε εντελώς ποιητικά κι άλλοτε σχεδόν …επικίνδυνα.
Ήταν γεμάτη η πλατεία Ειρήνης από πολίτες Κιλκισιώτες  που πήγαν να διαμαρτυρηθούν για όσα υφίστανται από μια ατέρμονη ανακολουθία λόγων και έργων των πολιτικών του ταγών.
Ήταν γεμάτη η πλατεία Ειρήνης από νεαρούς μαθητές και έφηβους που έστειλαν μηνύματα σε όσους φρόντισαν να μεταβάλλουν σε εφιάλτες τα όνειρά τους. Ειδικά οι νέοι μονοπώλησαν το λόγο σε ένα υπαίθριο φόρουμ που «έστησαν» δίπλα στο μνημείο του ποντιακού ελληνισμού, εναλλασσόμενοι στο πρόχειρο βήμα όπου και απέθεταν την απόγνωση και τα «κατηγορώ» τους.
Ήταν γεμάτη η πλατεία και από πολλούς που ακόμα επιμένουν να ονειρεύονται ή, αν θέλετε,  έχουν το όνειρό τους να φυλάξουν ως ύστατη καταφυγή στις δύσκολες ώρες.
Με ευπρέπεια που αρμόζει στον απλό πολίτη, τον μη αξιωματούχο, χωρίς τις φανφάρες των χρηστών της εξουσίας, χωρίς «δεκάρικους» και θα,θα,θα…
Αν μάλιστα έλλειπαν και τα συνθήματα κατά του κοινοβουλευτισμού (με τις απειλές περί φωτιάς στη Βουλή κ.ο.κ.) κι αν ενυπήρχε κι ολίγη αυτοκριτική κυρίως στους μεγάλους – το καταγγελλόμενο πολιτικό σύστημα δεν αυτοεκλέγεται-  όλα θα ήταν τέλεια.
Αλλά έχουμε μέλλον ακόμα. Και τη Κυριακή 5 Ιουνίου, πάντα μετά τις 6 το απόγευμα, είναι το επόμενο ραντεβού. Πάντα στην πλατεία Ειρήνης.