Το πρώτον και κύριον και καιριώτατον του ημετέρου χρέους: ίσταμαι εκ προσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δη, της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου ημών κυρίου Βαρθολομαίου, διακονών και διακονήσων την εντολήν εν τω Κλίματι των Μητροπόλεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σεπτή εντολή της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και δη, αυτού τούτου του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Κομίζω εν πρώτοις την εφετήν προσευχήν και την πολυέραστον ευλογίαν της συνεσταυρωμένης και συνανισταμένης Μητρός πάντων ημών Μεγάλης Εκκλησίας, υπέρ της φωτοφόρου ανόδου και αναπαύσεως του αοιδίμου Ποιμενάρχου της θεοσώστου ταύτης Μητροπόλεως κυρού Αποστόλου, "εν φωτί αγαλλιάσεως", "όπου ήχος καθαρός εορταζόντων", ένθα «φώτα μικρά, φως το μέγα περιχορεύοντες», ίνα κατά Γρηγόριον τον Θεολόγον είπω.
Κομίζω την ευλογίαν ουχί εν λόγοις, αλλ’ εν πεποιθήσει καρδίας, καθ’ ότι εν τοις λειτουργικοίς ταμιείοις της συνεσταυρωμένης και συνανισταμένης απ’ αιώνων Βασιλευούσης της Ορθοδοξίας προσφέρεται αδιακόπως η ιερουργία υπέρ πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων και ανάπτεται ακοίμητος η κανδήλα του ελαίου και των δεήσεων. Είναι το πρώτιστον χρέος, το δοξολογικόν και το δεητικόν. Το πρώτον και το έσχατον εφόδιον, το οποίον άπαντες πέραν των φιλίων λόγων από ψυχής αναπέμπομεν υπέρ του Αδελφού ημών Συνιεράρχου και Συμποιμένος, του Ποιμενάρχου και Συνανθρώπου, όνπερ αποχωριζόμεθα, κεκλημένον άνωθεν πλήρη ημερών και πορευόμενον προς Όνπερ ηγάπησε και Όνπερ ελάτρευσε και εκήρυξεν.
Κατά χρέος και ο Πατριάρχης ημών (καθ’ άπερ εν Εαυτώ από Συνόδων ανακεφαλαιοί, ως θεσμός διαδοχής και πρόσωπον και άξων), προμνημονευόμενος παρά του τιμίως κοιμωμένου σεπτού Ποιμενάρχου και Αδελφού ημών κυρού Αποστόλου επί έτη και έτη, εν Κοζάνη ως πρώην και ενταύθα ως Πολυανής και Κιλκισίου, προπέμπει ήδη τον αοίδιμον επ_ αισίοις, προς την αγήρω μακαριότητα δια της Πατρικής και Πατριαρχικής ευλογίας και ευχής και της Μητρικής κατευοδώσεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Εκ προσώπου του Πατριάρχου ημών και των φρυκτωρών της Μεγάλης Εκκλησίας των Ακοιμήτων, εκφράζω εισέτι την παράκλησιν της εν Χριστώ ελπίδος, τας ευχάς της εν τη Παναχράντω εγκαρδιώσεως, προς τους οικείους εν τη πίστει_ είτε τους κατά σάρκα (πολύ ολιγωτέρους) είτε τους κατά πνεύμα (τους παμπληθείς) και μάλιστα τον σεπτόν ιερόν Κλήρον, τους επιτελείς συνεργάτας, σύμπαντα τον λαόν, τουτέστι τον λαόν του Θεού τον παροικούντα την θεόσωστον επί γης τοπικήν ενταύθα Εκκλησίαν.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, η ζωή και η ανάστασις ημών, αναπαύσαι τον αοίδιμον Αδελφόν ημών Απόστολον, εν Αυτώ.