Όπως ήταν ευνόητο από την όλη συζήτηση δεν ήταν δυνατό να εξαχθεί κάποιο συμπέρασμα που να έχει πρακτική αξία για τους καταστηματάρχες. Και τούτο για τον προφανή λόγο ότι μπορεί η κακοδιοίκηση να αποτελεί καθεστώς για την Ελλάδα και το Κιλκίς, ωστόσο δεν  διαβρώθηκε τόσο η χώρα ώστε να αποτελεί αντικείμενο και πεδίο διαπραγμάτευσης η τήρηση των νόμων.
Επομένως, η όποια συζήτηση μόνο για το «θεαθήναι» έγινε και απλώς να υποδηλώσει και καταγράψει το «ενδιαφέρον υπέρ των χειμαζόμενων καταστηματαρχών».
Η όλη συζήτηση όμως έφερε στην επιφάνεια ορισμένα καίρια ερωτήματα ως προς τη συμπεριφορά υπηρεσιών και πολιτικών φορέων του τόπου μας.
Συνοψίζουμε:
- Χρειάζεται άραγε ο επίμονος αγώνας της Εισαγγελέα Κιλκίς για να ελεγχθούν όσοι εκ συστήματος, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν παραβιάζουν το νόμο; Αν ναι, γιατί πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες τους μισθούς των υπαλλήλων των υπηρεσιών αυτών;  
- Τώρα που με την εισαγγελική πρωτοβουλία αναδύθηκαν στην επιφάνεια οι παραβάσεις των κανονισμών και οι παραβάσεις των νόμων, πέραν των υπαιτίων, θα ελεγχθούν πειθαρχικά και όσοι υπάλληλοι επί χρόνια «έκαναν τα στραβά μάτια»;
- Ως προς τη στάση εκείνων των πολιτικών υπό ευρεία έννοια φορέων που σπεύδουν να συνταχθούν για ευνόητους λόγους στο πλευρό της πληττόμενης δήθεν αγοράς είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε ότι οι παραβάσεις - παραβιάσεις των νόμων και κανονισμών πλήττουν απευθείας τα δικαιώματα των πολιτών και καταναλωτών. Επομένως οφείλουν να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη γιατί συντάσσονται στο πλευρό των ελαχίστων παρανομούντων και συγκρούονται με την τεράστια πλειοψηφία των πολιτών.
Προφανώς εκτιμούν ότι σε χώρα λωτοφάγων ζούμε, οι πολίτες δεν έμαθαν να διεκδικούν  τα δικαιώματά τους, οπότε η συμπαράταξη στις φωνασκούσες μειοψηφίες κι όταν εν αδίκω βρίσκονται, συμφέρει.
Αν οι πολίτες εκτιμούν, αντίθετα, πως δεν είναι λωτοφάγοι έχουν τρόπο να αντιδράσουν. Και να πράξουν τα δέοντα όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Τότε που θα αποφασίσουν οι πολλοί. Κι όχι με φωνές.