Την προηγούμενη ημέρα, Παρασκευή 24 Απριλίου,  συνεργάτες, συνάδελφοι, φίλοι και σύντροφοί του, τίμησαν και φέτος τη μνήμη του στην καθιερωμένη πλέον χρονιάτικη συνάντηση.
Στο επετειακό τραπέζι-μνημόσυνο παρακάθισαν 41 άτομα, μεταξύ αυτών οι συνεργάτες του στο Τεχνικό Γραφείο Κ4, Παναγιώτης Κεμεντσετσίδης, Σάκης Βαφειάδης και Τάσος Χρήστογλου (ο Δήμαρχος Δ. Τερζίδης απουσίαζε στο εξωτερικό), συνάδελφοι και συναδέλφισσές του τεχνικοί, άλλοι φίλοι και συγχωριανοί του και σύντροφοί του-μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και φυσικά του αδελφού του, ηγετικού στελέχους του Κ.Κ.Ε. Θεοδόση Κωνσταντινίδη.
Μιλώντας για την ημέρα ο Κώστας Πινέλης είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Ένα  καθιστικό τραγούδι της Θράκης, του τραπεζιού, της τάβλας που λέμε λέει: «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε, φίλοι μου και δικοί μου. Ας πάρω ‘γω την εντροπή για να σας τραγουδήσω, σαν τι τραγούδι να σας πω, μην κλάψουν οι καρδιές σας…».
Είναι το τραγούδι που μια παραλλαγή του τραγούδησε ο Χρόνης Αηδονίδης στην έναρξη της τελετής των Ολυμπιακών Αγώνων. Παίρνω και εγώ την εντροπή όχι για να σας τραγουδήσω, αλλά να σας πω δυο λόγια από καρδιάς. Αύριο κλείνουν 6 χρόνια από την ημέρα που έφυγε αδόκητα απ’ τη ζωή ο αγαπημένος φίλος και αδελφός για όλους μας και ξεχωριστός σύντροφος για μας, Κώστας.
Ο θάνατός του μας συγκλόνισε όλους και λύπησε την κοινωνία του Κιλκίς. Ο θάνατος κάθε ανθρώπου είναι ένα συγκλονιστικό γεγονός γι αυτό το λόγο και όλοι οι άνθρωποι, Θρησκευόμενοι και μη, και σ όσοι πιστεύουν στην «άλλη ζωή» και όσοι δεν πιστεύουν θρηνούν γιατί στο βάθος ξέρουν ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδούν, να δουλέψουν μαζί του, να κάνουν παρέα να πιουν μαζί του ένα ποτήρι. Όμως ο Αγαπημένος μας Κώστας ήταν από εκείνους τους  ανθρώπους που έχουν ένα συγκερασμό πολλών προτερημάτων και ικανοτήτων και για το λόγο αυτό η απουσία του είναι ιδιαίτερα αισθητή.
Ο Κώστας, μπορεί να μην είναι πια μαζί μας, σαν φυσική παρουσία αλλά θα ζει για πάντα όσο θα τον θυμόμαστε και θα τιμάμε τη μνήμη του».
Το γεύμα (το παρακάθ’) συνεχίστηκε υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας του Μιχάλη που έπαιξε καθιστικά μοιρολόγια και αγαπημένα ποντιακά τραγούδια του Κώστα και η εκδήλωση μνήμης ολοκληρώθηκε με τη παρουσία όλων στα κοιμητήρια του Μεταλλικού.