Η πνευματική μου σύνδεση με αγίους ιερείς εις Σύρον και Αμοργόν, εν οις και ο συνιερουργών Μητροπολίτης Θήρας, Αμοργού και νήσων κ. Επιφάνιος, αλλά και ο από των μαθητικών μου χρόνων και συμμαρτυρήσάς με πνευματικός μου πατήρ Μητροπολίτης Κίτρους και Κατερίνης Αγαθόνικος, μόνον ωφέλειαν πνευματικήν και ενίσχυσιν μεγίστην παρέσχον εις εμέ. Διό ευγνωμόνως εις αυτούς αναφέρομαι.
Η σύνδεσις μου με τον «Άγιον όντως Γέροντά μου, μακαριστόν Μητροπολίτην Θήρας, Αμοργού και Νήσων κυρόν Γαβριήλ από της παιδικής μου ηλικίας έως και το τέλος της επιγείου ζωής του, τον χειροτονήσαντα με διάκονον και πρεσβύτερον προ 30 περίπου ετών, μόνον αγαθές αναμνήσεις και πνευματικές εμπειρίες μου έχουν προσφέρει.
Η επί τετραετία διακονία μου ως ιεροκήρυξ και καθηγητής εις Αμοργόν, εις τον χώρον της σκέπης και της προστασίας της Παναγίας Χοζοβιωτίσσης ήταν ορόσημο εις την ζωή μου.
Και όταν η Θλίψις από την εκδημία του Γέροντός μου συνείχε την καρδία μου, η Πρόνοια του Θεού, με οδήγησε προ 26 και πλέον ετών, πλησίον σας Μακαριώτατε Γέροντά μου. Έζησα και πάλιν την πνευματική θαλπωρή, την πατρική αγάπη και την εν Χριστώ κοινωνία, που ποθεί κάθε χριστιανική ψυχή.
Πως λοιπόν μετά την ευγνωμοσύνη μου προς τον Πανάγαθον Θεόν δια την καθ’ ημέραν και ώραν σκέπην και προστασίαν Του, να μην εκφράσω, έστω δι ελάχιστων, την ευγνωμοσύνη μου προς υμάς Γέροντα και Πατέρα μου δι’ όσα αθορώβως, με Πνεύμα αγάπης και σεμνότητος με τον Χριστομίμητον τρόπον της ζωής σας προσφέρατε εις εμέ;
Η αξία και η μοναδικότητα του ανθρωπίνου προσώπου ως εικόνος του Θεού, η πορεία του χριστιανού προς τη θέωση, και ο διαχωρισμούς του εκκλησιαστικού από το κοσμικό φρόνημα, ήταν στοιχεία που η μαθητεία και η διακονία μου πλησίον σας με έκαναν να τα ζήσω και να τα βιώσω έντονα.
Το του Θείου Αποστόλου Παύλου «Ότι ζούμε μέσα στον κόσμο χωρίς να γινώμεθα κόσμος, προσφέρουμε την αγάπη του Χριστού εις τους αδελφούς μας εν τω κόσμω, χωρίς να συμφειρόμεθα με την νοοτροπία του κόσμου, και με την αγάπη και το παράδειγμα Εκείνου που κατέστη «Φως του κόσμου» όχι δια να εντυπωσιάσει ή να κυριαρχήση εις τον κόσμον, αλλ’ ίνα δι’ Αυτού σωθή ο κόσμος, είναι η καρδία του χριστιανικού μηνύματος.
Η προσέγγιση του ανθρώπου εν Αγάπη Χριστού και όχι συναισθηματικά, και δια του ανθρωπίνου προσώπου η ένωσις με την Πηγή της Αγάπης και της Ζωή που είναι ο Χριστός, δίδει το δείγμα και την βάση της Αποστολής μας εν τη Εκκλησία. Η εν Χριστώ Ζωή προσφέρεται εν τη Εκκλησία μας όχι μόνον δια των λόγων, αλλά κυρίως δι’ έργων κατά το αγιογραφικόν «η πίστης άνευ έργων νεκρά εστί».
Γνωρίζω, Μακαριώτατε, ότι η αποστολή μου, ως και η αποστολή όλων των χριστιανών, λαϊκών και κληρικών εν τω κόσμω, έχει και πολλάς δυσκολίας.
Το Κυρίου μας προς τους μαθητάς του, ότι θλίψιν και στενοχωρίαν εν τω κόσμω έξετε αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» τονίζει και τα πέτρινα χρόνια που ολίγον ή περισσότερον όλοι γευόμεθα.
Ευγνωμόνως στρέφομαι εις τρεις εκ των ελαχίστων Κυρηναίων εις τα δυσκόλους δι’ εμέ στιγμάς: Στον της Θήρας και Αμοργού ποιμενάρχην και ηγούμενόν μου κ. Επιφάνιον, τον της Ναυπάκτου ποιμενάρχην κ. Ιερόθεον, και ιδιαίτερα εις τον επίσκοπον και ποιμενάρχην των Βεροιέων, πιστόν φίλον και γνήσιον αδελφόν εν Κυρίω κ. Παντελεήμονα. Δώη Κύριος κατά την καρδίαν των.
Και νυν καλούμαι δι’ Υμών, Μακαριώτατε πάτερ και Γέροντά μου, Σεβασμιώτατοι άγιοι αρχιερείς, ευεργετικώς τυγχάνων της αγάπης και εμπιστοσύνης σας, να σταθώ κατά τον Άγιον Ιγνάτιον τον Θεοφόρον, εις τόπον και τύπον Χριστού ως επίσκοπος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας, να διαφυλάξω ως κόρην οφθαλμού και να παραδώσω την Ορθόδοξον πίστην μας, ως η Αγία μας Εκκλησία δια του Κυρίου των Αποστόλων των Οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων μας παρέδωσε, άσπιλον, αμώμητον, άφθορον και ένδοξον ως Αύτη είναι εις την ουσίας Της.
Καλούμαι να ποιμάνω λαόν ευσεβή και ένδοξον, απόγονον εν πολλοίς ηρώων, οι οποίοι παρέδωκαν την ζωήν των, υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, λαόν μαρτυρικόν προερχομένον από τις αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και αλλαχού και προσβλέποντα εις εμέ ως Πατέρα και Ποιμενάρχην.
Καλούμαι εις ένα έκαστον αυτών να δώσω το μήνυμα της Σωστικής Αληθείας δια της μυστηριακής Ζωής της Εκκλησίας μας και να τους προστατεύσω από ατραπούς ματαιοδοξίας και κοσμικότητος.
Καλούμαι πολύ περισσότερον, απ’ ότι χάριτι Θεού προσπάθησα εις το παρελθόν να προσφέρω εις την διακονίαν μου, εις τους αγαπητούς μου Χριστιανούς της Αμοργού, των Θεσπιών και της Βοιωτίας, να προσφέρω εις τον λαόν της λαχούσης μοι Μητροπόλεως  Πολυανής και Κιλκισίου Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστασάντα.
Τείνω τας χείρας μου προς όλον τον Θεοσεβή κλήρον και λαόν της Μητροπόλεώς μου, και σας καλώ όλους ανεξαιρέτως να συμπορευθούμε εν μιά καρδία προς την δόξαν του εν Τριάδι Θεού μας και εις την Κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος.
Ευγνωμόνως στρέφω το όμμα της καρδίας μου προς την Σεπτήν κορυφήν της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικόν μας Πατριάρχην κον Βαρθολομαίον, και καταθέτω την υπακοή και τον σεβασμόν μου αιτούμενος τας ευχάς και την ευλογία Του.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Άγιοι αριχερείς, σεβάσμιοι πατέρες και Μοναχοί από το Περιβόλι της Παναγίας μας, σεβαστές μοναχές από τα πολυάριθμα μοναστήρια της Βοιωτίας, αγαπημένοι μου αδελφοί κληρικοί και λαϊκοί, λαέ του Κυρίου περιούσιε, πολυαγαπημένοι μου μαθητές. Δεηθήτε παρακαλώ εις τον Παράκλητον, εις το Πνεύμα της Αληθείας, να επιβλέψη επί την ελαχιστότητά μου και με τας πρεσβείας της Κυρίας Θεοτόκου των αγίων μεγαλομαρτύρων Δημητρίου του Μυροβλήτου και Χαραλάμπους του θαυματουργού πολιούχων Θεσπιών και των αγίων Πέντε και δέκα μαρτύρων των εν Τιβεριουπόλει μαρτυρησάντων πολιούχων και προστατών της πόλεως του Κιλκίς, να παράσχη και εις εμέ την Χάριν Του, τον φωτισμόν Του, ίνα αξιωθώ να διαποιμάνω θεαρέστως το εμπιστευθέν μοι ποίμνιον και να πληροφορήσω την υψίστην επισκοπική μου διακονίαν.
Αμήν.