Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο ποταμό με τη μικρή του συνοδεία στις 22 Φεβρουαρίου 1821, την προηγουμενη ημέρα, 21 Φεβρουαρίου, είχε γίνει στο Γαλάτσι η πρώτη ένοπλη σύγκρουση Ελλήνων και Τούρκων. Σύμφωνα με τις μυστικές διαταγές του Υψηλάντη ο Έλληνας στρατιωτικός Βασίλειος Καραβιας -που ασκούσε με μικρή δύναμη αστυνομικά καθήκοντα- διαθέτοντας τότε περίπου 150 ένοπλους Έλληνες και δύο κανόνια, παρουσιάσθηκε στην κατοικία του Τούρκου συνεδέλφου του και του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα και να φύγει από το Γαλάτσι. Εκείνος αρνήθηκε και σκότωσαν τον Έλληνα σημαιοφόρο. Ακολούθησε πεισματώδης μάχη που κράτησε εννέα ώρες και κατέληξε σε νίκη των Ελλήνων.

«Ο λόγος είναι πράξη», υποστήριξε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο πολλά υποσχόμενος, Μπάρακ Ομπάμα, τον οποίο σε προεκλογικό ντιμπέιτ η Χίλαρι Κλίντον, η επί των εξωτερικών, τον είχε χαρακτηρίσει «λαμπερό αλλά κενό ρήτορα».
Ο δικός μας φιλόσοφος, ο Δημόκριτος, πριν από 2500 χρόνια, υποστήριζε πως «ο λόγος είναι η σκιά της πράξης».

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία, η οποία έλαβε χώρα όχι πολύ μακριά από σήμερα. Διαβάστε λοιπόν.
Ένα πρωινό του Δεκεμβρίου καταφθάνει ένα αγχωμένο παιδί εταιρίας courrier με σκοπό να παραδώσει στον Δήμο Κιλκίς ένα πακέτο. Απευθύνεται λοιπόν σε μας, που ασχολούμαστε αυτό διάστημα με τα θέματα του Δήμου και μας λέει:

«Γεννήθηκα στο Παρμοβάι, μια κωμόπολη κοντά στη Φιλιππούπολη. Είχα ωραία παιδικά χρόνια. Μου άρεσε το διάβασμα. Στην όγδοη τάξη διαβάζαμε απαγορευμένα βιβλία και ακούγαμε κρυφά Μπιτλς και Πινκ Φλόιντ. Ήταν σαν να περνούσαμε τα σύνορα να ταξιδεύαμε στη Δύση…
…στην αρχή χαρήκαμε με την περεστρόικα. Άνοιξαν τα σύνορα, το όνειρό μας. Ξαφνικά όλα διαλύθηκαν με απίστευτη ταχύτητα. Μείναμε άνεργοι με τον άνδρα μου.

Κουβεντιάζοντας για την κατάσταση των ημερών, φίλος, ανώτατος υπάλληλος του κράτους με τούτα τα λόγια αντικαθρέφτισε τα αίτια της κακοδαιμονίας του τόπου, εκφράζοντας συνάμα και την πλήρη απογοήτευσή του.
- «Το πρόβλημα είναι δομικό. Και ανάγεται στην δημιουργία μιας τάξης πολιτικών, η οποία πλέον ως κοινωνική ομάδα προωθεί τα προσωπικά της συμφέροντα. Η νέα αυτή τάξη των πολιτικών δημιουργήθηκε την περασμένη τριακονταετία και μέλημά της είναι η διαφύλαξη των κεκτημένων και η αύξηση των κερδών της.»

Βγήκαμε στον πηγεμό για Κοπεγχάγη σε αδικαιολόγητα μακρύ δεκαεπταετούς διάρκειας Οδύσσειο  δρόμο με Κύκλωπες και Λαστριγόνες όπου τον Δεκέμβριο του 2009 θα συναφθεί νέα συμφωνία για το κλίμα. Τα πρώτα βήματα έγιναν στο Ρίο το 1992 με την δρομολόγηση της αειφόρου ανάπτυξης. Ακολούθησε το πρωτόκολλο του Κυότο με τις δεσμεύσεις για την μείωση των εκπομπών των αερίων που δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ο  χρόνος ως έννοια ιστορική και φιλοσοφική απασχόλησε από παλιά τον άνθρωπο. Στο «πρόσωπό» του έχουν πλασθεί μύθοι και θεωρίες. Άλλοτε είναι  ο Θεός Κρόνος που τρώει τα παιδιά του, κι άλλοτε  η μονάδα μέτρησης με βάση την περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο.
Είναι αλήθεια πως, αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος, να τον μετρά, δεν θα υπήρχε και ο χρόνος. Είναι επίσης αλήθεια, πως ο χρόνος από μόνος  του είναι κενός. Εκείνα που του δίνουν μετρήσιμο μέγεθος, είναι τα γεγονότα. Αυτά ορίζουν τη σημασία του και προσδιορίζουν ποιοτικά το περιεχόμενό του.

Η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση δήμου Δοϊράνης, Νέα Εποχή, με επικεφαλής των Κώστα Τερζενίδη, καταδικάζει, με τον πιο έντονο τρόπο, τη δολοφονική ισραηλινή βαρβαρότητα, τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, και την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τις ηγετικές δυνάμεις της Ε.Ε., που στηρίζουν και συνεργούν σ’ αυτήν την εγκληματική και φασιστική πολιτική.

Εδώ και χρόνια προσπαθούμε και καταφέραμε να ψαλιδίσουμε έως να μηδενίσουμε τις ελπίδες των νέων για το μέλλον για απασχόληση πέραν των επτακοσίων ευρώ  και απελευθέρωση για άλλες δραστηριότητες για την δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας σπάζοντας τον γυάλινο κόσμο που τραγουδάμε επί σειρά ετών. Ταμπουρωθήκαμε πίσω από συμβιβασμούς και ωχαδελφισμούς και οδηγήσαμε την νεολαία σε έκρηξη ως αφετηρία για ανάλογη πανευρωπαϊκή αντίδραση όμοια με τον Μάη του 68 στο Παρίσι.

Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος και όλη η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί ένα λαό να ξεκληρίζεται. Αναλώνονται σε λόγια ευχές και ευσεβείς πόθους δίνοντας την δυνατότητα στο Ισραήλ να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα. Η αβελτηρία και η δυστοκία τους, αν δεν είναι μεθοδευμένη, δίνει τον απαραίτητο χρόνο στον θύτη να εξοντώσει με καλυτέρους όρους το θύμα. Παρόλα αυτά για την απενεχοποίησή τους συνεχίζουν,  αν δεν κρατούν τις ίσες αποστάσεις, να εξισώσουν τον θύτη με το θύμα και στην σκληρότερή τους κριτική να ομιλούν μόνο για υπερβολική αντίδραση του  Ισραήλ , λες και το μόνο λάθους των Ισραηλιτών  είναι πως σαν λαός δεν είναι τόσο ευαίσθητος όσο θα έπρεπε.