Ο σημερινός τρόπος λειτουργίας των πολιτικών γραφείων των βουλευτών έχει αποκτήσει ρουσφετολογικό χαρακτήρα, προσδίδει σαφές προβάδισμα στους ιδιοτελείς προσωπικούς στόχους του βουλευτή και αποτελεί τροχοπέδη για την παραγωγή πολιτικής με πολιτικοκοινωνικά συλλογικά κριτήρια.
Τα πολιτικά γραφεία έχουν μετατραπεί σε μικρομάγαζα που παζαρεύουν και διαπραγματεύονται την ψήφο του πολίτη, φακελώνουν την προσωπικότητά του, εξαγοράζουν τη συνείδησή του.

ΜΕΡΟΣ Δ’

Όμορφη η πόλη της Οινόης, απ’ τα αρχαία χρόνια κι αυτή μας έρχεται. Το όνομά της – το πήρε από τη νύμφη της Αρκαδίας, την Οινόη, που το Δία ανέθρεψε κι έμεινε αθάνατη κι αυτή και τ’ όμορφο όνομά της. Κατά μία άλλη εκδοχή πήρε τ’ όνομά της η πόλη, που κάποια στιγμή στην Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αποτέλεσε το δυτικό όριό της, από την τροφό του θεού Πάνα, την Οινόη. Πώς και γιατί ποιος ξέρει. Μπορεί η νύμφη Οινόη ή η τροφός Οινόη του θεού Πάνα ή όποια άλλη Οινόη, στον Πόντο να πρωτοεμφανίστηκε κι από εκεί να ξεχύθηκε προς όλο τον κόσμο τον ελληνικό. Αν κι αυτό καμιά σημασία δεν έχει. Ο κόσμος είναι σαν μια σφαίρα, ένας κύκλος, στο οποιοδήποτε σημείο του μπορεί να βρίσκεται η αρχή του.

Ο αντικομμουνισμός χρησιμοποιήθηκε ιστορικά και χρησιμοποιείται πάντα για να κτυπήσει τις λαϊκές δυνάμεις και τους αγώνες τους, γι αυτό τώρα στις συνθήκες κρίσης, στον τόπο μας αλλά και στην ΕΕ και μπροστά στην ογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση και στους διαφαινόμενους αγώνες, «τα τσακάλια του αντικομουνισμού ουρλιάζουν».

Οι Έλληνες του Πόντου «εις Αμισόν», έλεγαν και στα ώτα των Τούρκων, μας λέει ο φίλος μας Ναζμή, έφτανε άκουσμα S a m s u n. Κι η Αμισός, αποικία των Μιλησίων τον 7ο π.Χ αιώνα, μετονομάζεται Σαμψούς-Σαμψούντα. Όπως είναι γνωστό εξάλλου, κι όπως μας ιστορεί ο ξεναγός μας, που και σε δευτερεύουσας ακόμα σημασίας γεγονότα κάνει αναφορά, όλες οι πόλεις και τα χωριά, περιοχές ολόκληρες, κρατούν την Ελληνική τους ονομασία. Προσαρμοσμένη στην Τουρκική προφορά. Ή κι ερμηνεία ωρισμένως, όπως, Αργυρούπολη-Γκιουμουσχανέ.

Απορίας άξια είναι η επινόηση ανθρώπινου εγκεφάλου για την νομιμοποίηση ημιυπαίθριων και άλλων παράνομων χώρων των κτισμάτων για είσπραξη χρημάτων. Το εντυπωσιακό είναι ότι έγκριτοι δημοσιογράφοι του ηλεκτρονικού τύπου το αναφέρουν ως είδηση σαν να μη συμβαίνει τίποτε με την προαναγγελία μη εφαρμόσιμης πράξης. Προτάσσεται μάλιστα των έκτακτων εφάπαξ μέτρων που προτίθεται να λάβει η κυβέρνηση που μάλλον κάτω από σκέπαστρο ημιυπαίθριου χώρου γεννά τέτοιες σκέψεις αφού δεν προφυλάσσεται από τον αέρα.

Στα πλαίσια του μέτρου 121 του προγράμματος αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας 2007 – 2013 και στο καθεστώς ενίσχυσης για την ενθάρρυνση των επενδύσεων μικρού κόστους στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, με στόχο τη βελτίωση των συνολικών τους επιδόσεων, υπογράφθηκε η κοινή υπουργική απόφαση για τα μικρά σχέδια βελτίωσης.

Ο Τούρκικος Εθνικισμός βρήκε την εφαρμογή του επί ημερών Κεμάλ Ατατούρκ με την συνέργεση του Τουρκικού Λαού στον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας»,  την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την κατάργηση του Χαλιφάτου. Ωστόσο οι διαδικασίες αφύπνισης της εθνικής συνείδησης των Τούρκων με σκοπό την δημιουργία ενός κράτους με «μια γλώσσα, μια θρησκεία, μια πατρίδα» είχαν αρχίσει  πολύ νωρίτερα όταν εμιγκρίδες θεωρητικοί του Παντουρκισμού και Παντουρανισμού (Ζιγιά Γκοκάλπ, Γιουσούφ Ακτσουρά, κλπ) διακήρυτταν ανοιχτά τον κυρίαρχο ρόλο της Τουρκικής φυλής σε τουρκογενείς λαούς και εκτός των συνόρων της Οσμανικής Αυτοκρατορίας.

Ένα από τα πιο τοξικά παράγωγα προϊόντα της παρούσας οικονομικής κρίσης είναι οι πιπίλες που φέρουν το όνομά της. Οι πιπίλες με γεύση οικονομικής κρίσης αρέσουν έτσι κι αλλιώς στους πολιτικούς, ιδίως σε κυβερνητικά στελέχη, φανταστείτε λοιπόν τη χρήση τους εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης από φορείς εξουσίας γενικώς, και από πάσης φύσεως καλοβολεμένους στο άνω σκέλος της οικονομικής ψαλίδας!  Οι κύριοι αυτοί δεν πάνε πουθενά χωρίς την πιπίλα τους: «δυστυχώς η οικονομική κρίση δεν μας επιτρέπει…».

Μέρος Γ’
Τη χορωδία του Κιλκίς στην Κύπρο τη φιλοξένησαν Κύπριοι πρόσφυγες από την Κερύνεια και τον Καραβά με έδρα τους τη Λευκωσία -έχουν και οι δύο πόλεις, που σήμερα βρίσκονται στα τουρκοκρατούμενα εδάφη, Δημαρχεία στη Λευκωσία με εκλεγμένους δημάρχους και εκλεγμένα δημοτικά συμβούλια. Χαρακτηριστικό της ψυχολογίας τους είναι η ακράδαντη πίστη τους ότι το τουρκοκρατούμενο τμήμα του νησιού τους θα ελευθερωθεί και ότι αυτοί θα γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους κι ας πέρασαν σήμερα τριανταπέντε χρόνια από την εισβολή. Αυτή τους την πίστη κατορθώνουν και τη μεταλαμπαδεύουν και στους άλλους -τη μετέδωσαν και σε μας τους Κιλκισιώτες που μας φιλοξένησαν.

Μια έντονη συζήτηση γίνεται τις μέρες αυτές, σε σχέση με τα κυβέρνητικά μέτρα για την «ασφάλεια» των πολιτών. Μα επιτέλους μας δουλεύουν, ή πιστεύουν στην κυβέρνηση οτι το πρόβλημα της ασφάλειας των πολιτών, θα λυθεί με τα δύο μέτρα που προτείνει, το ένα περί... κουκουλοφόρων και το άλλο με την επαναφορά του περί... εξύβρισης δημοσίου λειτουργού;