Στο ν. Κιλκίς οι αγρότες είχαν εισπράξει από το πακέτο Χατζηγάκη αποζημίωση 10 ευρώ/ στρέμμα στις ξηρικές καλλιέργειες δημητριακών, ενώ στα βαμβάκια είχαν δοθεί αποζημιώσεις μέχρι 60 ευρώ/ ανά στρέμμα. Οι αποζημιώσεις καταβλήθηκαν στις αρχές του 2009 κατ’ αποκοπή, χωρίς να υπάρξει ανά αγρότη και χωράφι εκτίμηση της ζημιάς.
Θυμίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου κατέφυγε η Κομισιόν, αμφισβήτησε τη νομιμότητα της καταβολής αποζημιώσεων που είναι νόμιμες καθώς εδράζονται στους κανονισμούς της Ε.Ε. εφόσον η καταστροφή υπερβεί το 30%. Στην περίπτωση της Ελλάδας και του πακέτου Χατζηγάκη, η εκτίμηση του δικαστηρίου είναι ότι οι καταστυροφές δεν υπερέβησαν το 20%.
Το εξοργιστικό είναι από τις εκατοντάδες εκατομμύρια του πακέτου εκείνου, έβρεξε ψιχάλα στους μικρούς παραγωγούς, και καταρρακτώδης βροχή δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε λίγους μεγαλοκτηματίες – μεταποιητές, όπως αποκαλύφθηκε από πίνακες με την κατανομή των χρημάτωνη αυτών.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως θα διαβάσετε και σε παρεμφερές ρεπορτάζ (σελ. 9) μελετά τρόπους ώστε να αποφύγουν την επιστροφή των χρημάτων οι μικροί παραγωγοί, αλλά είναι επισφαλής κάθε πρόβλεψη περί της τελικής κατάληξης που θα έχουν οι διαβουλεύσεις με την Κομισιόν.
Και με το πακέτο Κοντού
Κι ενώ επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη επί των κεφαλών των αγροτών μας το «πακέτο» Χατζηγάκη, είναι εξαιρετικά πιθανό σε λίγους μήνες να απαιτηθεί – και πάλι από την Κομισιόν- η επιστροφή και των χρημάτων του «πακέτου» Κοντού, του άτοκου δανείου δηλαδή που παραχώρησε η κυβέρνηση στις Ενώσεις Συνεταιρισμών για να πληρώσουν την αξία των αγροτικών προϊόντων που δια της τότε Αγροτικής ενεχυριάστηκε, αφού είχε μείνει απούλητη έναντι της αξία της.
Το θέμα είναι πολύπλοκο στο Κιλκίς αφού τότε δόθηκε προκαταβολή 17 λεπτών στο σκληρό σιτάρι, 14 λεπτών στο μαλακό, 11 λεπτών στο καλαμπόκι κ.ο.κ.
Οι παραγωγοί διέθεσαν την παραγωγή τους στην Ένωση, μάλιστα τότε συγκεντρώθηκε και στάρι και από ιδιωτικές αποθήκες, πληρώθηκαν τα χρήματα από το άτοκο δάνειο, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τι απέγινε τόσο η παραγωγή, αν αποδόθηκαν τα χρήματα στην ΑΤΕ και δια της ΑΤΕ στο δημόσιο κ.ο.κ.
Το θέμα δεν έχει προφανώς μόνο κιλκισιακό ενδιαφέρον και ενδέχεται η εσωτερική του διερεύνηση να φέρει στην επιφάνεια πολλές ευθύνες και παραλείψεις σε όλο το φάσμα των διαμεσολαβητών, από τις ενώσεις μέχρι το ίδιο το δημόσιο.
Οι μόνοι αθώοι είναι οι παραγωγοί, που τότε κακοπληρώθηκαν παραδίδοντας την παραγωγή τους. Επομένως αν η κυβέρνηση επιδιώξει την επιστροφή των χρημάτων αυτών, μόνο από τους παραγωγούς δεν νομιμοποιείται να το πράξει. Υπενθυμίζουμε ότι το «πακέτο» Κοντού εφαρμόστηκε το Φθινόπωρο του 2008 και η πληρωμή των παραγωγών έγινε τον Ιανουάριο του 2009.
